Beste vrienden,

Sinds 29 september gaat de Israëlische aanval op Hezbollah en Libanon onophoudelijk en in een razend tempo door met luchtaanvallen, overal in Libanon. De focus ligt natuurlijk op het zuiden van Libanon en Dahya, samen met het Beqaa-gebied, in het bijzonder Baalbek.

Maar als je de kaart van Libanon bekijkt, zijn er zelfs aanvallen geweest in het Bcharre gebied hoog in het noorden, waar de machtige ceders staan, en een of twee aanvallen rond Tripoli.

Kaart: TUBS, Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0

Zoals in Gaza

Israël en zijn woordvoerders beweren dat deze aanval alleen gericht is tegen Hezbollah, maar dat is een leugen.

Mensen hier vertellen me dat Israël hetzelfde doet in Libanon als wat het in Gaza doet. Het willekeurige karakter van de meeste aanvallen stemt daar mee overeen. De “precisieaanval” die Sayed Hassan Nasrallah doodde, gooide bijvoorbeeld 4 flatgebouwen plat en vernietigde en begroef ongeveer 300 burgers.

De “precisieaanval” die Sayed Hassan Nasrallah doodde, gooide bijvoorbeeld 4 flatgebouwen plat en vernietigde en begroef ongeveer 300 burgers

Reddingswerkers zoeken nog steeds tussen het puin, maar worden dagelijks overspoeld door tientallen nieuwe aanvallen. Eén luchtaanval op Ain al-Delb bijvoorbeeld, net ten oosten van Saida, doodde 45 burgers. Allemaal mensen die er een schuilplaats hadden gezocht.

Er werden sinds het begin van de invasie al meer dan 2.100 doden geteld in Libanon.

Net als in Gaza zegt Israël tegen de inwoners van deze stad of deze dorpen dat ze weg moeten gaan. Vervolgens bombardeert het Israëlische leger (IDF) de wegen naar het noorden, waardoor het terreur en chaos zaait. Er zijn nu meer dan 1,2 miljoen ontheemden, vooral uit het zuiden (Genoub) en Dahya (zuidelijke buitenwijken).

De armsten slapen letterlijk in parken en tuinen en op de trottoirs of op de “Corniche” langs de zee bijvoorbeeld. Ik liep laatst naar het Martelarenplein en vond daar veel mensen op het gras rond de standbeelden van de Martelaren en op de trappen van de Blauwe Moskee.

Het zijn niet alleen Libanezen. Ik vond een groep mannen en vrouwen uit Bangladesh. Ze werken hier en wonen in Dahya, maar hebben geen onderdak. Ik vond een groep jonge vrouwen uit Sierra Leone en Kenia. Het zijn huishoudhulpen en sommigen van hen vertelden me dat ze in de wijk Sabra wonen, net ten noorden van Shatila.

Hun werkgevers zijn vertrokken en ze werden aan hun lot overgelaten. Gelukkig heeft een liefdadigheidsgroep onderdak voor hen gevonden.

Helaas heeft de bijna failliete Libanese staat niet de middelen om de ontheemden te helpen. Het is aan de gewone mensen (de Libanese burgermaatschappij) en liefdadigheidsorganisaties om bij te springen. Raseef Beirut, het restaurant waar ik vaak kom, zamelt donaties in om de ontheemden aan voedsel te helpen.

Op de vlucht

Wat betreft de Palestijnen in de kampen in het zuiden (Bourj al-Shemali, al-Bass, Rashidiye): veel, zo niet de meeste mensen zijn naar het noorden gevlucht. Israël heeft Palestijnen uit die kampen gedood, waaronder leden van Hamas en van de PFLP.

Ik sprak met Kassem Aina van Beit Atfal Assumud. Hij vertelde me dat veel Palestijnen naar de kampen in het noorden zijn gegaan (Beddawi en Nahr al-Bared) en daar bij familie verblijven. De grote school van de UNRWA (VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen, nvdr.) in Nahr al-Bared heeft haar deuren geopend en biedt mensen onderdak. Anderen vluchtten naar het Shouf-gebergte.

Veel, zo niet de meeste, mensen in het kamp Bourj al-Barajneh hebben het kamp ook verlaten. Een team van het kamp zorgt voor de allerarmsten. Het Haifa-ziekenhuis blijft operationeel, maar net als tijdens de kampoorlogen schuilen de armsten in de gangen van het ziekenhuis. Ik heb nog steeds contact met Firaz Dakkak via WhatsApp.

Tijdens de kampoorlogen was hij een 5-jarig kind met craniosynostose. Ondertussen is hij 43 jaar oud. Hij woont bij zijn zus Souha, die voor hem zorgt en in Haifa werkt. Firaz rookt zijn nargileh (waterpijp, nvdr.) en als ik hem vraag hoe het met hem gaat, klinkt het: “mniyeh,” goed.

Hun huis staat in het benedendeel van het kamp, in de Tarshiha-wijk. Het ligt naast het Libanese deel van Bourj al-Barajneh. Op donderdag 3 otkober, was er een enorme luchtaanval in dat gebied. De zionistische moordenaars proberen Hashem Safieddine, de aangewezen opvolger van Hassan Nasrallah, uit te schakelen. Op dit moment is er geen nieuws over hem.

Ik had Bourj graag willen bezoeken, maar Kassem zegt dat ik dat niet moet doen en ik heb mijn familie beloofd voorzichtig te zijn.

Staatsterrorisme

Israël boekte belangrijke tactische overwinningen met de penetratie van het veiligheidssysteem van Hezbollah en met de moord op 27 september van de hoogste militaire en politieke leiding, Sayed Hassan Nasrallah, op kop. In de dagen daarna kreeg het moreel een behoorlijke klap. Die werd nog verergerd door de niet aflatende Israëlische vernietigings- en moordcampagne.

Ik was op dinsdagavond 1 oktober net terug in mijn hotelkamer en had Al Jazeera opgezet toen ik de live aankomst van Iraanse ballistische raketten zag boven de lucht van Tel Aviv. Vrij indrukwekkend.

De volgende ochtend loopt er meer nieuws binnen uit het zuiden. Het Libanese verzet heeft er met succes een Israëlische invasie op Libanees grondgebied bij Aadaisseh en Maroun ar-Ras afgeslagen. Daarbij werden twee Israëlische officieren en zes soldaten gedood en drie Merkava-tanks vernietigd. Dat waren broodnodige oppeppers voor het moreel hier in Libanon en in Gaza.

Het Libanese verzet heeft met succes een Israëlische invasie op Libanees grondgebied afgeslagen bij Aadaisseh en Maroun ar-Ras

In Gaza werden de mensen gestraft voor het toejuichen van de Iraanse vergelding. De volgende dag waren er meer Israëlische luchtaanvallen op burgerdoelen, waaronder die op een weeshuis. Daarbij kwamen 110 mensen om, voornamelijk vrouwen en kinderen. Dat was een aanzienlijke toename ten opzichte van de dag voordien. De roekeloze aanvallen op burgers, vooral op kinderen, zijn ongelooflijk wreed.

Op donderdag 3 oktober, net na middernacht, was er een Israëlische luchtaanval in de wijk Bashoura, middenin het centrum van Beiroet en net ten zuiden van het Martelarenplein. De luchtaanval trof een medisch centrum van het Islamitisch Gezondheidscomité, dat gelieerd is aan Hezbollah, hoewel het een civiele instelling is.

Hierbij kwamen negen gezondheidswerkers om het leven. Sindsdien lees ik over andere aanvallen op gezondheidsfaciliteiten en tot nu toe zijn er 25 gezondheidswerkers en reddingswerkers gedood. Het gaat hier inderdaad om dezelfde aanpak als in Gaza, waar de zionistische staat geen onderscheid maakt tussen militaire en burgerdoelen. Er is geen enkele vorm van terrorisme die Israël ongebruikt liet.

“De derde Libanonoorlog”

In deze context is het interessant om een paper uit 2008 te lezen van de Israëlische legergeneraal Giora Eiland over De Derde Libanonoorlog.

We kennen Eilands beruchte voorspelling voor Gaza al, die hij eind vorig jaar publiceerde. Om Hamas te verslaan raadt hij aan om de burgerbevolking en haar infrastructuur aan te vallen, inclusief faciliteiten voor gezondheid en het afsnijden van de voedselbevoorrading.

Zijn document uit 2008 adviseert in wezen hetzelfde: om Hezbollah te verslaan is het van vitaal belang niet alleen de infrastructuur van Hezbollah aan te vallen, maar die van de hele staat Libanon. Het treffen van de burgerbevolking staat daarbij centraal. Volgens hem zal dat de druk op Hezbollah immers verhogen.

De Libanese staat moet betalen voor het feit dat hij Hezbollah toestond er weer bovenop te komen. Als ik dat stuk uit 2008 lees, moet de conclusie zijn dat de aanbevelingen van Eiland op dit moment naar de letter worden uitgevoerd.

Om Hamas te verslaan raadt de Israëlische generaal aan de burgerbevolking en haar infrastructuur aan te vallen, inclusief faciliteiten voor gezondheids en het afsnijden van de voedselbevoorrading

Dat maakt Giora Eiland een van de centrale denkers over hoe de Palestijnse genocide in Gaza en de vernietiging van Libanon moeten worden uitgevoerd. Als er in de toekomst ooit een soort Nürnbergproces komt, zouden Eiland, net als Netanyahu, Gallant en chef-staf Halevi er als hoofdverdachten moeten terechtstaan.

Inzetten op Trump

Vandaag heb ik ontdekt dat Mads Gilbert, de Noorse anesthesist, die Gaza niet in kon, nu in het regeringsziekenhuis in Nabatyeh in het zuiden werkt. Ik herinner me Mads uit 1982, toen hij hier werkte tijdens de Israëlische invasie van Libanon en de belegering van West-Beiroet.

De Israëli hebben de bevolking van Nabatyeh net verteld dat ze naar het noorden moeten verhuizen. Het lijkt erop dat we nog steeds in het beginstadium van een invasie van het zuiden zitten. De Israëlische overmoed denkt dat het nu tijd is om Hezbollah en de As van het Verzet te verslaan.

Netanyahu zet waarschijnlijk in op Trump en wil de oorlog laten aanslepen tot na de Amerikaanse verkiezingen, iets wat Biden/Harris graag willen voorkomen. Maar het ontbreekt hen en andere westerse regeringen aan ruggengraat of politieke wil om de ploertige Zionistenstaat in toom te houden.

Het zou me niet verbazen als ik hoor dat de Amerikaanse/Franse/Britse/Duitse/NAVO-inlichtingendiensten en hun legers met Israël samenspannen tegen Iran en de As van Verzet. Netanyahu neemt hen mee op een roekeloze rit naar verdere escalatie en naar een regionale oorlog.

Wat ik echt schokkend vind, is hoe de acties van de zionistische staat en de Amerikaanse regering het respect voor de internationale rechtsorde hebben ondermijnd en hoe de westerse gevestigde media verzuimen hierop te wijzen.

Als er in de toekomst ooit een proces in de stijl van Nürnberg komt, zou Eiland samen met Netanyahu, Gallant en stafchef Halevi de hoofdverdachten moeten zijn

Dit zijn de gedachten die door mijn hoofd gaan, terwijl we wachten op de volgende fase. Ik kreeg geen antwoord van de Libanese ngo AMEL. Ze hebben voldoende medisch personeel en ik kan het ze niet kwalijk nemen dat ze denken dat een ouder wordende huisarts met artrose in beide knieën allicht te veel in de weg loopt, ook al ben ik getraind in Advanced Trauma Life Support.

Mijn zoon drong er bij me op aan, om te proberen een plaats te bemachtigen in een vliegtuig dat door de Britse regering werd gecharterd voor houders van een Brits paspoort. Ik ben niet één van hen, maar als echtgenoot van een Brits staatsburger, wonend in het Verenigd Koninkrijk en behorend tot de kwetsbaren [mensen met een handicap en ouder dan 65 (sic!)] had ik waarschijnlijk wel een stoel kunnen bemachtigen.

Net als Samer en Thea Valentina kijk ik er niet naar uit om te vertrekken. Het voelt alsof ik de mensen hier aan hun lot overlaat.

Ik zal de komende dagen nog een update sturen. Het allerbeste van mij.

Ben Alofs

Vertaling: Jan Reyniers.