De VS-periodiek Mondoweiss, door zionisten vaak uitgekreten als antizionistisch en antisemitisch – een compliment van formaat! – brengt een overzichtje van de betrokkenheid van de regering-Biden bij de genocide in Gaza. Er zijn namelijk kort na elkaar een aantal mediaberichten geweest die details daarvan bekendmaken. Onfrisse details, waaruit blijkt hoe de regering loog en ook zich dom hield. Veelzeggend en pijnlijk.
Tony de leugenaar
Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken blijkt – zo onthulde de periodiek ProPublica – twee rapporten te hebben genegeerd die aangaven dat Israël humanitaire hulp aan Gaza blokkeerde. In het Amerikaanse parlement kwam hij daarna verklaren: “Wij kunnen momenteel niet bevestigen dat de Israëlische regering het transport of de levering van humanitaire hulp van de VS verbiedt of op een andere manier beperkt.”
De gespleten tong
Een paar dagen later meldde de periodiek Politico dat regeringsambtenaren de Israëlische regering hadden laten weten dat ze steun zou krijgen als de aanvallen op Libanon zouden worden opgevoerd. Ondertussen pleitte de regering in het publiek voor een diplomatieke benadering van de problemen.
Ontslag om persoonlijke redenen
Vervolgens was er een verslag van Reuters waaruit bleek dat de VS-regering al in een vroeg stadium bekommerd was om de mogelijkheid dat Israël oorlogsmisdaden pleegde in Gaza. Een topambtenaar van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Bill Russo zei tegen toplui van de overheid dat de VS “geloofwaardigheid aan het verliezen waren bij de Arabisch sprekende publieken” door niets te doen aan de humanitaire crisis. Hij meldde ook dat in de Arabische media gesproken werd over een genocide in Gaza en over Amerikaanse medeplichtigheid daaraan.
Terwijl de publieke opinie aan het omslaan was naar sympathie voor de opgejaagde en gebombardeerde Palestijnse bevolking, waarschuwde Russo dat het nodig was om snel af te stappen van de onvoorwaardelijke steun aan Israël, anders zou de Amerikaanse positie in het Midden-Oosten voor jaren beschadigd zijn.
In maart nam Bill Russo ontslag om persoonlijke redenen. Zonder commentaar.
De enige rode lijn voor Israël
Deze drie schandalen worden door Mondoweiss aangevuld met een interview met de Midden-Oostenexpert Mouin Rabbani over de drijfveren van de regering-Biden. Waarom trekken de VS geen rode lijn om te beletten dat Netanyahu te ver gaat? Rabbani antwoordt: “Ik denk dat het nogal duidelijk is dat de VS helemaal meegaat met wat ik geen Israëlische agenda zou noemen, maar een gemeenschappelijke Amerikaans-Israëlische agenda. Een agenda om het uitzicht van de regio te veranderen. En daarbij is er ook weer een belangrijk geopolitiek element dat we niet horen te vergeten, namelijk dat de VS misschien om meerdere redenen geëngageerd is voor Israël, maar dat een hoofdreden is dat de VS Israël ziet als een sleutelpositie voor de Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten.”
“Als je het zo bekijkt, is elk verlies van Israël een verzwakking van de VS en versterkt elke overwinning van Israël de Amerikaanse positie, niet enkel in de regio, maar ook over de hele wereld. Voor de VS is de enige echte rode lijn voor Israël de mislukking. Dat is het enige wat de VS niet zullen accepteren.”
Hoeveel Amerikaans geld voor de oorlog van Israël?
Mondoweiss sluit af met de weergave van een interview dat een journalist van Al Quds afnam van de woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Matthew Miller. Een recent rapport concludeert dat de VS sinds het begin van de oorlog in Gaza 17, 9 miljard aan militaire steun hebben verleend. De woordvoerder relativeert dat bedrag, want, zo zegt hij, ook het geld voor de Amerikaanse bestrijding van de Houthi’s in Yemen, die de internationale scheepvaart belemmeren, zit daarin.
Maar hoeveel geld er dan naar de beide posten gaat, dus wat er precies rechtstreeks naar Israël gaat? Dat kan de woordvoerder niet zeggen, hij beweert het niet te weten. Een pijnlijk gebrek aan transparantie in het beleid…
