Normaal gesproken houdt de Nederlandse Bob Scholte zelf de microfoon vast en reist hij het hele land door, langs stakingen, bezettingen, het Binnenhof, en verschillende politieke bijeenkomsten. Left laser, zo heet zijn YouTube-kanaal, waar te zien is hoe Scholte vragen stelt die de geïnterviewde soms liever niet zou willen horen.

“Identificeert u zichzelf als een zionist?”, vraagt hij aan PvdA/GroenLinks-lijsttrekker Frans Timmermans, die weigert het zionisme te veroordelen. “Waarom naait het kabinet de studenten?”, stelt hij aan kabinetsleden die de langstudeerboete opnieuw willen invoeren. Het zijn vragen die mensen soms het bloed onder de nagels vandaan halen, maar die wel zorgen voor echte, authentieke antwoorden en emoties.

“Waarom naait het kabinet de studenten?”

Zo verloor Yoeri Albrecht, directeur van debatcentrum De Balie in Amsterdam, zijn geduld en trok hij agressief de microfoon uit Scholtes hand toen deze bleef doorvragen of de NAVO had meegeholpen om het ‘kunstwerk’ – een echte Russische tank op het Leidseplein – te financieren. De directeur van het debatcentrum had op dat moment even geen zin in debat en bestempelde de vraag als “pro-Poetin”.

Het YouTube-kanaal heeft inmiddels nationale bekendheid verworven en brengt het linkse geluid duidelijk naar voren in het (sociale) medialandschap door scherpte, tegendraadse vragen te stellen die elders niet klinken.

“Een platform voor mensen die belangrijk politiek werk verrichten ontbreekt”

Tijdens ManiFiesta, waar de crew van Left Laser ook aanwezig was, draaiden we de rollen om en kregen we de kans om Bob Scholte zelf te interviewen. We vroegen hem naar het belang van zijn YouTube-kanaal, en wat hij daarmee hoopt te bereiken.

“Als we het hebben over Nederland: er is absoluut geen tekort aan protestbewegingen. Historisch gezien zijn er veel protesten geweest, vooral progressieve bewegingen die, in vergelijking met België, vaak strijdbare en militante eisen hebben.”

“Maar wat ontbreekt, is een platform voor al die mensen die belangrijk politiek werk verrichten. Er zijn zoveel mensen in Nederland die zich inzetten, maar ze krijgen nauwelijks de kans om hun boodschap uit te dragen.”

“Zo hebben wij bij Left Laser te maken gehad met veel politieke controverses, zoals een VVD-woordvoerder die een microfoon uit onze handen trekt. Maar toch krijg je geen uitnodiging voor een talkshow om dit verhaal te delen. Terwijl iemand die een zwembroek heeft uitgevonden die van kleur verandert als je het water in springt, wel zendtijd krijgt op de staatsomroep.”

Waarom denk je dat Left Laser zo goed aanslaat?

“Wat volgens mij heel erg helpt, is dat wat we doen niet gescript is. Natuurlijk hebben we een plan als we een video maken, maar we laten gewoon echt zien wat er gebeurt. We leggen daarbij vaak rauwe emoties van mensen vast. Als iemand boos wordt of sterke emoties toont, voelen mensen dat. Die authenticiteit komt echt over. In een medialandschap waar bijna alles scripted reality of nep is, spreekt juist die echtheid mensen aan.”

Is dat iets dat je mist in de mainstream? En is dat iets wat je ambieert?

“We hebben recent wat gedoe gehad met BNNVARA. We waren in onderhandeling om misschien naar de VS te gaan om daar twee weken verslag te doen van de Amerikaanse verkiezingen. Die onderhandelingen liepen uiteindelijk stuk, onder andere omdat ze expliciet zeiden: ‘Je mag Kamala Harris niet afbranden.”‘

“Wat me fascineerde, was dat ze echt dachten dat wij dolgraag voor hen wilden werken. Dat zij het idee hadden dat wij dit zagen als een opstapje naar meer werk bij hen. Ze dachten waarschijnlijk dat wij heel graag voor de omroep wilden werken.”

“Maar dat is helemaal niet het geval. We hebben veel liever ons eigen kanaal, waar we onze eigen boodschap kunnen uitdragen. Ik denk ook dat dat veel effectiever is.”

Waarom is dat effectiever?

“Ik denk dat we in een tijdperk leven dat ik wel eens een ‘glitch in de matrix’ noem. Er is op dit moment een unieke kans om met progressieve content echt viraal te gaan. Met een goede video kun je zomaar miljoenen mensen bereiken.”

“Tegelijkertijd merk je dat de censuur langzaam de duimschroeven begint aan te draaien. Over vijf of tien jaar zal het internetlandschap er waarschijnlijk heel anders uitzien. Maar op dit moment zijn er nog volop kansen voor jonge, progressieve mensen om hun boodschap met de wereld te delen. En dat moeten ze ook gewoon doen.”