Aan de presidenten, premiers en voorzitters van nationale en supranationale parlementen, dames en heren vertegenwoordigers van de burgers en volkeren,

Stop de onaanvaardbare gruwel

Waarom laat u de absurde mogelijkheid open van het gebruik van kernwapens, terwijl de oorlog in Oekraïne in een totale impasse verkeert ?  De oorlogvoerende partijen weten zelf niet langer hoe ze de redenen moeten verklaren waarom ze volharden in het voortzetten van de oorlog, behalve door te verklaren dat “we de oorlog niet kunnen stoppen”!

Waarom ? Waarom wilt u eigenlijk de oorlog in Oekraïne niet stoppen en bent u een oorlog aan het voorbereiden/provoceren tussen de VS/NAVO en China?

In het Midden-Oosten is het nog erger. De opzettelijke en gerichte genocide op een volk, de Palestijnen, gaat verder voor het oog van gans de wereld en de regering van Netanyahu kan verkondigen  dat zijn staat de genocide tot het einde zal voortzetten, in flagrante en misdadige ontkenning van VN-resoluties en vonnissen van het Internationaal gerechtshof en het Internationaal strafhof, met de stille of erger nog, met de expliciete instemming van de meeste staten waarvan u de hoogste vertegenwoordiger(s) bent.

Maar zoals u ook weet, is de meerderheid van de wereldbevolking tegen oorlog en streeft ze alleen maar naar vrede. Waarom doet u mee aan deze afwijzing van het internationaal recht ? Hoe kan men spreken over gerechtigheid, vrede, democratie en de toekomst van de mensheid als men zelf meewerkt aan het negeren van de wet?

Naar aanleiding van de World Future Summit, georganiseerd door de VN op 22 september aanstaande, hopen wij van harte dat u eindelijk zult stoppen met het aanwakkeren van deze onaanvaardbare absurditeit

Als u dat wil kunnen oorlogen en genociden nog deze maand uit de menselijke geschiedenis worden gewist. Jazeker nog deze maand. Wees niet de doodgravers van de mensheid, van het leven op aarde, van onze gemeenschappelijke geschiedenis. Ze zijn uw bezit niet. Hieronder vindt u onze voorstellen.

Vier overpeinzingen, met groot respect voor de oprechte en moedige inzet van het burgerlijk engagement, gedemonstreerd door de duizenden en duizenden mensen die zullen deelnemen aan de “Derde wereldmars voor vrede en geweldloosheid”, die zal vertrekken vanuit San José in Costa Rica op 2 oktober 2024 en terugkeert op 5 januari 2025, na de wereld te hebben rondgereisd.

Eerste overpeinzing

We mogen nooit stoppen met het mobiliseren voor vrede en geweldloosheid door het “anti-oorlog” concept/doel te benadrukken. In de huidige omstandigheden is het absoluut noodzakelijk om nooit te vergeten dat mobilisaties voor vrede, van lokaal tot mondiaal niveau, vooral tegen de oorlog gericht moeten zijn.

De specifieke en prioritaire nadruk op “anti-oorlog” is noodzakelijk om geen ruimte te laten voor de geloofwaardigheid (ethisch en politiek) van het nog steeds overheersende idee van oorlog als een natuurlijk en onvermijdelijk feit.

Iedereen verklaart zich voorstander van vrede, maar niet iedereen is tegen oorlog, onafgezien zelfs van de dominante sociale groepen. Neem het geval van de progressieve bewegingen. Vrede verenigt hen, oorlog verdeelt hen in tegengestelde blokken : de pacifisten, de oorlogsstokers en de “het hangt ervan af”.

Het belangrijkste verhaal dat we moeten bestrijden is dat van de instrumentalisering van oorlog in dienst van de vrede. Vandaar de stellingen over de legitimering van de “rechtvaardige oorlog” en vooral de “defensieve oorlog”. De Verenigde Staten voeren al meer dan honderd jaar een voortdurende oorlog, niet om aan te vallen beweren zij, maar om overal (hun) vrije wereld, (hun) liberale samenleving, (hun) vrije economie te verdedigen, modellen die zij beschouwen als de beste.

Het is niet voor niets dat de voorkeurthesis van de dominanten aller tijden is : “Als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog”. Een beginsel dat zonder voorbehoud door alle staten wordt toegepast. Denk maar eens aan de bloeiende gelegaliseerde internationale wapenhandel. Vandaar ook het feit dat het vroegere ministerie van oorlog, bijna overal het ministerie van defensie is geworden.

Het concept van defensieve oorlogsvoering verdient herziening

Dit concept dat blijkbaar onbetwistbaar voor de hand ligt, handhaaft in de populaire verbeelding het valse, of op zijn minst zeer dubbelzinnige idee van de legitimiteit van steeds krachtigere wapens als een factor van “ontrading” (zie kernwapens). Maar bovendien transformeert het oorlog in een hulpmiddel tot vrede, met als gevolg de verdediging van het absurde.

Dezelfde legitimiteitslogica van de “defensieve oorlog” wordt door Netanyahu’s Israëlische regering gebruikt bij het nastreven van de genocide op de Palestijnen : de staat Israël “rechtvaardigt” de genocide als haar “zelfverdediging” in reactie op de gewapende aanval van Hamas tegen Israël in oktober 2023. Dit is echter een misleidende leugen. Het idee en de intentie tot genocide dateren niet van oktober 2023. Ze maken officieel deel uit van de agenda van de leiders van

de staat Israël sinds zijn oprichting in 1948 en in het bijzonder van die van de zionisten. Zij hebben aan de basis gestaan ​​van de verovering en de manu militari-kolonisatie van de gebieden bewoond door de Palestijnse en de Arabische bevolking algemeen, die bij verschillende gelegenheden door VN-resoluties als illegaal zijn bestempeld. Bovendien werd het argument van Israël terecht met klem verworpen door zowel het Internationaal gerechtshof als het Internationaal strafhof.

Het is waar dat als iemand een andere persoon aanvalt met een mes of onder schot houdt, deze niet alleen het recht maar ook de onvermijdelijke behoefte heeft om zichzelf te verdedigen. De geschreven regel over deze kwestie specificeert ook dat niemand “het recht in eigen handen mag nemen”.

Bovendien is het onvermijdelijk dat er in een wereld gebaseerd op het principe “als je vrede wilt, bereid je voor op oorlog”, er verdragen tot stand komen die oorlog, wapenhandel en militaire gemeenschappelijke veiligheidsovereenkomsten tussen landen/bondgenoten regelen, gebaseerd op de verplichtingen voor elke lidstaat om militair in te grijpen “ter verdediging” van een andere lidstaat, die door een derde staat wordt aangevallen. Dit is echter de manier waarop de Verenigde Staten, dankzij de alliantieverdragen onderschreven door alle continenten, zichzelf de legitimiteit hebben toegekend om overal ter wereld in te grijpen “ter verdediging van ….”

In een context geïnspireerd door het effectieve en oprechte streven naar vrede, dienen internationale militaire alliantieverdragen daarbij onwettig en onontvankelijk te worden verklaard. Ze moeten worden vervangen door instellingen, ondersteund door sterke en bindende politieke en juridische middelen, voor preventie en ter verhindering en afschaffing van het gebruik van wapens.

We hebben een nieuwe, versterkte VN nodig, zonder de huidige Veiligheidsraad. De mobilisatie tegen de oorlog moet de staten die weigeren de verdragen te ondertekenen of te respecteren die bacteriologische wapens, kernwapens en wapenhandel verbieden, onwettig verklaren.

In deze geest van gerechtigheid moeten we staten aan de kaak stellen die hun militaire uitgaven verhogen en besluiten deze weg te laten uit de berekening van het overheidstekort, terwijl ze in de berekening de zogenaamde sociale overheidsuitgaven handhaven (die ook voortdurend afnemen in verhouding tot de behoeften).  Een zoveelste bewijs van de absurditeit m.b.t. de keuze van de dominante partij ten gunste van een defensieve oorlog.

Tweede overpeinzing

De mobilisatie tegen oorlog moet duidelijk worden uitgevoerd met als doel mensen de absolute nutteloosheid van oorlog te laten begrijpen en de onherstelbaarheid van de vernietiging veroorzaakt door de oorlog heden ten dage te doen inzien, vooral op het vlak van het dagelijks leven.

Dit is de reden waarom de strijd “tegen de oorlog” twee onderling afhankelijke prioritaire doelstellingen moet hebben, die vandaag met de voeten worden getreden of verlaten worden : de verwezenlijking van het universele recht op leven voor iedereen en op levensgeluk; het beschermen en bevorderen van de gemeenschappelijke goederen van de wereld, materieel zowel als immaterieel, die essentieel zijn voor het leven op aarde.

Waarom dit voorstel ? We mogen niet vergeten erop te wijzen dat oorlog destructief is voor het leven op planetaire schaal en dus voor het samenleven van de mensheid. Bovendien moeten we, in het tijdperk van het Antropoceen en de mondialisering van de levensomstandigheden op aarde en de bescherming ervan, sterk de nadruk leggen op het bewijsmateriaal dat oorlog, per definitie, niet in staat is om iets voort te brengen, zelfs niet het kleinste kruimeltje gerechtigheid.

Het logische principe is, zoals de Palestijnse genocide met uiterste duidelijkheid aantoont, “mijn bestaanszekerheid en overleving betekenen jouw verdwijning.”

De wederopbouw van de wereld na de Tweede Wereldoorlog was mogelijk omdat de heersende klassen van die tijd hun wederopbouw baseerden op de bevestiging van principes, rechten en regels, geïnspireerd door een levensvisie zoals verwoord in het verdrag van de Universele rechten van de mens van 1948.

Zoals bekend werd deze verklaring terecht bekritiseerd omdat ze grotendeels beïnvloed was door een westerse, antropocentrische en patriarchale benadering van de samenleving en het leven. Deze benadering is gedeeltelijk gewijzigd, gecorrigeerd of zelfs verlaten, onder meer dankzij de aanvaarding binnen het kader van de VN van het Internationaal verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten, het Internationaal verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten, de verklaring van de Verenigde Naties over de rechten van inheemse volkeren op zelfbeschikking en zelfbestuur, of van de verklaring over biodiversiteit ….

Niettemin blijft het waar dat al deze verklaringen, pacten, conventies en verdragen er niet in zijn geslaagd de ergste schendingen tot nu toe te voorkomen. Het is tijd om de belangrijkste oriëntaties te herdefiniëren met betrekking tot de gemeenschappelijke toekomst die we de komende decennia moeten opbouwen, gebaseerd op samenwerking en harmonie, waarbij we de resultaten ten nutte maken die door de burgerstrijd zijn verkregen.

Een van de belangrijkste verworvenheden die de moeite waard zijn om behouden en versterkt te worden, staat voor het principe dat voor het eerst door de internationale gemeenschap wordt erkend, namelijk dat het, om op planetair niveau samen te leven, essentieel en onontbeerlijk is om twee pijlers van de samenleving te garanderen en permanent te versterken.

Eerste pijler: het beginsel van de universaliteit van het recht op leven voor alle bewoners en volkeren van de aarde, zonder onderscheid of uitsluiting. Vandaar het benadrukken van de gemeenschappelijke en gedeelde integrale verantwoordelijkheid van volkeren en van de rechtsstaat op planetaire schaal, om de verwezenlijking van dit recht te beschermen en te bevorderen. Dat is radicaal anders dan het befaamde en vage “global governance” dat de dominante oligarchieën dierbaar is.

Tweede pijler: de erkenning van het principe van het bestaan ​​van mondiale publieke gemeenschappelijke goederen die essentieel zijn voor het leven van alle bewoners op aarde, waarvan de “nationale” overheden de zorg, promotie en valorisatie moeten garanderen binnen het kader van nauwe mondiale samenwerking en solidariteit.

Deze twee pijlers hebben ervoor gezorgd dat het mondiale systeem tot de jaren tachtig kon functioneren en zich ontwikkelen, ondanks zijn beperkingen, lacunes en contradicties en talloze lokale oorlogen (die verband hielden met het proces van afbraak van de Europese koloniale imperia), evenwel zonder derde wereldoorlog.

De wereld heeft immers een afname ervaren in de aangroei van de ongelijkheid tussen rijke en arme landen, wat heeft bijgedragen tot het verminderen van de impact van de krachten die structurele conflicten en bijgevolg, destructieve oorlogen veroorzaken.

Vanaf het einde van de jaren tachtig zag dit mondiaal systeem zijn tegenstrijdigheden, zijn lacunes en zijn zwakheden exploderen als gevolg van het proces van multinationalisering en mondialisering van de economie en de financiën volgens de agressieve principes, doelstellingen en mechanismen van de kapitalistische markteconomie.

We verwijzen hierbij naar het proces van vermarkting en artificialisering van alle levensvormen; naar de liberalisering en deregulering van markten en alle economische activiteiten (steeds minder staat en steeds meer markt); naar de privatisering van alle goederen en diensten die essentieel zijn voor het leven, in het bijzonder d.m.v. particuliere patentering met winstoogmerk van levende organismen  (bijvoorbeeld: zaden, GGO’s, medicijnen, enz.) en naar technologische innovatie (nieuwe materialen, nieuwe energieën, IT, robotica en, tegenwoordig kunstmatige intelligentie). Dit alles werd gedaan met de instemming en politiek-financiële steun van de overheid en een groot deel van de “progressieve” sociale bewegingen.

Het eigendom van en de controle over het gebruik van hulpbronnen die van fundamenteel belang zijn voor de economie vielen niet langer onder de verantwoordelijkheid en de verplichtingen van de overheid. Ze kwamen onder de supervisie en de macht van particuliere entiteiten (bedrijven, instellingen, markten, beurzen) van de kapitalistische economie.

Zoals bekend is het uiteindelijke doel van het kapitalistische systeem niet de garantie/bescherming van het recht op leven, noch het behoud van de goede ecologische toestand van de aarde, ons gemeenschappelijke huis. Het doel is de groei van de financiële waarde van kapitaal en de machtigste belanghebbenden (de “stakeholders”). Bovendien is de belangrijkste werkwijze van het systeem niet samenwerking en solidariteit, maar predatie, oligopolistische concurrentie en de competitiviteit van allen tegen allen.

De ander is de vijand geworden en de markt is getransformeerd in een arena waar de sterkste gladiatoren het recht op leven verwerven dat door de keizer wordt verleend (het financieel systeem) nadat ze de anderen hebben uitgeschakeld.

Men kan duidelijk zien hoe onder deze omstandigheden de factoren geweld en permanente structurele oorlog de overhand hebben gekregen. De ongelijkheid heeft een onaanvaardbaar niveau bereikt. De oorlog van de rijken tegen de armen is nog nooit zo openlijk gevoerd. En last but not least zijn we getuige geweest van de heropleving van de meest integrale vorm van vernietiging van het leven en de mensheid, namelijk de opzettelijke massale genocide, die het onderwerp is  van onze laatste overpeinzing.

Derde overpeinzing

Omdat de mobilisatie tegen de oorlog strijd met zich meebrengt voor de planetaire wederopbouw van de twee pijlers, moet de mobilisatie zich op twee doelstellingen concentreren : de afschaffing van de patenten voor particuliere en lucratieve doeleinden; het buiten de wet stellen van  roofzuchtige financiële operaties.

Het nastreven van deze twee doelstellingen is niet eenvoudig omdat particuliere patenten en roofzuchtige financiële operaties agressief en gewetenloos worden verdedigd door allerlei dominante groepen, inclusief vooral de wereld die draait om de economisch-financiële en militaire technologische suprematie en overheersing door het Amerikaanse (en EU-) leger.

Onder de huidige omstandigheden gekenmerkt door een diepe crisis in het in stand houden van het leven op aarde, is het vandaag de dag noodzakelijk om mondiale acties te ondernemen die gericht zijn op “het ontwapenen van de technologie voor de verovering van het leven” (meer bepaald: de patenten) en tezelfdertijd het “buiten de wet stellen van roofzuchtige financiële operaties” (resulterend in de transformatie van alle levensvormen in financiële activa).

Het onschadelijk maken van de veroveringstechnologie vereist uiteraard de afschaffing van patenten voor de particuliere en winstgerichte toe-eigening van levende organismen en van kunstmatige intelligentie, evenals het verbod op wapenhandel. Het is niet langer slechts een kwestie van goed of slecht gebruik van kennis en technologieën, die van nature neutraal zouden zijn. Vandaag de dag zijn kennis en technologie niet langer wezenlijk krachten die buiten de mens liggen, maar een constructie van menselijke samenlevingen die hun finaliteit en hun concrete doelstellingen bepalen.

Het buiten de wet stellen van roofzuchtige financiering impliceert het verbieden van belastingparadijzen en belastingontwijking, door een systeem te installeren van mondiale belastingheffing voor planetaire rechtvaardigheid, en het afschaffen van de onafhankelijkheid van effectenbeurzen die zuiver mondiale particuliere bedrijven zijn geworden die aan elke controle van de overheid ontsnappen.

Het is een illusie om te denken dat het mogelijk is vrede en een geweldloze samenleving op te bouwen zonder de patenten van particuliere toe-eigening af ​​te schaffen en het leegroven van alles wat leeft; zonder wapenhandelsvergunningen te verbieden; met het in stand houden van belastingparadijzen; zonder de onafhankelijkheid van de financiële markten te elimineren en zonder de grote planetaire oligarchieën te reguleren die in een permanente oorlog om overheersing verkeren.

Het is ook een illusie om te denken dat het mogelijk is om de bovengenoemde doelstellingen binnen een paar jaar te bereiken door het geïsoleerde en ongeregelde optreden van deze of gene “grote” maatschappelijke organisatie, bij gebrek aan een sterke strategische samenwerking en effectieve solidariteit tussen de verschillende daden van verzet en oppositie tegen de wereld van vandaag.

Vierde en laatste overpeinzing

Vandaag, 80 jaar na de genocide op de Joden door nazi-Duitsland, wordt de mensheid geteisterd en valt ten prooi aan de absurditeit van de genocide op de Palestijnen door de staat Israël, zonder de andere uitroeiingen van volkeren uit de vier windstreken van de wereld te vergeten, meer bepaald in Afrika en Azië. De genocide op de Palestijnen is vandaag de dag de meest geavanceerde vorm van het onaanvaardbare en het absurde dat verband houdt met de zogenaamde rechtvaardige en defensieve oorlog

Er moet duidelijk worden gesteld dat de genocide op de Palestijnen strikt genomen geen oorlog is. Dit is een opzettelijke eenzijdige destructieve actie tegen mensenlevens die inwerkt op een andere dimensie van de menselijke conditie dan die “gedicteerd” door oorlog en gepresenteerd als “existentiële veiligheid”!

Zoals de genocide op de Joden niet werd gedicteerd door een probleem van “veiligheid” voor de Duitsers, maar door een diep ongelijke, gewelddadige, uitsluitende en repressieve racistische visie op verschillende bevolkingsgroepen, zo is de genocide op de Palestijnen de brute uitdrukking van absolute en dogmatische vormen (in dit geval van racistische religieuze oorsprong) van ongelijkheid en uitsluiting van de ander.

De toekomst van de vrede die zich in de huidige context afspeelt, omvat verschillende omstandigheden en gehoorzaamt aan meerdere logica’s op alle gebieden, vooral wat betreft de opvattingen over het leven, over de mensheid, over de mondiale gemeenschap van het leven op aarde.

Het onmiddellijk stoppen van de genocide, zoals terecht bevolen door het Internationaal gerechtshof en het Internationaal strafhof, is niet in de eerste plaats een kwestie van internationaal recht. Het is bovenal een kwestie van menselijke en planetaire ethische verantwoordelijkheid die gedragen wordt door alle geledingen van de mensheid, inclusief de sociale, culturele en morele gemeenschappen van de wereld. De leden en autoriteiten van deze gemeenschappen moeten verder gaan dan het oproepen tot vrede en de petities gericht aan de politieke autoriteiten van de staten en aan de machtigen der aarde.

Wanneer we met oorlog worden geconfronteerd, suggereert de overheersende praktijk dat we aan de ene of de andere kant kunnen staan. Naar onze mening moeten we ons altijd “tegen oorlog” positioneren en handelen om de noodzakelijke en onmisbare voorwaarden voor vrede te creëren.

Oog in oog met de huidige genocide op de Palestijnen kunnen we deze alleen maar afkeuren, zonder enige beperking. Genocide is de volledige ontkenning van leven en gerechtigheid. De genocide op de Palestijnen is ook de genocide op de mensheid. Door deze niet te stoppen erkennen we het meer dan symbolische recht van de genocidale staat om de mensheid en de gerechtigheid te vernietigen.

Een toekomst zonder gerechtigheid zal echter altijd een toekomst zonder vrede zijn en anti-humaan. In feite hebben de constituerende vaders van de Italiaanse republiek er goed aan gedaan om artikel 11 van de rondwet in te voeren, waarin staat dat “Italië de oorlog afwijst”.

Conclusie

Zelfs de huidige imperia van de gesofisticeerde spitstechnologie (zoals Musk) en de “nieuwe heren” van de mondiale industriële en financiële conglomeraten zullen instorten. Het belangrijkste is om niet te wachten tot dit vanzelf komt. Het zijn niet Microsoft, Google, Meta, Amazon, Black Rock, Vanguard, Crédit Agricole, BNP, Crédit Suisse, Walmart, BASF, Bayer, Syngenta, Pfizer, Coca-Cola, Exxon, Nestlé, Danone, Dow Chemicals, China Petroleum, die de “derde wereldoorlog” zullen kunnen voorkomen en stoppen.

Laten we het maar niet hebben over X, Tesla, Space X en over hun baas, over de beurzen van Londen, New York, Chicago, Shanghai of Tokyo,… over de Europese commissie, de Wereldbank en het IMF, de Amerikaanse regering, de regeringen van de lidstaten van de NAVO, de regering van de Russische Federatie, over de onafhankelijke Europese centrale bank…

Opstandige burgers (met name vrouwen, boeren, inheemse volkeren, de 4 miljard mensen zonder medische basisdekking en zonder toegang tot veilig drinkwater, de daklozen, de miljoenen migranten die op zoek zijn naar een gastland, de arbeiders… .) hebben allemaal samen het recht om de stopzetting op te leggen.

In dit opzicht hebben de morele wereldautoriteiten, bijvoorbeeld uit de wereld van de religieuze en ethische overtuigingen, een belangrijke rol te spelen, niet alleen in termen van hun invloedskracht, maar ook in termen van beslissingsmacht. Veel oplossingen kunnen er duidelijke en expliciete steun door krijgen.

Om de noodzakelijke en essentiële voorwaarden voor het tot stand brengen van vrede te bevorderen zijn hier, naast of ter versterking van de oplossingen die al op de voorgaande pagina’s zijn geformuleerd, voorbeelden van oplossingen die kunnen worden toegepast op alle levensvormen, de bescherming ervan, de bevordering/protectie ervan, de rechten, de gemeenschappelijke goederen:

• De patenteerbaarheid weigeren van levende organismen op een particuliere, op winst gerichte basis, en ook van kunstmatige intelligentie, omdat een dergelijke patenteerbaarheid de beslissingsmacht over het leven verleent aan privé-investeerders die hoofdzakelijk gemotiveerd worden door de aantrekkingskracht van winst en macht. De collectieve verantwoordelijkheid voor het leven moet worden teruggegeven aan gemeenschappelijke democratische instellingen en publieke organen, van lokaal tot mondiaal niveau.
• De oprichting van een Global Citizen Council voor de bescherming van de wereldwijde bezittingen, essentieel voor het leven van iedereen, vooral als het gaat om drinkwater, voedsel en gezondheid, door de privatisering en roofzuchtige financialisering van deze drie belangrijke goederen en diensten te stoppen.
• In een context geïnspireerd door de effectieve en oprechte zoektocht naar vrede moeten zogenaamde “defensieve” internationale militaire alliantieverdragen onwettig en niet-ontvankelijk worden verklaard. Ze moeten worden vervangen door mondiale instellingen, voorzien van sterke en bindende politieke en juridische middelen, voor preventie, verhindering en afschaffing van het gebruik van wapens. De VN-Veiligheidsraad is een model dat moet worden afgeschaft.
• Het creëren van een mondiale economische raad voor samenwerking, solidariteit en duurzame handel ter vervanging van de Wereldhandelsorganisatie, die eist dat alle goederen, diensten en relaties tussen mensen en tussen hen en de natuur als financiële goederen en activa worden behandeld. De inbeslagname van het land en het water van de planeet moet illegaal worden verklaard.
• Het verbieden van elk gebruik in de landbouw, de industrie en de tertiaire sector van chemische stoffen die het leven op aarde vergiftigen en leiden tot de aantasting en het verlies van de biodiversiteit en de biocapaciteit van de planeet.
• Het afschaffen van belastingparadijzen, symbolen van de legalisering van de diefstal van collectieve rijkdom en de ethische acceptatie ervan door onze samenlevingen en het verbieden van belastingontwijking.
• Het herstellen van het karakter en de publieke functies van geld en valuta. De privatisering van valuta en mondiale financiën is, samen met de technologie, een van de krachtigste instrumenten voor het genereren van conflicten en oorlogen om macht en overheersing. Lokale, nationale en mondiale gemeenschappen moeten de gemeenschappelijke controle over de financiën terugkrijgen. Het is dringend noodzakelijk om de dominante greep op spaargelden en investeringen, veel groter dan die van staten, van grote banken, investeringsfondsen en aandelenmarkten drastisch te verminderen. We moeten een mondiale burgerconventie organiseren over het bankwezen, de investeringsfondsen en beurzen voor een mondiaal plan voor financiële reconversie, veiligheid en vrede.

Dit is de vertaling van La paix véritable exige la fin de la guerre. Démasquer l’illusion du pouvoir et du profit.

Lijst van de eerste ondertekenaars:

Donata Albiero, Voormalige schooldirectrice (Italië), Mario Agostinelli, Association Laudato sii…(Italië), Alain Adriaens, Mouvement pour la Sobriété (België), Alassan Ba,Apotheker, Centre d’Éthique (Frankrijk-Senegal), Guido Barbera, Solidarietà Internazionale-CIPSI (Italië), Cristina Bertelli, Université du Bien Commun (Frankrijk), Antonio Bruno, Leerkracht (Italië), Ernesto Bonometti et Antonella Zonato, activisten voor gemeenschappelijk water (Italië), Luca Cecchi, Activiste v. water, Ass.Monastero del Bene Comune (Italië), Martine Chatelain, Activiste v. water Eau Secours (CND-Québec), Giovanna Dal Lago, Ass. « Mamma no pfas »(Italië), Eric Degimbe, Communauté de la Poudrière (België), Aníbal Faccendini, Cátedra del Agua, Université Nationale de Rosario (Argentinië), Ettore Fasciano, Activist voor de mensenrechten  (Italië), Adriana Fernández, Opvoedster (Chili), Paolo Ferrari, Geneesheer, Chrétiens de base Vérone, (Italië), Alfio Foti, Convention des droits humains en Méditerranée (Italië), Pierre Galand, Voormalig senator, Forum Nord-Sud (België), Lilia Ghanem, Anthropologe, redactrice van The Ecologist in het Arabisch (Libanon), Melissa et Laury Gringeaux, Ass. Méga Bassines non merci (Frankrijk), Luis Infanti de la Mora, Bisschop bisdom Aysén, Patagonië (Chili), Eric Jadoul, Activist gemeenschappelijke rijkdommen (België), Pierre Jasmin, Pianist, Artistes Pour la Paix (CND-Québec), Michele Loporcaro, Landbouwer (Italië), Claudia Marcolungo, Professor Univ. van Padua (Italië), Maurizio Montalto, Advocaat, Pleitbezorger voor gemeenschappelijk water (Italië), Loretta Moramarco, Advocate, Militante v. water (Italië) Vanni Morocutti, Communauté de la Poudrière (België), Dario Muraro, Activist no pfas (Italië), Marinella Nasoni, Voormalige syndicaliste (Italië), Christine Pagnoulle, Professor emeritus Ulg, ATTAC (België), Maria Palatine, Musicienne, harpiste (Duitsland), Gianni Penazzi, Musicus gitarist, activist voor de vrede, de mensenrechten en het milieu (Italië), Nicola Perrone, Journaliste, « Solidarietà Internazionale » (Italië), Riccardo Petrella, Professor emeritus UCL (België), Michela Piccoli, Mamma no pfas (Italië), Pietro Pizzuti, Comedian, Collectif des Artistes (België), Jean-Yves Proulx, Éducation citoyenne (CND-Québec), Paolo Rizzi, Opvoeder, activist voor de mensenrechten en het milieu (Italië), Domenico Rizzuti, Voormalig vakbondsleider/Recherche (Italië), Anne Rondelet, Gepensioneerde (België), Roberto Savio, Journalist, oprichter van IPS en Ander nieuws (Italië), Catherine Schlitz, Association PAC-Présence Action Culturelle (België), Patrizia Sentinelli, Association Altramente Voormalig minister voor samenwerking (Italië), Cristiana Spinedi, Leerkracht (Zwitersland), Mimmy Spurio, Gepensioneerde, activiste v. water (Italië), Bernard Tirtiaux, Beeldhouwer, Schrijver, (België), Hélène Tremblay, Onderzoekster, auteur, conférencière (CDN-Québec), Philippe Veniel, Anthropoloog, Association Boissonnière (Frankrijk)