In Leuven geboren en getogen, ben ik vanmorgen nog eens over de vrijdagmarkt gegaan, en heb wat voeding aangeschaft. In de jaren tachtig en zeventig kwamen wij daar vaker met onze ouders.
Wat een goeie traditie! Het is merkwaardig hoe de markt veel volk trekt; blijkbaar waarderen de mensen van nu ook wat er daar geboden wordt en te beleven valt! In feite is het wel logisch: sinds pakweg dertig jaar geleden zijn zeer veel kleine voedingshandelaars verdwenen, door de komst van de al maar meer aanbiedende supermarkten.
In de groentenwinkel op de hoek kon je gezond winkelen, maar mensen spraken er ook met elkaar en de winkelier; de gesprekjes aan de kassa in de supermarkt, die ik soms kan voeren, zijn daarvan toch een minder stralende afspiegeling…
Het is een offer dat we brengen, willens nillens, voor de goekope prijzen, en het is “gemakkelijk”: je vindt alles, van croissants tot toiletpapier, bij dezelfde uitstap.

In elk geval was het op de Markt bij de honderden gevarieerde kramen mooi druk, zelfs al om acht uur. De zon was van de partij. Bij een van de grotere viskramen, een bekende naam in Leuven, nam ik o.a. wat ongepelde garnaal; dat werkje beschouw ik immers als een oefening in fijne motoriek, en als een rust brengend ritueel. In het Leuvens, ik zal het nooit vergeten, spraken onze familieleden destijds van “jeirenoot”. Garnaal dus.

Wat mij ook opvalt, ook als ik de unieke vissoep warm maak en oplepel, en als ik de cracotjes beleg met een echte, deugddoend smakende krabsla, zoals die alleen recht van zeesteden en havens kan komen, is dit: als je op vrijdagen vis haalt, klaarmaakt, en met smaak verorberd, is dat een “trip down memory lane”: als je dat niet zo vaak doet, komen tijdens het maal met wat concentratie en plaats voor verbeeldingskracht, herinneringen aan lang vervlogen tijden naar boven. De teletijdmachine van prof Barabas is niet ver!

Sinds we de vijfenveertig gepasseerd zijn, en al eens graag mogen terugblikken op de afgelegde weg en de gedane zaken, is het me toenemend een genoegen, die ervaringen van nostalgie, en de herinnering aan de tijd van toen. Het is bekend, onder andere van de romans van Proust, dat een smaak, een ritueel of een geur die functie kunnen vervullen. (Zonder inzet van die verontrustende AI 😄 🙃)

(Foto van de zonsopgang ontleend uit de Facebook groep Leuven Kijken en zien, fotografie)