Een van de vele verontrustende onthullingen die aan het licht zijn gekomen sinds de huidige fase van genocide in Palestina bijna een jaar geleden begon, is de mate waarin Amerikaanse en andere westerse politici bereid zijn zich plichtsgetrouw te houden aan een script dat wordt aangeleverd door Israël. Of het script nu waar is of niet. Een goed voorbeeld is de vaak herhaalde kwakkel van de “zelfverdediging”.

Na elke opeenvolgende oorlogsmisdaad en misdaad tegen de menselijkheid gepleegd door Israël in zijn huidige genocidale rooftocht, is het meest voorkomende refrein van Westerse regeringsfunctionarissen en van de Westerse massamedia dat “Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen”.

Nee, dat heeft het niet. In feite is die stelling, als een kwestie van internationaal recht, een dubbele leugen.

Het Internationaal Gerechtshof oordeelde in 2004 en opnieuw in 2024 dat Israël een bezettende macht is in Palestijnse gebieden

Ten eerste heeft Israël dat recht niet. Ten tweede zouden de daden die deze “zelfverdediging” claimt te rechtvaardigen onwettig zijn, zelfs als het begrip zelfverdediging van toepassing was.

Het blijft maar doorgaan. Foto: Mahmoud Ajjour/Palestine Chronicle

Het VN-Handvest, een verdrag dat bindend is voor alle lidstaten, codificeert belangrijke rechten en verantwoordelijkheden van staten. Hiertoe behoren de plicht om het zelfbeschikkingsrecht van volkeren te respecteren, de plicht om mensenrechten te respecteren en de plicht om af te zien van het gebruik van geweld tegen andere staten wanneer dit niet is toegestaan door de VN-Veiligheidsraad.

In de 76 jaar van zijn bestaan heeft Israël deze principes herhaaldelijk geschonden.

Een tijdelijke uitzondering op het verbod op het gebruik van geweld is vastgelegd in Artikel 51 van het VN-Handvest voor zelfverdediging bij aanvallen van buitenaf. Maar het is belangrijk te stellen dat een dergelijk recht niet bestaat als de dreiging uitgaat van binnen het grondgebied dat door de staat wordt gecontroleerd.

Dit principe werd bevestigd door het Internationaal Gerechtshof in zijn advies van 2004 over de Israëlische apartheidsmuur. En als bezettingsmacht kan Israël zich dus niet beroepen op zelfverdediging als rechtvaardiging voor het lanceren van militaire aanvallen in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem of de Golanhoogte.

Een crimineel kan niet iemands huis stelen, er intrekken, de bewoners opsluiten en brutaliseren en dan zelfverdediging inroepen wanneer de wettige eigenaar zich tegen zijn onderdrukking verzet

Natuurlijk kan Israël, vanuit zijn eigen grondgebied, rechtmatig aanvallen afslaan om zijn burgers te beschermen, maar het kan geen aanspraak maken op zelfverdediging om oorlog te voeren tegen de gebieden die het bezet houdt.

Fotomuur van 67 kinderen omgebracht door het Israëlisch bezettingsleger in Gaza in augustus 2021. De muur werd in 2023 vernield door Israël. Foto: @Ashraf Amra/APA Images

In feite is het zijn belangrijkste verplichting om de bezette bevolking te beschermen. Daarbij kan een bezettende macht essentiële taken van rechtshandhaving uitvoeren.

Maar gezien het feit dat het Internationaal Gerechtshof vervolgens heeft geoordeeld dat Israëls bezetting van de gebieden zelf volledig onwettig is, zouden zelfs deze functies waarschijnlijk onwettig zijn, behalve als ze strikt noodzakelijk zijn om de bezette bevolking te beschermen, dit alles binnen een korte tijdslijn van terugtrekking.

In zijn meest recente advies heeft het Hof verklaard dat de aanwezigheid van Israël in de bezette gebieden in strijd is met het beginsel van zelfbeschikking der volkeren, dat het zondigt tegen de regel dat grondgebied niet met geweld mag worden verworven en dat het de mensenrechten van het Palestijnse volk niet garandeert.

Wettelijk gezien is elke Israëlische voet op bezette grond, elke Israëlische raket, elk straalvliegtuig of elke drone in het Palestijnse luchtruim, en zelfs een enkele ongeautoriseerde Israëlische fiets op een Palestijnse weg, een schending van het internationaal recht.

Kortom, de enige wettige remedie van Israël tegen bedreigingen die volgens Israël uitgaan van de bezette gebieden is het beëindigen van de onwettige bezetting; het ontmantelen van de nederzettingen; het verlaten van de gebieden; het opheffen van de belegering en het volledig overdragen van de controle van het gebied aan het bezette Palestijnse volk.

De bewering dat Israël recht heeft op zelfverdediging is volgens het internationaal recht aantoonbaar onjuist

Hier is het internationaal recht een eenvoudige weerspiegeling van het gezond verstand en van de universele moraal. Een crimineel kan niet iemands huis overnemen, er intrekken, de inhoud plunderen, de bewoners opsluiten en brutaliseren, en dan zelfverdediging inroepen wanneer ze de wettige huiseigenaren die terugvechten vermoorden.

Buiten bezet Palestina heeft Israël weliswaar het recht op zelfverdediging tegen aanvallen van andere staten, maar het kan dat recht niet opeisen als de aanval een reactie is op de eigen Israëlische agressie.

Israël kan geen naburige staat aanvallen en dan ‘zelfverdediging’ claimen als die staat terugslaat. Een dergelijke bewering accepteren zou het internationaal recht op zijn kop zetten.

Al Shifa ziekenhuis. Foto; Wafa/CC BY-SA 3:0

De meeste beweringen van Westerse politici en media dat “Israël recht heeft op zelfverdediging” zijn dus volgens het internationaal recht aantoonbaar onjuist.

De tweede leugen in deze herhaalde beweringen is de suggestie dat een claim op zelfverdediging Israëls talloze misdaden rechtvaardigt. Het internationaal recht staat niet toe dat een beroep op zelfverdediging misdaden tegen de menselijkheid en genocide rechtvaardigt.

Evenmin kan het op magische wijze de internationale humanitaire rechtsregels van voorzorg, onderscheid en proportionaliteit of de beschermde status van ziekenhuizen en andere vitale civiele installaties omzeilen.

Bovendien verandert de aanwezigheid van mensen die banden hebben met gewapende verzetsgroepen, zelfs als dat bewezen is, een civiele locatie of beschermde structuur niet automatisch in een legitiem militair doelwit.

Als dat zo was, dan zou de gemeenschappelijke aanwezigheid van Israëlische soldaten in Israëlische ziekenhuizen deze ziekenhuizen ook tot legitieme doelwitten maken. Het aanvallen van ziekenhuizen is geen daad van zelfverdediging. Het is een daad van moord en, in systematische en grootschalige gevallen, van genocide.

Massale vernietiging in Gaza. Foto: Mahmoud Ajjour/The Palestine Chronicle

Een claim van zelfverdediging rechtvaardigt geen collectieve bestraffing, belegering van burgerbevolkingen, buitengerechtelijke executies, marteling, het blokkeren van humanitaire hulp, kinderen als doelwit, moord op hulpverleners, medisch personeel, journalisten en VN-functionarissen – allemaal misdaden die Israël begaat tijdens de huidige fase van zijn genocide in Palestina.

Elke reactie van een politicus of van de massamedia op een Israëlische misdaad die begint met: “Israël heeft het recht zichzelf te verdedigen” is tegelijkertijd een rechtvaardiging van het onverdedigbare én een schaamteloze leugen.

Zij zijn allemaal het schaamteloze gevolg van de Israëlische claim van zelfverdediging die in het Westen wordt gelegitimeerd.

Elke reactie van een politicus of medeplichtige van de massamedia op een Israëlische misdaad die dus begint met het zinnetje: “Israël heeft het recht zichzelf te verdedigen”, is tegelijkertijd een rechtvaardiging van het onverdedigbare én een schaamteloze leugen. Dat zou ook als zodanig moeten worden benoemd.

Wat je deze stemmen nooit zult horen zeggen is dat Palestina wél het recht heeft om zichzelf te verdedigen, en dat dit onder internationaal recht absoluut het geval is.

Geworteld in het VN-Handvest en in internationale humanitaire en mensenrechtenwetgeving, en bevestigd door een reeks VN-resoluties, hebben Palestijnse verzetsgroepen een wettelijk recht op gewapend verzet om het Palestijnse volk te bevrijden van buitenlandse bezetting, koloniale overheersing en apartheid.

De wereld is het daar overigens mee eens. De VN-Algemene Vergadering stelde zonneklaar dat:

“Het Palestijnse volk en alle volkeren onder buitenlandse bezetting en koloniale overheersing het onvervreemdbare recht hebben op zelfbeschikking, nationale onafhankelijkheid, territoriale integriteit, nationale eenheid en soevereiniteit zonder buitenlandse inmenging”

De VN herbevestigden “de legitimiteit van de strijd van volkeren voor onafhankelijkheid, territoriale integriteit, nationale eenheid en bevrijding van koloniale overheersing, apartheid en buitenlandse bezetting met alle beschikbare middelen, inclusief gewapende strijd.”

Natuurlijk moet elk verzet de regels van het humanitair recht respecteren, inclusief het principe dat burgers moeten gespaard worden. Maar het recht van Palestina onder internationaal recht op gewapend verzet tegen Israël is inmiddels een wereldwijd axioma.

Simpel gezegd, het Palestijnse volk heeft een erkend wettelijk recht om zich te verzetten tegen Israëls bezetting, apartheid en genocide, inclusief door middel van gewapende strijd. En omdat het onderliggende verzet rechtmatig is, zijn bondgenootschappen, hulp en steun aan de Palestijnen voor dit doel ook rechtmatig.

De geschiedenis begon niet op 7 oktober 2023

Omgekeerd, aangezien Israëls bezetting, apartheid en genocide onwettig zijn, is steun aan Israël in deze pogingen door westerse staten onwettig. Het Internationaal Gerechtshof heeft zelfs bepaald dat alle staten verplicht zijn om dergelijke steun aan Israël te beëindigen en om te werken aan het beëindigen van de Israëlische bezetting.

Tot slot nog een opmerking over het begrip zelfverdediging. De geschiedenis begon niet op 7 oktober 2023. In de jaren ’30 en ’40 reisden zionistische kolonisten al vanuit Europa om Palestijnen in hun huizen in Palestina aan te vallen.

Geen Palestijnse militie reisde naar Europa om de kolonisten in hun huizen in Groot-Brittannië, Frankrijk en Rusland aan te vallen. Natuurlijk hadden Joden die Europese vervolging ontvluchtten het volste recht om asiel aan te vragen in Palestina en elders. Maar zionisten hadden niet het recht het land te koloniseren en de inheemse bevolking te onteigenen.

Sindsdien heeft Israël meer dan 76 jaar lang de inheemse Palestijnse bevolking aangevallen, gebrutaliseerd, verdreven, onteigend en vermoord en geprobeerd hen uit te wissen. Het heeft honderden Palestijnse steden en dorpen etnisch gezuiverd, Palestijnse huizen, bedrijven, boerderijen en boomgaarden gestolen en Palestijnse civiele infrastructuur vernietigd.

Elke Palestijnse gemeenschap heeft 76 jaar lang dagelijks te maken gehad met aanvallen op haar waardigheid, met arrestaties, afranselingen, martelingen, plundering en moord door toedoen van Israël.

Wie de gruwel overleefden zijn gedwongen verder te bestaan onder een regime van apartheid, rassenscheiding en de systematische ontzegging van hun burgerlijke, politieke, economische, sociale en culturele rechten, en dat in hun eigen land.

Elke vreedzame Palestijnse poging om een einde te maken aan de onderdrukking en/of om het Palestijnse recht op zelfbeschikking terug te krijgen door middel van diplomatieke initiatieven, gerechtelijke actie, vreedzaam protest of georganiseerde boycots en desinvestering, werd beantwoord met onderdrukking of afwijzing, niet alleen door Israël maar ook door Israëls westerse sponsors.

In deze context schrijven de elementaire moraal en eenvoudige logica voor dat het recht op zelfverdediging toekomt aan het Palestijnse volk, niet aan hun onderdrukker. Het internationaal recht is het daar volkomen mee eens.

No, Israel does not have a right to defend itself in Gaza. But the Palestinians do werd vertaald door Jan Reyniers

Op 1 november 2023 nam Craig Mokhiber, auteur van dit artikel, in een Open Brief ontslag als hoofd van het secretariaat van de VN-Hoge Commissaris voor de Mensenrechten met deze woorden: “Geachte Hoge Commissaris voor de Mensenrechten, dit is genocide”.

Op 20 augustus 2024 schreef Craig Mokhiber het artikel “Boycot Israël is niet zomaar een recht maar ook een plicht”