De uittredende Secretaris-Generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, herhaalt in het gerenommeerde Amerikaanse tijdschrift Foreign Affairs nog eens de leugens die de NAVO sinds de oorlog tussen Rusland en Kiev verspreid heeft. Het onderliggende principe is duidelijk: als je maar hard genoeg liegt en je leugens continu in alle mainstream media verspreidt, zullen ze op den duur als dé waarheid gelden. Maar daar trappen kritische lezers en politici niet in. Het hier al eerder voorgestelde boek van de Duitse parlementsafgevaardigde Sevim Dagdelen, die zich binnen de nieuw opgerichte partij Bündnis Sarah Wagenknecht (BSW) met de buitenlandse politiek van Duitsland bezighoudt, heeft eerder dit jaar al alle onzin onderuitgehaald die Stoltenberg nu nog maar eens opdist. Het boek, dat in de top tien van de bestsellerlijst van het magazine Der Spiegel geraakte, toont aan dat het NAVO-imperium serieuze barsten vertoont. Wat liegt Stoltenberg ons zoal voor?
“Volgende week zullen de leiders van de 32 landen van de NAVO in Washington D.C. bijeenkomen voor de topconferentie naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de alliantie. Ze zullen 75 jaar van eenheid tussen Europa en Noord-Amerika vieren – eenheid die de transatlantische vrede, democratie en welvaart beschermd heeft.”
Die eenheid is aan het afbrokkelen. Niet alleen het boek van Dagdelen in Duitsland, het land dat de leiding van Europa claimt, wijst daarop, maar ook andere boeken die het vazallenstatuut van Duitsland en Europa tegenover de VS bekritiseren, zoals “De verovering van Europa door de USA” van Wolfgang Bittner. En in Frankrijk verscheen een half jaar geleden “Onze valse vriend Amerika – voor een alliantie met Rusland” door Marc Rousset.
Vrede en democratie beschermen door terreur te steunen?
Heeft de NAVO vrede, democratie en welvaart beschermd? In Griekenland collaboreerde de NAVO met het kolonelsregime dat een terreurbewind voerde tegen alles wat links of progressief was of leek. En de NAVO startte zelf een volkomen illegale oorlog op tegen Joegoslavië, en bracht daarbij duizenden burgers om. De NAVO haalde het zeer strategisch gelegen Turkije als lid binnen, een land dat niet lang daarna een groot aantal Grieken vermoordde. Vreedzaam vermoordde natuurlijk. En vandaag steunt de NAVO in Oekraïne het terreurregime van Zelenski, waarin de oppositiepartijen zijn verboden, de persvrijheid is afgeschaft, de vakbondswerking is lamgelegd, en opposanten en dissidenten voor hun leven moeten vrezen.
Volgens Stoltenberg is de NAVO bekommerd om het lot van een miljard mensen in Europa en Noord-Amerika. “Vandaag staat hun veiligheid op het spel. Toen de Russische president Vladimir Poetin tanks Oekraïne binnenstuurde in februari 2022 begon hij het bloedigste conflict in Europa sinds WOII, verbrak de vrede op het continent en schiep beroering op het wereldtoneel. Dag na dag laat hij deze oorlog verder escaleren. Niet alleen viseren Russische raketten voortdurend de burgers, de steden en de kritische infrastructuur van Oekraïne, maar het Kremlin is ook bezig met een gecoördineerde campagne van vijandige daden tegen NAVO-landen – inclusief sabotage, cyberaanvallen en desinformatie. En heel de tijd rammelt Moskou met zijn nucleaire sabel. Poetin toont geen enkele neiging om deze oorlog snel te beëindigen en hij is steeds meer op één lijn met andere autoritaire machten, China inbegrepen, die de VS willen zien mislukken, Europa in stukken breken en de NAVO wankelen.”
Je hoeft geen fan van Poetin te zijn om te zien dat deze beschrijving haaks staat op de realiteit. De NAVO heeft de oorlog in Oekraïne uitgelokt door zich tegen de afspraken in uit te breiden naar het Oosten, en de VS hebben er miljarden voor over gehad om in Oekraïne een illegale staatsgreep te organiseren om daarmee een anti-Russisch regime aan de macht te brengen. De begrijpelijke en legitieme veiligheidseisen van Rusland – neutraliteit van Oekraïne, dus geen NAVO-lidmaatschap, en een begrenzing van de militaire capaciteiten van dat land – werden door de VS en hun NAVO en de nieuwe vazalstaat Oekraïne genegeerd. Ze werden wel vastgelegd in de akkoorden van Minsk, en bekrachtigd door de VN, maar vervolgens gesaboteerd door het Westen, de NAVO, de VS.
De vrede op het continent was al eens verbroken door de NAVO via zijn militaire agressie tegen Joegoslavië, maar werd opnieuw verbroken door Kiev-Oekraïne. Dat startte eerst een politiek programma van discriminatie van de Russisch sprekende burgers van Oekraïne, en toen die zich door al die pesterijen wilden afscheuren van Kiev, zette het militair geweld in tegen de zich formerende Donbassrepublieken. Rusland trad daarbij gematigd op, stuurde niet op oorlog aan, vermeed de afscheuring van de Donbassrepublieken en zag een oplossing van het probleem in een grotere autonomie van die regio’s binnen Oekraïne.
Wapens leveren om de vrede te promoten??
Zo is het geformuleerd in de akkoorden van Kiev. Geen Russisch expansionisme, geen afscheuringen van Kiev-Oekraïne, alleen het garanderen van de militaire veiligheid van Rusland en het beschermen van de Russisch sprekende bevolking van Oekraïne onder het bestuur van Kiev. Het is deze vreedzame oplossing die door het Westen en Oekraïne goedgekeurd werd, maar niet nageleefd. Er was geen agressieve politiek van Rusland, maar een vreedzame, diplomatische. Maar het Westen en Oekraïne speelden vals, en de VS en de NAVO waren op oorlog uit.
Toch blijft Stoltenberg tegen alle realiteit in verkondigen: “De hoofddoelstelling van de NAVO is niet te vechten maar de oorlog te voorkomen. Dat is wat de alliantie met succes gedaan heeft gedurende drie kwart eeuw (…)” Eh, Joegoslavië even vergeten, meneer Stoltenberg? En die levering van Amerikaanse bommen en Europese wapens aan Israël, om daarmee massamoorden op de burgers van Gaza te plegen?
Maar Stoltenberg blijft in zijn sprookjeswereld: “Om het duidelijk te zeggen, de NAVO versterkt zijn defensies niet om oorlog uit te lokken. Ze doet dat om de vrede te beschermen.” Tja, om de vrede te beschermen en de vrede te garanderen moet de NAVO gewoon de neutraliteit van Oekraïne erkennen en het NAVO-lidmaatschap van dat land uitsluiten, en ophouden met Rusland te omsingelen. Stoltenberg en zijn NAVO zien afschrikking als de garantie voor veiligheid. En ondertussen provoceren ze Rusland tot oorlog, om dat land te verzwakken.
De visie van Stoltenberg op de oorlog in Oekraïne berust op ontkenning en verdraaiing van de feiten. Het fabeltje van de Russische agressie tegen een Oekraïne dat voor zijn vrijheid vecht en dus steun verdient is toch al lang onhoudbaar. Kiev is een terreurregime dat geen steun verdient. De oorlog is niet begonnen door Russische agressie, maar door de militaire agressie van Kiev-Oekraïne tegen de Russisch sprekende gebieden. De oorlog was allereerst een burgeroorlog, die vermeden had kunnen worden als de akkoorden van Minsk door Kiev en door het Westen waren uitgevoerd, in plaats van verraden. Rusland heeft, op vraag van de afgescheurde gebieden die zich tot zelfstandige staten hadden uitgeroepen, ingegrepen in de burgeroorlog, op aanvraag van die gebieden en zeer terecht. Kiev was immers volop bezig deze burgeroorlog te laten escaleren en tot een slachting over te gaan, zoals de door buitenlandse deskundigen geregistreerde piekende beschietingen en explosies duidelijk lieten verstaan.
Vredesblabla
Ondanks al zijn geslijm over vrede, is de NAVO alleen maar uit op oorlog, op overwinning (zonder eigen verliezen) en op het onderuithalen van Rusland. “Hoe sterker onze steun aan Oekraïne, hoe sneller Poetin zich zal realiseren dat hij niet kan winnen door ons te weerstaan, en hoe sneller deze oorlog kan eindigen.”
Helemaal mis, meneer Leugenberg. Hoe sneller de NAVO inbindt en de legitieme veiligheidseisen van Rusland erkent (geen NAVO-lidmaatschap van Oekraïne, geen buitenlandse troepen en begrenzing van zijn bewapening en militaire capaciteit), hoe sneller dit conflict kan worden opgelost. Zo’n regeling was al nagenoeg bereikt in maart 2022, maar werd door het Westen (in de persoon van de NAVO-vredesapostel Boris Johnson) getorpeteerd.
Een terugkeer naar de al eerder goedgekeurde maar door Oekraïne nooit uitgevoerde Minskakkoorden dringt zich op. Maar de afscheiding van de Donbass is niet meer ongedaan te maken. Wie, zoals de heersers in Kiev, een deel van zijn bevolking aanvalt met zwaar geschut en bommen, heeft daar geen krediet meer en heeft een definitieve breuk gecreëerd. De toekomst van de Donbass is Russisch.
