Ziedaar. Het is zover met deze hogervermelde terechte aanklacht vanuit het Palestina-platform. Het mei’68-patroon volgt zijn gekende logica in de protesten van vandaag.
Dit is een follow-up van de blog Wanneer de politie de onderdrukkers dient, wordt verzet een plicht
Dit betekent een diepere inprenting dat het politieapparaat evenzeer een wapen is in de handen van repressieve misdadige leiders als dat ze een korps is dat ons als gemeenschap van de doordeweekse criminaliteit moet beschermen.
”Iedereen moet immers rustig kunnen slapen, zeker de rijken” (vrij naar een Ubuntu gezegde)
Al moeten we de Bende van Nijvel, waar de toenmalige rijkswacht1 zich op de bevolking stortte, niet zomaar mee helpen vergeten en verzwijgen samen met de daders, hun opdrachtgevers én de politieke kaste. Beulen en Barbaren zijn in de buitenlandse of binnenlandse kolonisering nooit ver weg.
Rudi Dutschke. Foto: Hans Peters/CC0
Iedereen heeft natuurlijk ook (enkele) integere en betrouwbare agenten gekend. Maar “wat subjectief kan ervaren worden op individueel en interpersoonlijk niveau verdwijnt op objectief niveau als we als groep tegenover elkaar staan op de barricaden. Hun groepsgeweld wordt beantwoord met ons tegengeweld“(Rudi Dutschke, 19682) (zie de sectaire uitwas ervan bij de Rode Brigades, CCC, etc…).
Ik heb ‘De politie, uw vriend!’ nooit zo gezien, zelfs vooraf aan mijn ‘tweede (politieke) geboorte’ (cfr. Hannah Arendt) in mei ’68. Dat heeft te maken gehad met de verzetscultuur uit 1940-45 in de familie.
Ook tijdens de nazi-bezetting liet het rijkswachtapparaat zich bedienen door de heersende machten. Dat was zo in Frankrijk (CRS), in Nederland (Mussert’s ‘marechaussees’) en in bijna heel Oost-Europa (Oekraïne, Baltische Staten, etc…).
Vergeten we niet dat het hedendaagse politieapparaat zijn historische oorsprong heeft in de Restauratiepolitiek van de antirevolutionaire grootmachten na de overwinning op Napoleon. Dat het toen gelijktijdig werd ingezet in de daaropvolgende afrekening met de verworvenheden van de Franse Revolutie is geen toeval (Richard J.Evans3).
’Organisatie” van een korps, van een bedrijf, van een overheid, is net als andere geavanceerde wapensystemen een technologie die, hoe afschrikwekkend ze ook mag zijn, onweerstaanbaar zal ingezet worden om de status van het échte éénprocent-profitariaat te handhaven (Steven Stroeykens4).
Het komt er niet zozeer op aan welke risico’s een nieuwe technologie inhoudt maar wie ze bedient en waarvoor. Daarom kan operationele technologie nooit neutraal zijn. Eénmaal wordt ze misbruikt.
Dat wil (nog) niet zeggen dat we de open confrontatie in de straten aankunnen zonder grote verliezen van lijf en leden. Maar geen enkele super bewapend regime kan het uiteindelijk volhouden tegen de Zwerm die als een veelkoppige guerrilla op hen invliegt.
De kern van machtsmensen is angst. Angst voor het eigen zelf en daarom angstig maken van de bevoogde bevolking (Erich Fromm5). We krijgen dan een omgekeerde beweging in het Angstsyndroom. De zwermachtige veelheid aan contra-technologieën en strategieën paralyseren en panikeren de heersende klassen in zinloos doelloos geweld.
Juist die overdaad roept massaal fysiek tegengeweld op en brengt het regime ten val. Het regime trommelt dus zijn eigen tegenstanders op (vrij naar Marx) Het is een’ omgedraaid’ voorbeeld van een ‘self-fulfilling prophecy,’ bekokstoofd door ‘De Mars der Dwaasheid’ (Barbara Tuchman6).
Dat burgerverzet hoeft niet noodzakelijk fysiek wapengekletter te zijn van “groupuscules “of “bommen gooiende cellen”, alhoewel een eenheid beschermers/begeleiders tijdens betogingen wél moet aangekaart worden.
Tijdens de recente manifestaties aan het Holocaust-Museum in Amsterdam liet de politie stiekem hooliganbendes op de betogers los. Ook moeten de opdrachtgevers, meestal burgermeesters, even hardhandig worden aangepakt. Er mag geen straffeloosheid zijn en lafheid mag niet beloont.
Het terrein van de Zwerm strekt zich, bij wijze van spreken, wijds uit tussen Che Guevara en Mahatma Gandhi. Toen deze laatste van boord kwam in Bombay smaalde de Britse douane-officier “Wat denkt u hier te komen doen! Wij Britten controleren met slechts enkele duizenden miljoenen van uw landgenoten”. Gandhi’s repliek “Zolang er maar één persoon overblijft die er blijft in geloven, zal rechtvaardigheid nooit overwonnen worden”
Niet zoveel jaren later was het Imperiale Kroonjuweel, waar de Britten een Wereldoorlog voor over hadden gehad, onafhankelijk. Een simpele mars met slechts een handvol zout in de palm (protest tegen de koloniale zoutbelasting) dwars door de Indiaanse platteland, volstond.
De moedige daden van en de moord op Che Guevara hebben de geest van het gewapend verzet voor altijd uit de fles losgelaten. Het is een rolpatroon gebleven voor huidig en toekomstig verzet. Het borrelt op en verstild weer zoals een eeuwige vulkaan op de Andes.
Velen willen een’stukje Che’ zijn. Het is één van de verklaringen waarom Latijns-Amerika de broedplaats blijft van innovatieve maatschappelijke ideeën en fabelachtige literatuur die het onderdrukkende status quo in vraag stellen.
Marx en Engels wisten het al, net als Victor Hugo: “Words can be swords”.
Etienne De Belder is voormalig professor aan de VUB. Vorige publicaties:
J’accuse II: kolonialisme, terug van nooit weggeweest
Darkness at noon: bedenkingen bij een duistere zondag
“Le nouveau fascisme est arrivé”: lees de supernota van Bart De Wever
Notes:
1 De rijkswacht (‘gendarmerie’) was een militaire politiemacht, ooit opgericht in 1830 voor de handhaving van de orde buiten de steden en aan de grenzen, die in de praktijk altijd volledig ten dienste stond van de gevestigde machten, de bedrijven en de economische elite. Na het schandaal van de affaire-Dutroux werd deze dienst in 2001 grondig hervormd en van zijn militaire aspecten ontdaan. Vandaag heet dat ‘de federale politie’.
2 Rudi Dutschke (1940-1979) was een bekende Duitse linkse studentenleider in de jaren 1960. In 1968 was hij het slachtoffer van een aanslag nadat het rechtse dagblad Bild een hoofdartikel had gepubliceerd ‘Stop Dutschke nu! Anders komt er burgeroorlog’. Dutschke overleefde kogels in zijn hersenen maar herstelde nooit helemaal en stierf elf jaar later aan de gevolgen van de aanslag.
3 Brits historicus (°1947) van Europa in de 19de en 20ste eeuw, met vooral focus op Duitsland.
4 Steven Stroeykens is Wetenschapsjournalist, auteur van het boek Het einde van de wereld – Een geschiedenis (2016).
5 Erich Fromm (1900-1980) wat Duits-Amerikaans psycholoog en auteur van meerdere boeken.
6 Barbara Tuchman (1912-1989) was VS-journaliste, historica en auteur van meerdere geschiedenisboeken, waaronder The March of Folly (1984) vertaald als De Mars der Dwaasheid.
