Het leek zondag alsof Vlaanderen een Romeins keizerrijk is met alle volgers in en rond een bus vol verkoopkracht. Quod non. België en Vlaanderen werden en worden overbelicht. Nationale en regionale politici struikelen over elkaar. Net zoals wetstraatjournalisten. De gedegen journalist Rob Heirbaut moet voor de VRT al een paar decennia nagenoeg alleen ‘Europa’ verslaan. Hij mocht zondag rond middernacht een debatje op een drafje organiseren met alleen de Vlaamse verkozenen in Europa.
Europa
Eminent Europakenner Hendrik Vos kreeg na middernacht en terwijl de meeste Vlamingen wellicht al sliepen, amper een kwartier om iets zinnig te zeggen over Europa als belangrijkste beleidsniveau. Zijn professionele collega Carl Devos daarentegen mocht urenlang leuteren over voorlopige resultaten, intenties en mogelijke coalities in Vlaanderen. Gespeculeer en gespin dat ik zelf ook kon verzinnen. Europa kreeg pas luttele en te late aandacht omdat de Europese resultaten zogezegd lang op zich lieten wachten. In de loop van de avond was er wel al de bewogen en te analyseren toespraak van bijvoorbeeld de Franse president-bankier Emmanuel Macron.
Voorzitters’debat’
Wat heeft het oppervlakkige voorzittersonderonsje op zondag trouwens bijgedragen tot meer of beter inzicht? Zelfs onder de leiding van een deskundige journalist als Pieterjan De Smedt gingen de lach en het applaus naar de retorisch handige ‘stand-up comedians’ onder de voorzitters, zijnde Raoul Hedebouw en Bart De Wever. Onder het mom van ‘politici zijn ook mensen’ is er de afgelopen weken trouwens een overaanbod geweest van infotainende human interest programma’s à la “Het conclaaf”. Het voorzittersdebat paste perfect in het dominante infotainment format.
Opvoeding
Misschien kunnen een aantal wetstraatjournalisten van de VRT de komende jaren toch de Europese en internationale verslaggeving versterken ? En niet alleen wanneer corruptie- en andere schandalen gerapporteerd moeten worden. Ook de Europese wetgeving, constructieve amendementen, de overtuigingen en verwezenlijkingen verdienen proportionele aandacht. Dat is de meerwaarde van een publieke VRT tegenover een commerciële VTM.
Een openbare omroep moet blijven informeren en opvoeden en niet alleen entertainen en epateren met een ‘sexy’ show vol leuke of provocerende meningen. Dat laatste is de beperkte en problematische missie van de populistische ‘Studio 100’ Gert en zijn bijzettafel met salonintellectuelen.
Wouter Hessels
docent film- en mediageschiedenis
RITCS & INSAS Brussel
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
