Tijdens vorige verkiezingen wilden extreemrechtse partijen niet eens deelnemen. Ze hielden zich bezig om met alle – ook illegale – middelen de regering van Nicolás Maduro ten val te brengen. Ze schrokken er niet voor terug om daarbij schaamteloos de hulp van de Verenigde Staten in te roepen. De VS deden op hun beurt maar al te graag pogingen om dat doel te bereiken en opnieuw volop toegang te hebben op de Venezolaanse oliereserves. Op 28 juli grijpen nationale verkiezingen plaats. Deze keer blijkt extreemrechts te willen deelnemen.

Steun aan de Amerikaanse oorlogsvoering

Gedurende negen jaar steunde extreemrechts de aanvallen van de VS op Venezuela. Het waren telkens pogingen van de Central Intelligence Agency (CIA), het Pentagon en het Amerikaanse ministerie van Financiën. Dezen hanteerden wat men noemt een ‘hybride oorlog,’ een psychologische oorlogvoering. Die oorlogvoering combineert steun aan opstandige straatacties, economische en financiële sancties die niet alleen Amerikaanse, maar ook Europese en andere bedrijven verbieden om handel te drijven met het land. De sancties zijn oorlogsinstrumenten zonder militair ingrijpen. Ook de burgerbevolking wordt bestraft door de schaarste die gecreëerd wordt. Hatelijke propaganda, fake news, misleidende informatie en valse geruchten worden de ether ingestuurd. Materiële sabotage en  moordpogingen op leden van de regering horen bij het rijtje. Ook niet deelnemen aan de verkiezingen, verkiezingsboycots en tegelijk rondstrooien dat er fraude gepleegd is. Het paradepaardje, de oprichting van een parallelle regering onder leiding van neppresident Juan Guaidó, het zijn allemaal activiteiten gericht op de val van de regering van Nicolás Maduro.

Ondertussen blijven de VS lonken naar de oliereserves van Venezuela. Daarom doen ze hun best om de regering van Nicolás Maduro dan weer te erkennen als een grondwettelijke en legitieme regering met wie ze de directe dialoog willen hervatten, om de Venezolaanse oliestroom veilig te stellen.

Afspraken om de verkiezingsuitslag te respecteren[1]  

De Nationale Kiesraad verplichtte de kandidaten die bij de verkiezingen meedingen naar het presidentschap de resultaten te erkennen en te respecteren. Tien kandidaten van verschillende politieke stromingen zullen deelnemen aan de verkiezingen op 28 juli. Op 20 juni ondertekenden acht kandidaten van communisten, over socialisten naar centrumrechts op verzoek van de Nationale Kiesraad de overeenkomst over de erkenning van de uitslag van de presidentsverkiezingen. Daarmee geven ze blijk van hun bereidheid om de uitslag van de verkiezingsdag en het gezag van de Nationale Kiesraad te erkennen en een klimaat van vrede en rust rond de verkiezingen te bevorderen. Twee kandidaten weigerden: Enrique Márquez kwam niet opdagen omdat hij het akkoord voor erkenning beschouwt als ‘onwettig, unilateraal, zonder overleg en nutteloos’ en daarbij verzekert dat er geen wet is die hem kan straffen door het niet ondertekenen van het verdrag. Ook Edmundo González weigerde. Hij is kandidaat ‘tweede keuze’ voor partij Plataforma Unitaria Democrática (PUD), een koepel van een tiental  rechtse en ultrarechtse partijen. De eigenlijke kandidaat María Corina Machado werd geblokkeerd door de regering. Daar zijn een hele rist redenen voor. Zij steunde volmondig de nepregering van Juan Guiadó, ze riep zelfs Amerikaanse militairen op het land binnen te vallen en onlangs aanvaardde ze nog 3,2 miljoen dollar van de Amerikaanse lobby HSH Howard Stirk Holdings om de verkiezingen naar haar hand te zetten op voorwaarde dat ze, eens aan de macht, de oliereserves van Venezuela verpatst aan Amerikaanse multinationals.

De reden die ‘tweede keuze’ kandidaat Edmundo González voor zijn weigering opgaf was dat de partij van de regering een uitnodiging voor internationale waarnemers van de Europese Unie heeft geannuleerd en ‘de vervolging van leiders en aanhangers van onze campagne heeft opgevoerd.’

Wat betreft de uitnodiging van waarnemers, 635 internationale waarnemers zijn reeds ingegaan op de uitnodiging. De VS werden uiteraard niet uitgenodigd. Maar ook de Europese Unie niet. En dit vanwege de sancties die de Unie oplegde aan Venezuela. Die sancties volgden op de blokkering van Maria Corina Machado van de partij Plataforma Unitaria Democrática (PUD), nadat ze zich schuldig maakte aan oppositie-interventies die als landverraad kunnen beschouwd worden.

Ultrarechtse coalitie gelooft niet in verkiezingen[2]

Ze weigeren wettelijk deel te nemen aan de officiële verkiezingen. Reeds bij voorbaat beweren ze halsstarrig dat er verkiezingfraude gepleegd wordt, omdat ze ervan uitgaan dat ze gaan verliezen. Uit de  verklaringen van een woordvoerder van de coalitie blijkt dat zij alleen de resultaten van hun eigen optekeningen over de uitslagen zouden erkennen en niet de informatie die de Nationale Kiesraad officieel zal kenbaar maken op de dag van de verkiezingen, zoals vastgelegd in de grondwet.

Regeringsfunctionarissen vrezen een zware campagne van fake news die op haar beurt gewelddadige acties kan veroorzaken op 28 juli. De extreemrechtse coalitie hoopt  dat ze door hun acties de VS genoegzaam onder druk kunnen zetten om het beleid van sancties tegen het land vol te houden.

Propagandacentrum in Miami[3]

Jorge Rodríguez, chef van de Campagne ‘Venezuela Nuestra’ van de regering verklaarde dat de extreemrechtse coalitie er een centrum in Miami op nahoudt ‘van waaruit ze fraude zullen zingen in een officiële uitzending. ‘We weten wat de echte peilingen zijn, zei hij. Dat centrum is opgericht door de schoonzus van Magalli Meda, En Magali Meda is dan weer de rechterhand van Maria Corina Machado.

‘Het is merkwaardig dat ze enkele dagen voor de verkiezingen al over fraude praten, het is merkwaardig dat een van de tien kandidaten al een hele hoax aan het opzetten is om te zeggen dat er fraude was bij de verkiezingen, omdat zij  – en wij – weten wat de echte peilingen zijn. Alle internationale media agentschappen zullen zich bezig houden met het opzetten van een groteske leugen om het Venezolaanse verkiezingsproces te beïnvloeden en aan te vallen,’ zei hij.

President Nicolás Maduro van zijn kant ging tekeer tegen de censuur van de internationale media over de waarheid van Venezuela. Voor het publiek van Táchira, waar hij op verkiezingscampagne was, verklaarde hij dat ze van plan zijn om Venezuela te veranderen in het Argentinië van president Javier Milei.[4]

‘Wij zijn een realiteit. Ze hebben al duizend keer geprobeerd om ons onzichtbaar te maken. Nu wordt de operatie geleid door huurmoordenaars van de leugens. Het Spaanse agentschap EFE, het agentschap AFP, het agentschap AP, CNN en verschillende televisiestations hier,’ hekelde hij.

We kunnen ons inderdaad de vraag stellen in hoever de internationale media, bij het handje genomen door de VS, al eens in alle eerlijkheid de belangrijke verworvenheden van de Venezolaanse regering in de kijker gezet hebben of hoe het land ondanks Amerikaanse en internationale boycot toch erin slaagt economisch stand te houden. Het is ook hoogst merkwaardig hoe in het westen almaar opnieuw gehamerd wordt op de censuur die de regering zou opleggen aan de media in Venezuela. Terwijl men maar al te goed weet (als men het wil weten) dat Venezolaanse radio en TV-stations zich onafgebroken en straffeloos te buiten gaan aan het bekladden van hun eigen regering.

De president zei verder dat de regering de geschiedenis van de bedoelingen van de nieuwsagentschappen kent, maar benadrukte dat uiteindelijk het Venezolaanse volk en de civiel-militaire unie de winnaar zijn.

Hij benadrukte verder dat het beleid van de Argentijnse president Javier Milei verschillende sectoren van de samenleving heeft geprivatiseerd. Op de vraag aan de verzamelde bevolking in Táchira of ze willen dat de economie wordt overgedragen aan buitenlands kapitaal en aan het Internationaal Monetair Fonds (IMF), zoals de ultrarechtse Argentijnse president deed, verzekerde Nicolás Maduro dat indien de rechtervleugel van Venezuela wint, ze er 500.000 arbeiders zullen uitgooien, net zoals Milei deed.

De uitslag van de verkiezingen zijn van levensbelang voor de staat. Zal Venezuela erin slagen geen vazalstaat van de VS te worden en zijn onafhankelijke koers verder te zetten? Zal Venezuela erin slagen niet te bezwijken onder de Amerikaanse sancties? Wat komt er uit de mond van de president? Stabiliteit, minimumsalaris, vakbonden, sociale bescherming van basisrechten zoals gezondheid, werk, onderwijs, huisvesting, voedsel, cultuur en milieu, ‘dat het geld circuleert en terecht komt bij degenen die het nodig hebben om te werken, om te produceren,’ ‘Ik vraag om de stem van de Venezolaanse arbeidersklasse,’

Wat komt er uit de mond van de extreemrechtse oppositie? Destabiliseren, straatgeweld, privatisering van de olie-industrie, steun van de VS, ‘democratiseren.’

[1] Ocho candidatos a la presidencia de Venezuela firmaron Acuerdo para Reconocer Resultados – YSUCA, 91.7 FM

[2] Venezuela. Jorge Rodriguez denuncia plan de extrema derecha para no reconocer resultado electoral – Resumen Latinoamericano

[3] Venezuela. Gobierno denuncia plan de la extrema derecha para cantar fraude electoral – Resumen Latinoamericano

[4] Venezuela. Presidente Nicolás Maduro denuncia censura de medios de comunicación – Resumen Latinoamericano