Venezuela zit tot haar lippen in de armoede en er is een contra-revolutie aan de gang. Na twintig jaar petroleumbonanza moeten de extratieve elites op de tanden bijten om aan de macht te blijven. Deze keer hebben ze wel iets achtergelaten in het mooiste land van Latijns-Amerika. Echter waren ze het koekoeksjong van Latijns-Amerika door vijf miljoen vluchtelingen lopen te sturen.

Twintig jaar is het regime van Chavez en Maduro aan de macht, het gaf en het nam, maar nu met 55% armoede, open oorlog en internationale lockdown is het wel zeer diep weggezakt. Zal het aan een nieuwe petroleumbonanza geraken. Het nam alvast geen risico’s en veranderde de migratieregels.

Een miljoen vluchtelingen komen er terug wonen in Venezuela, tien jaar geleden vertrokken er tien miljoen. Europa hielt haar grenzen toe, de ABC-landen gingen opslot en er was geen doorkomen aan. Ondertussen gingen de arbeiders van failliet gegane publieke bedrijven zich met mensensmokkel bezighouden en zo onstond de grootste migratiecrisis die Zuid-Amerika ooit gekend heeft.

Nu op de moment dat het regime in haar zwaarste momenten zit, terwijl 65% nog democratisch over het regime van Maduro wilt beslissen gaan de grenzen weer open. Indertijd heeft zelf de Europese Unie in de Venezolaanse vluchtelingencrisis geinvesteerd. Te laat, Latijns-Amerika zal nooit meer het zelfde zijn. Elke dag opnieuw vechten ze tot in Chile tegen de Venezolaanse menshandelaars.