Peilingen zijn maar peilingen en vier andere conclusies na de verkiezingen van 9juni.

BDW

Vriend en vijand moeten het eens zijn. BDW is de politici van het moment en dat momentum is nog niet voorbij. Al verloor NV-A wel 0.9% in het Vlaams Gewest. Dat is meer dan de 0.7% die het, met BDW als stemmenkanon, won federaal. Ook Europees verloor de partij licht (0.2%).

Zo groot is de overwinning dus niet voor NV-A, eigenlijk is het een verlies. Maar na al die jaren meebesturen is het wel opmerkelijk goed. Zolang BDW in de politiek blijft en de energie heeft die hij nu heeft zal de NV-A goed boeren. Het is pas in het aprés-BDW tijdperk dat NV-A moet vrezen voor de grote verkiezingsnederlaag. Vraag is wat er dan nog overblijft van België en of die vrijgekomen stemmen naar het centrum (CD&V, Open VLD, Vooruit) of naar extreemrechts gaan.

PVDA

Net als Vlaams Belang heeft PVDA wat mij betreft een overwinningsnederlaag geleden. ‘Help PVDA verdubbelen’ titelde de huis aan huis folders. Dat is niet gelukt, er is slechts een stijging van 5.3% naar 8.3% in het Vlaams Gewest. In Brussel langs Nederlandstalige kant viel het ook tegen. Hier speelt het fenomeen Fouad Ahidar. Langs Franstalige kant was er wel een mooi resultaat, in Anderlecht is PVDA zelfs de grootste partij. Naast Anderlecht is ook het resultaat in Antwerpen iets waar links zich kan aan optrekken, terwijl het in Wallonië ronduit tegenviel.

De overwinningsspeech van Raoul Hedebouw deed dan ook wat ongemakkelijk aan. Je kon er niet naast kijken dat hij zich forceerde in zijn gespeelde enthousiasme. Begrijpelijk gezien de gebeurtenissen in het privéleven van Raoul maar ook omdat PVDA op een bepaald moment de grootste was in Brussel volgens de peilingen en in Wallonië volgens een exitpoll. Dan valt zulke uitslag tegen, laat ons een kat een kat noemen. Raoul vertelde bij zijn overwinningsspeech ook niet de waarheid tegenover de PVDA aanhang. “PVDA haalt 9% in Vlaanderen en stagneert in Wallonië”. In werkelijkheid was dat 8.3% in het Vlaams Gewest en een verlies van 1.6% in het Waals Gewest. Ik vond dat ongelukkig maar we vergeven dat. Het is een zware stiel.

PVDA staat er wel, je kan ze niet meer negeren. Dat doel is bereikt. PVDA moet nu niet de obsessie hebben te willen doorgroeien maar moet zijn ideologie behouden en niet voor het populisme kiezen. Staan waarvoor ze staan en de eigen waarheid verdedigen. Ook al botst dat soms met de gangbare gedachte (zoals bijvoorbeeld rond Rusland).

Het rechtse ‘platteland’* en de linkse steden

Je kan er niet meer naast kijken. Stad en ‘platteland’ groeien steeds verder uit elkaar. Misschien moeten sommige steden hun onafhankelijkheid uitroepen want de verschillen zijn te groot (als we de logica van BDW volgen).

Men ziet diensten en winkels verdwijnen, cafés sluiten en het verkeer neemt toe. Tot over de oren afhankelijk van de wagen waarmee men massaal het te drukke verkeer in moet. Daar word je niet gelukkig van en dat toonde de verkiezingsuitslag.  Het platteland is een karikatuur van zichzelf aan het worden. Dorpen verliezen hun identiteit doordat ze volgebouwd worden. De Vlaamse Droom wordt een nachtmerrie. En dan stemmen in veel gemeenten de meeste mensen na de natste zes maanden ooit op de enige partij die wil blijven bouwen in overstromingsgebied en de klimaatproblematiek weglacht. Want het is allemaal de schuld van Jean-Pierre en Mohamed. Triestig.

Meer in woonkernen wonen zodat er ruimte is voor boer en natuur en zodat diensten kortbij kunnen aangeboden worden. Dat is hetgeen het ‘platteland’ moet doen om zijn eigenwaarden terug te krijgen. Dat zijn zijn sterke punten, maar we hebben het ‘platteland’ kapot geknuffeld.

De steden laten een beter resultaat zien. Daar zijn meer mensen aangepast aan het post-Koning Auto tijdperk en aan mensen van allerlei kleur en taal. Dat is geen Belgisch fenomeen, dat zie je in heel Europa. De hoop ligt in de steden. Moest Gent er niet geweest zijn, de nationalisten hadden een meerderheid in het parlement.

Opvallend was ook het resultaat van Groen bij Nederlandstalig Brussel. Met Elke Van Den Brandt hebben ze daar een sterk figuur in de rangen. Iemand met visie die beleid durft voeren. Dat werd beloond door de kiezer.

Team Fouad Ahidar

De uitslag van Fouad Ahidar leert ons drie zaken.

Mensen snakken naar zichtbare politici. Niet enkel bij de verkiezingen of op tv, maar zichtbaar in de wijk heel het jaar door. (Jos D’Haese is daar ook een voorbeeld van)

Partijen voor en door mensen met een migratieachtergrond hebben kans op slagen. Fouad Ahidar doet waar Abou Jahjah met verschillende projecten niet in slaagde. Ook de partij ISLAM bijvoorbeeld brak nooit door. Al is Faoud Ahidar veel meer. Hij draait al lang mee en heeft een uitgebreid programma. Ik ken de man zijn ideeën niet goed maar het lijkt mij wel iemand waar mee te praten valt en bovendien een links profiel heeft. Benieuwd of we hem in de Brusselse regering zullen zien.

Ten derde toont het resultaat nogmaals aan dat je ‘goedkoop’ verkozen kan raken via de Nederlandstalige Brusselse lijst als je oproept aan Franstaligen om op die lijst te stemmen. Zo raakte Change.Brussels ook aan een zetel bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Fouad Ahidar is tweetalig en een achterban bij Frans- en Nederlandstaligen.  Tweetaligheid, het nieuwe Brussel, het is iets wat in het door Vlaams nationalisten gedomineerde Vlaams Gewest maar niet begrepen wordt. Vlamingen in Brussel is vervangen door Nederlandstalige Brusselaars. Hoogtijd om ons aan te passen aan de nieuwe realiteit en die lijsten op basis van taal te vervangen door één lijst met één of tweetalige partijen.

* Platteland staat tussen aanhalingstekens omdat het te gebetonneerd is en een te dicht wegennet heeft om nog echt van platteland te spreken.