Met het regenstormweer van vanavond, met onder andere een windhoos in Tienen, vond ik de tijd rijp voor het herlezen van deze nummer 21 in de reeks BESSY.
Er komt in het tweede deel een formidabele regenstorm voor. Die onze helden bedreigt, en toch ook van een booswicht een nederig man maakt, die op het eind na de ultieme beproeving en levensgevaar, zijn leven op een beter spoor zal zetten.
Eén conclusie valt op, na de vorige dagen deel 1 en 2 te lezen: “Wirel” maakt 20 boeken later verhalen die een stuk vriendelijker van toon zijn. Minder rauw, en de personages moeten niet meer op elke pagina twee keer aan doodsbedreigingen ontsnappen…
Wellicht reageerden Karel en Willy op feedback van lezers? (Zoals onder druk van lezers in Suske en Wiske de ruwe aapachtige Jerom ook gaandeweg meer burgerlijk werd van karakter en uiterlijk.)
Of was de tijdsgeest meer ontspannen geworden, met de herinnering aan de oorlog die meer en meer uit de focus verdween?
Of is deze meer vrije, rustige toon vooral de weerspiegeling van Karels innerlijk, die na het Russische oostfront te beleven, terug in België in zijn werk als tekenaar vrede, een inkomen, een orde van de dag en veiligheid vond?
2. De Pioniers, het eerste verhaal
Het allereerste nummer uit de bij kenners nog zeer geliefde reeks 《Bessy》 brengt een familie Cayoon die berooid door tegenslag, tracht een leven op te bouwen als goudzoekers in de ongerepte maar mens-onvriendelijke natuur in Canada. Andy en Bessy helpen zoveel zij kunnen, en dat gaat geregeld zeer ver.
Bijna op elke pagina moet het “doodsgevaar” worden overwonnen, zoals het in die jaren, nauwelijks tien jaar na het einde van de wereldoorlog, nog mocht heten. [Rond de eeuwwisseling werd het woord formeel afgevoerd en vervangen door “levensgevaar”, wellicht om niemand te veel schrik aan te jagen… Het aantal doden bij spoorwegovergangen is hier echter kennelijk niet door afgenomen!]
___
___
De rauwe leefcondities in dit verhaal, “De Pioniers”, en de des te grotere onderlinge samenhorigheid, het vormde een spiegel van de toenmalige maatschappij, zo weten wij achteraf.
Nog zeker vier- vijf jaar na VE-Day, de overwinning in Europa die op 8 mei 1945 was gevallen, stierven in Duitsland jaarlijks letterlijk honderdduizenden mensen aan voedselgebrek, puur van honger!]
___
Het is moeilijk te achterhalen of de tekenaar die het leeuwendeel van de reeks zou op zich nemen, Karel Verschuere, die als 20-jarige vrijwilliger de ontberingen aan het Russische front had gekend, dit eerste verhaal al [mee] vorm heeft gegeven. Het zou kunnen: de strijd voor het bestaan, Darwin’s fameuze Struggle for Life, wordt hier dik in de verf gezet.
Op p. 8 vechten bijvoorbeeld twee mannetjesherten totterdood voor het bezit van de harem hindes. Dat is iets dat in de natuur bijna nooit voorkomt, zo weet de kenner, ongeacht de vervaarlijk uitziende geweistangen van deze majestueuze dieren. Die herten die overigens nog talrijk voorkomen in onze Ardennen, en niet bedreigd zijn. De Jacht is zelfs nodig, als fondsenwerving én als beheer van de wildstand in functie van de beschikbare ruimte. Jagen is een avontuurlijke sport en levensstijl die in het Canada/de VSA van de reeks Bessy praktisch in elk verhaal aanwezig is.
___
Het was voor ondergetekende dan ook een grote kinderdroom die in vervulling ging, toen ik plots, in 1994, als 32-jarige jongeman, na meer dan 20 jaar met het water in de mond jagersavonturen te lezen in Bessy-strips en aanverwante reeksen zoals Buddy Longway, na te slagen in de nodige officiële examens, na de verplichte theoretische & schietproeven met succes af te leggen, en na een degelijke 7×64 buks te verwerven en nauwkeurig in te schieten op 100, 150 en 200 meter, aan de hertenjacht in Hetogenwald bij de Hoge Venen kon deelnemen!
___
Hierbij moet ik denken aan een gevleugelde uitspraak van een gelauwerde tijd- en stadsgenote:
___
《Het Leven behoort toe aan hendie blijven gelovenin de schoonheid van hun dromen》
___
Deze uitspraak hoorde ik persoonlijk citeren door Zuster van de Jacht Jeanne Devos, sociale weldoenster in India, in haar rede bij de toekenning van de penning Ereburger van Stad Leuven, een jaar of tien geleden.
__
PS. Mijn exemplaar “1” is in het Frans en valt zowat uit elkaar, maar mijn dag was goed toen ik het op 20 januari 2021 in Hasselt vond!
Ik kijk uit naar het toekomstig bezit van een mooie Integrale en ik hoop dat berichten in sociale media over de reeks de betrokken uitgevers tot aanmoediging zijn.
