Een belangrijke reden waarom VDL ongeschikt is voor de functie die zij heeft, is dat zij diplomatiek onbekwaam is. Diplomatie is iets anders dan vaardigheid in het sjacheren of taletnt voor koehandel. Diplomatie veronderstelt dat je rekening houdt met de belangen en de standpunten van anderen, en dat kan zij niet, niet als het gaat om Palestijnen en niet als het gaat om Russen. Proberen te begrijpen wat hun drijfveer is, betekent nog niet dat je alles wat ze zeggen of doen moet goedkeuren, maar zonder begrip is er helemaal geen gesprek mogelijk. Maar VDL wil geen dialoog, in haar toespraak valt zij iedereen aan die vredesonderhandelingen tussen Oekraïne en Rusland bepleit. Niet praten, maar bewapenen, vechten! Daarvoor heb je een vijandbeeld nodig dat horribel genoeg is om gesprekken uit te sluiten. En dat heeft VDL.

De oorlog in Oekraïne is volgens haar “agressie en brutaliteit”, aangedreven door “Poetins machtsdrang” die botst met “de dorst naar vrijheid van Oekraïne”. Poetin wordt gedreven door “imperiale ambities”, hij laat zijn waanvoorstelling van een “empire”, een groot rijk, voorgaan op het welzijn van zijn land.

Dat Poetin begaan is met het prestige van zijn land is niet ongewoon en ook niet storend, dat is elke goede politieke leider. Maar is hij een veroveraar? Wil hij Oost-Europese landen bezetten en inlijven? Dat blijkt nergens uit, integendeel. In de akkoorden van Minsk stemde hij in met het behoud van de territoriale integriteit van Oekraïne: de opstandige regio’s van de Donbas die zich afscheurden van Kiev, zouden tot Oekraïne blijven behoren, en hun probleem (de repressie van de Russische taal en cultuur door Kiev) zou worden opgelost door ze een zekere mate van zelfbestuur te geven, een soort federalisering. De soevereiniteit van Oekraïne werd daarmee ook gerespecteerd.

Als Poetin uit was op verovering, was dat toen een goed moment geweest. Het Oekraïense leger was zwak en met een militaire ingreep had Poetin Oekraïne snel onder de knie kunnen krijgen. Maar hij wilde alleen maar de neutraliteit van Oekraïne, die overigens in de Oekraïense grondwet was vastgelegd: dat het land zich niet bij een machtsblok zou aansluiten (dus ook niet bij de Russische Federatie) en geen buitenlandse militaire voorpost zou worden, dus zeker geen lid van de NAVO. Dat standpunt van Poetin was zeer gematigd, niet agressief maar gericht op ontmijning en op voorkoming van gewapend conflict.

De veiligheidsbekommernis van Poetin was ook heel begrijpelijk en heel redelijk. NAVO-raketten in Oekraïne zouden betekenen dat die Moskou binnen enkele minuten zouden kunnen bereiken en in puin leggen. Zoiets zouden de VS ook niet zien zitten: Russische hypersone raketten in Mexico? De crisis rond de Russische raketten die op Cuba zouden geplaatst worden (als tegenzet voor de Amerikaanse raketten die in de buurt van Rusland waren opgesteld) toonde aan dat Amerika dat niet duldt.  (En Kennedy haalde destijds in stilte de Amerikaanse raketten die dicht bij Rusland opgesteld stonden, weg, om het conflict op te lossen en verdere escalatie te voorkomen).

De Westerse valsheid

Maar zoals bekend speelde het Westen vals in Oekraïne, het tweede akkoord van Minsk werd nooit uitgevoerd door Oekraïne en het Westen, maar alleen gebruikt om tijd te winnen om het Oekraïense leger te versterken (en een oorlog voor te bereiden).

Al die zaken, die elke krantenlezer toch kan weten, worden door VDL genegeerd. Als gewezen minister van defensie van Duitsland is zij natuurlijk een NAVO-figuur, en haar “narratief” is dan ook helemaal NAVO-propaganda. Dat begint al met de zogenaamde “vriendschap” die het Westen, en met name Europa, zou moeten voelen voor Oekraïne. Maar Oekraïne is een terreurstaat, met een bewind dat via een illegale staatsgreep aan de macht is gekomen. De persvrijheid is er afgeschaft,  de oppositie is verboden en wordt vervolgd, en het terreurbewind dat via Amerikaanse en Britse interventie (met steun van allerlei politici, ook Belgische) aan de macht kwam, stuurde tanks, artillerie en scherpschutters af op de oostelijke gebiedsdelen die gediscrimineerd werden vanuit Kiev. (2)

Die hele, macabere burgeroorlog, die startte in 2014 en waarin Rusland in 2022 ingreep, wordt ook alweer volkomen genegeerd door VDL. Wat is Oekraïne voor haar? Alleen het semi-fascistische, pro-Amerikaanse en door de VS gecontroleerde bewind in Kiev, maar niet het gediscrimineerde oostelijke deel van het land met zijn overwegend Russische taal en cultuur… Slachtoffers en oorlogsellende ziet zij alleen in de Russische strijd in Oekraïne, maar niet in de bloedige burgeroorlog die Kiev sinds 2014 voert tegen de Donbas.

Het probleem van de burgeroorlog bestaat niet in haar verhaal, en daarmee wordt Oekraïne een onbegrijpelijk probleem, wat opgelost wordt door alles te herleiden tot de imperiale behoeften, de boosaardigheid en de agressiviteit van Vladimir Poetin. Totaal naast de kwestie. Maar die manier om de zaken te vervormen en vals te presenteren is wel functioneel: daarmee kan je de uitbreiding van de wapenindustrie en de vergroting van de gevechtscapaciteit van Europa verdedigen en mensen die ervoor pleiten om de oorlog te beëindigen door onderhandelingen in de hoek duwen.

Een agressieve veiligheidsarchitectuur

VDL: “Vandaag wil ik mij dus richten tot al degenen die, na 1000 dagen dood en vernietiging, oprecht vragen: is het geen tijd voor onderhandelingen? Het is op de eerste plaats aan onze Oekraïense vrienden  om deze vraag te beantwoorden. Wij en zij willen dat de oorlog zo snel mogelijk stopt. Maar terwijl velen buiten Europa alleen maar bezorgd zijn om het einde van de gevechten, is mijn standpunt dat vrede niet gewoon de afwezigheid van oorlog is. Vrede is een regeling die de oorlog onmogelijk en onnodig maakt. Daarom moeten we Oekraïne in staat stellen om zo’n vrede te onderhandelen. En daarom is de integratie van Oekraïne in onze Europese Unie voor ons het hart van onze vredesinspanning.” Maar die integratie van een totaal ondemocratische terreurstaat is strijdig met de principes van de EU en zakelijk/financieel hoogst problematisch. (3)

Lang geleden al  pleitte Vladimir Poetin voor een Europese vredesarchitectuur. (Tot en met een Russisch lidmaatschap van de NAVO.) De VS hebben die tegengewerkt en wat er bestond grotendeels gesloopt, wat een duidelijk agressieve koers is tegen Rusland. Nu steelt VDL het idee van de Europese veiligheidsarchitectuur van Poetin en keert het binnenste buiten. Het moet een anti-Russische constructie worden, in plaats van een pan-Europese met inclusie van Rusland. Tegelijkertijd verwerpt VDL de economische samenwerking van West-Europa (met name Duitsland en Frankrijk) met Rusland, die een goede basis was voor een vreedzame relatie en goed functioneerde.

Een NAVO-pion als VDL had nooit een leidende positie in de EU mogen krijgen. Het is niet Rusland dat de vrijheid van Europa bedreigt, maar de VS die haar wil oplegt en Europa benadeelt en in gevaar brengt. Het resultaat van de prachtige vriendschap van de EU met de VS is economische achteruitgang, militarisering ten nadele van het welzijn van de bevolking en straks nog meer oorlog, tot aan het andere eind van de wereld. Met alvast in Europa een sterk verhoogd risico op een kernoorlog.

VDL is een malheur, onbekwaam maar hoogst gevaarlijk. En de EU wordt steeds meer een ramp.