Het Duitse online medium voor denkende mensen Die Nachdenkseiten publiceerde een uitgebreid interview van Éva Péli met Harald Kujat, gewezen algemeen inspecteur van het Duitse leger en voormalig voorzitter van de militaire commissie van de NAVO. Hij is een insider in militaire kwesties die het militaire gebeuren en het beleid van de NAVO-landen nauwgezet volgt. Maar dat brengt hem tot kritische conclusies die sterk contrasteren met wat de mainstream pers en vele politici verkondigen. Hier enkele hoofdpunten daaruit, voornamelijk in citaten, uit het eerste deel van het tweedelige vraaggesprek.
Afstand houden van de VS-politiek? Europa een onafhankelijke kracht tegen conflicten?
Kujat schetst eerst de geostrategische context van de Oekraïense kwestie:
“De oorlog in Oekraïne heeft duidelijk gemaakt dat China de enige concurrent van de VS die steeds meer over het economische, diplomatieke, militaire en technologische potentieel beschikt om de leidende macht van de wereld te worden. Daarom stellen de VS zich tot doel Rusland, hun tweede geopolitieke rivaal, op politiek, economisch en militair gebied zozeer te verzwakken dat zij zich op de confrontatie met China kunnen concentreren. Een blik op de defensiebegroting van de VS laat al de oriëntatie op een confrontatie met China zien. Om hun strategisch doel te bereiken, hebben de VS een enge samenhorigheid met de Europese NAVO-bondgenoten nodig. De Europese NAVO-staten moeten samen met Australië, Japan, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea een indo-pacifisch netwerk van geallieerde partnersvormen en ze moeten met dezelfde eenstemmigheid als in de confrontatie met Rusland in het conflict met China ingeschakeld worden.”
“In het strategische concept van de NAVO wordt China als systematische uitdaging voor de euro-atlantische veiligheid aangeduid. Op de jubileumtop van de NAVO van 9 tot 11 juli ginen de staats- en regeringsleiders van de alliantie noch een stap verder. Ze verklaarden dat China door zijn omvangrijke ondersteuning van de Russische defensie-industrie een een beslissende factor voor de oorlog van Rusland tegen Oekraïne zou zijn geworden. Daardoor zou de bedreiging die Rusland voor zijn buren en voor de euro-atlantische veiligheid vormt, vergroot zijn.”
“De regio van de Stille Oceaan zou voor de NAVO belangrijk zijn omdat de ontwikkelingen daar directe effecten op de euro-atlantische veiligheid zouden hebben. Daarmee gaat de NAVO op confrontatiekoers tegenover China. Wij Europeanen moeten beslissen of wij meedoen aan een toekomstig militair conflict tussen China en de de VS dan wel ons vermogen tot politieke, economische en militaire zelfhandhaving versterken en een onafhankelijke factor van internationale stabiliteit willen worden, met de capaciteit om conflicten te voorkomen en in te dijken.”
Oekraïne militair gezien in kritieke toestand
Kujat stelt vast dat Oekraïne, na het mislukte offensief van 2023, op advies van de VS een defensieve koers vaart en probeert de grote verliezen aan manschappen in te perken en het territorium onder zijn controle te behouden. Het initiatief ligt nu bij Rusland, dat al ruim terrein veroverd heeft. Maar Rusland heeft een beperkte doelstelling.
“De tactisch handige Russische aanpak van de verovering van Awdijiwka en de chaotische terugtrekking van de Oekraïense strijdkrachten zouden exemplarisch kunnen zijn voor het verdere verloop van de gevechtshandelingen. Maar Rusland heeft blijkbaar niet de bedoeling een grote doorbraak te bereiken, maar toont dat het in staat is op meerdere aanvalspunten van het front onstopbaar op te rukken en zijn terreinwinst verder uit te bouwen.”
“De wapenleveringen van het Westen versterken de Oekraïense verdedigingscapaciteit voor een beperkte tijd. Hoelang de verdediging zonder grotere gebiedsverliezen kan worden voortgezet, hangt ervan af of de VS tijdens de Amerikaanse verkiezingsstrijd voor het presidentschap hun ondersteuning in de vereiste omvang handhaven. Maar wapens kunnen het grootste tekort, dat aan manschappen, niet compenseren. Beslissend is daarom of Oekraïne het vereiste aantal soldaten kan mobiliseren en met welke intensiteit de Russische strijdkrachten de gevechtshandelingen voortzetten.”
De NAVO vertoont barsten en kan scheuren
De Hongaarse premier Victor Orbán zei onlangs in een interview dat er al Westerse eenheden aan het front zijn en dat de NAVO de coördinatie van wapenleveringen en de training van Oekraïense troepen wil overnemen… Wat denkt Kujat daarover? Hij merkt op dat de aanwezigheid van Westerse militaire adviseurs in Oekraïne geen geheim is, al is het minder bekend dat sinds december 2023 de VS-generaal Antonio Aguto met een adviseursteam in Kiev bij de militaire leiding van Oekraïne betrokken is (wapenleveringen, training van soldaten, operationele planning, informatieverschaffing).
“Als er zich een militaire nederlaag van Oekraïne aftekent zullen er zeker eisen komen om de Westerse wapens Westerse soldaten te laten volgen. Die discussie is al door de Franse president Emmanuel Macron op gang gebracht. (…) Ondertussen is er de vraag van Oekraïne om 150.000 recruten vlakbij het front te trainen. Ik ben zeker dat de Oekraïense regering zich bewust is van de consequenties, anders dan enkele NAVO-staten die daar blijkbaar toe bereid zijn. Tegenover de grote risico’s die de NAVO-trainers zouden lopen, zouden beschermingsmaatregelen moeten worden getroffen – bijvoorbeeld door luchtverdediging vanop de grond. Daarmee zou een tot nu toe gerespecteerde rode lijn overschreden worden, want die soldaten zouden rechtstreeks in gevechtshandelingen met Rusland verwikkeld kunnen geraken.”
“Tot nu toe hebben de VS het stationeren van VS-troepen in Oekraïne categoriek afgewezen en hun bondgenoten gezegd dat ook niet te doen. Maar de VS-voorzitter van de ‘Joint Chiefs of Staff’, generaal Charles Q. Brown, heeft verklaard dat het inzetten van NAVO-trainers onvermijdelijk is: “Mettertijd zullen wij daar toekomen.” Niet alleen de Bondskanselier, maar ook de Italiaanse en de Hongaarse minister van buitenlandse zaken hebben een militaire deelname van hun strijdkrachten aan de oorlog in Oekraïne uitgesloten. Binnen de Alliantie groeit bovendien het aantal staten dat niet met de huidige koers akkoord gaat.”
“Of hun standpunt zich doorzet is, als je naar de huidige ontwikkeling kijkt, twijfelachtig. Het ziet er eerder naar uit dat de NAVO gelijkaardige fouten zou kunnen begaan als de VS, fouten die tot de oorlog in Viëtnam geleid hebben: beginnen met een team adviseurs, dan trainers laten volgen, die bij gevechtshandelingen betrokken geraken en verliezen lijden, wat aanleiding is om met grotere eenheden gevechtstroepen in de oorlog in te grijpen. Daarmee zou een scheurtest voor de Alliantie voorgeprogrammeerd zijn. Mocht het daartoe komen, dan zou de NAVO uiteindelijk niet meer zijn wat ze geweest is.”
Vredesvoorstel van Poetin, vredesinitiatief van Orbán: evolutie naar het beëindigen van de oorlog?
China heeft vorig jaar al een plan voor vredesonderhandelingen bekendgemaakt. Poetin reageerde daarop positief, en stelde als vertrekpunt de afspraken van Minsk en Istanboel voor. Maar eerst zou Oekraïne zijn onderhandelingsverbod moeten opheffen en zijn troepen moeten terugtrekken en moeten afzien van zijn vraag om NAVO-lidmaatschap. Hoe verder?
“Poetins voorstel werd door de Westerse staten die Oekraïne steunen, afgewezen. Een van de eersten was NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg, die zei: ‘Dit is geen vredesvoorstel. Dit is een voorstel voor meer agressie, meer bezetting.” Daarmee wekt hij de fatale indruk dat hij op Poetins aankondiging reageert als een direct betrokkene, alsof de NAVO al rechtstreeks zou deelnemen aan de oorlog.”
“Dat de Hongaarse premier Viktor Orbán zowel met Wolodimir Zelenski als met Poetin en Xi Jingping de mogelijkheden besprak om de oorlog met een wapenstilstand en een onderhandelde vrede te beëindigen, toont dat hij een uitweg zoekt uit de impasse waarin de Europeanen zich door hun onrealistisch en strategieloos optreden gemanoeuvreerd hebben.
In plaats van zijn inspanning voor de Europese handelingscapaciteit te ondersteunen, werd Orbán bekritiseerd omdat hij geen mandaat daartoe zou hebben en omdat over zijn gesprekken niet overlegd was. Er ontstond zelfs een publiek onderzoek over de vraag hoe men Orbán het voorzitterschap van de Raad van Europa zou kunnen afnemen – een opmerkelijk gedrag als je bedenkt dat de EU in 2012 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg omdat ze “uit een continent van oorlog een continent van vrede” zou hebben gemaakt.”
Bijval kreeg Orbán daarentegen van de Slovaakse premier Fico: “Ik zou aan de Hongaarse premier mijn bewondering willen uitspreken dat hij zonder treuzelen naar Kiev en Moskou gereisd is. Als mijn gezondheidstoestand het had toegelaten, zou ik graag meegegaan zijn.” Orbán sloot zijn vredesmissie meteen na de NAVO-top af met een bezoek aan Donald Trump en schreef daarna: “We hebben gesproken over manieren om vrede te sluiten. Het goede nieuws van de dag: hij zal het oplossen.” Trump bevestigde dit op zijn internetplatform: “Dankjewel, Viktor. Er moet vrede komen, en wel heel snel.”
NAVO-top in Washington: Oekraïne moet winnen en bij de NAVO komen…
De recente NAVO-top ging niet over het zoeken naar vrede maar over de verdere ondersteuning van Oekraïne in zijn oorlog met Rusland en het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne. Dat moest geregeld worden op een manier die beveiligd was tegen ingrepen van Donald Trump. Er werden beslissingen genomen voor het voortzetten van de oorlog: financiële steun, training van soldaten, levering van luchtverdedigingssystemen en F-16-gevechtsvliegtuigen.
“Uiteindelijk geraakte men het erover eens dat de lidstaten Oekraïne zouden steunen op zijn onomkeerbare weg naar een volledige euro-atlantische integratie, inclusie het NAVO-lidmaatschap. Maar er werd wel beklemtoond dat de NAVO dan pas een uitnodiging zou kunnen uitspreken als alle geallieerden ermee instemmen en aan alle voorwaarden voldaan is. Niet alle lidstaten zijn bereid een uitnodiging uit te spreken.”
“Ook VS-president Biden heeft op 4 juni nog in een interview met Time Magazine gezegd dat Oekraïne geen lid van de NAVO zou worden. De VS zouden hun betrekkingen met Oekraïne vormgeven zoals die met andere staten waaraan ze wapens leveren, opdat ze zich kunnen verdedigen. Hij stelde dat hij diegene was die niet bereid was de NAVO-isering van Oekraïne te ondersteunen.” (…)
“De NAVO heeft de historische kans verkeken om zich, net als in 1967 naar aanleiding van het zogeheten Harmel-bericht, als anker van vrede en stabiliteit te presenteren. Het Harmel-bericht over de situatie van de alliantie in de tijd van de NAVO-strategie van de ‘massieve vergelding’ eiste dat het bondgenootschap door een politiek van militaire veiligheid en ontspanning tot een factor van duurzame vrede zou worden.”
De NAVO-top leidde tot het opnieuw installeren in Duitsland van wapens die een directe bedreiging van Rusland vormen en waarvan vroeger was afgezien. Een stap op weg naar een grote oorlog in Europa? Tomahawkkruisraketten die tot 2500 ver kunnen vliegen en hypersone tuigen die nog in ontwikkeling zijn… Gaat het hier om de verdediging van Europa of om een zet van de VS om Rusland te bedreigen?
“Of daarmee een ontbrekende capaciteit van de NAVO wordt ingevuld dan wel of het gaat om een nationale component van de VS-strategie moet nog blijken. In elk geval is het afschrikkingseffect ervan eerder twijfelachtig, omdat Rusland beschikt over een breed spectrum ver reikende, performante hypersonische wapens en daarmee over de escalatiedominantie in dit segment van de capaciteiten.”
“De plaatsvervangende Russische minister van buitenlandse zaken Sergej Rjabkow verklaarde dat deze stap door Rusland voorzien was en dat er al ‘compenserende tegenmaatregelen’ ontwikkeld worden. Dit zou nog een stevig bewijs zijn van de extreem destabiliserende politiek van de VS op het gebied van het door hen eenzijdig opgezegde INF-verdrag. Rusland zal zijn eenzijdig moratorium voor de stationering van rakketten voor de middellange en de korte afstand met grondondersteuning zorgvuldig overdenken, en ook de potentiële maatregelen.”
“Het is belangrijk te begrijpen dat Rusland de opbouw van een eurostrategisch aanvalspotentieel van de VS in Duitsland, net als eerder het NATO-Ballistic-Defence-System met VS lanceerplatformen van het Aegistype niet ziet als een versterking van de verdedigingscapaciteit van de NAVO, maar als een nationale maatregel van de VS om door de stationering in Europa een geostrategisch voordeel te bekomen, en zo het Russisch-Amerikaanse intercontinentaalstrategische evenwicht in het nadeel van Rusland te veranderen. Toch hebben de beide ministers van defensie met elkaar getelefoneerd om de gevaarlijke escalatie onder controle te houden.”
