De gezanten van Algol

Een waarschuwing

Lizampak was meteen klaar wakker. Terwijl zijn linkeroog de schaars verlichte gang afspeurde, scande zijn rechteroog de wijzerplaten. Die stonden allemaal op waakstand. Waarom had de Hibernator hem gewekt? Hij activeerde de intercom. “Kompuk, Lizampak hier. Geef update!”, siste hij. Geen reactie. Hij controleerde zijn uitrusting. Alles werkte. “Kompuk, stand van zaken graag!” Opnieuw stilte op de lijn. Lizampak besloot meteen over te gaan tot plan B. Zijn intensieve training zou hem nu van pas komen. De geursignalen waren erg zwak. Wie weet hoeveel tijd voorbij was gegaan sinds het aanbrengen van de markers in het ondergrondse gangenstelsel. Zijn neus koos rechts. Op zoek naar de eerste sluisdeur.

Geagiteerd rende hij door de gangen. Gelukkig, daar was de eerste sluis. Steunend op zijn staart richtte hij zich op om, zoals hem geleerd was, de drie sloten tegelijk te ontgrendelen. Een eind achter de deur wachtte hem een lugubere ontdekking. Blijkbaar was de voeding van die Hibernator uitgevallen. Al wat over bleef, waren de botten en de verdroogde huid van een andere reptor. Lizampak wendde zijn blik af en liep koortsachtig verder. Achter elke sluis hetzelfde beeld. Op een knooppunt aarzelde hij even, tot een krachtiger geursignaal zijn neus bereikte. Resoluut liep hij die kant uit.

Bij de volgende marker probeerde hij nogmaals contact te maken met Kompuk. Een onverstaanbaar gebrom was het antwoord. Maar dat betekende tenminste dat Kompuk nog gevoed werd. Met hernieuwde moed snelde hij de gangen door, zijn neus volgend. Tot hij aan de dubbele toegangspoort kwam van de zaal waar Kompuk stond. De deuren gingen vanzelf open. ” Ik heb op je gewacht, Lizampak” , sprak het toestel met metalen stem. “Jij bent de laatste. Al de anderen gingen verloren door stroomonderbrekingen en waterinsijpeling. Zelf heb ik ook maar weinig voeding meer. Maar het heeft dan ook veel langer geduurd dan wij verwacht hadden.”

“Wie heeft er gewonnen, Kompuk, Tranchi of Trunkix?”

“Geen van beiden, Lizampak. We hebben allemaal verloren. Kort nadat jij ingevroren werd, is de oorlog volledig uit de hand gelopen. Een reusachtige ontploffing op Gondwana heeft de hele planeet vele zonnewendes lang in duister ondergedompeld. Toen de rook uiteindelijk optrok, toonden mijn sensoren een dorre woestijn, bezaaid met dode dieren en planten. Wie niet door de ontploffing omgekomen was, stierf van honger, dorst en kou.”

” Hebben de gezanten van Algol dat veroorzaakt, Kompuk? ”

” Dat weten wij niet, Lizampak. Waarschijnlijk niet. Vermoedelijk was dat een door Trunkix verzonnen verhaal. Voor zover ik er van zo diep onder de oppervlakte over kan oordelen, kwam het door een een aanval met stralingswapens door de pterro’s van Tranchi op het hoofdkwartier van Trunkix. Het iridon dat daar opgeslagen lag, vergrootte nog de kracht van de ontploffing. Er werd een enorme krater geslagen die een reusachtige vloedgolf over de planeet joeg.”

” Je overdrijft, Kompuk, dit kan niet waar zijn. Was er dan niemand die overleefde? Dat kan ik niet geloven.”

” Het spijt me, Lizampak, maar niemand van onze soorten, haalde het. De wereld is nu aan de nakomelingen van wat wij onderdieren noemden. Mijn opdracht was het om de ontwikkelingen na ons tijdperk op te volgen. Ik moest jullie, reptors, wekken zodra ik opnieuw ontploffingen en hoge stralingsniveaus opmerkte, zodat we zouden kunnen waarschuwen voor de gevolgen . Helaas was jouw Hibernator de enige die al die tijd is blijven functioneren. Daarom heb ik jou gewekt.”

” Laten we er dan werk van maken, Kompuk.”

” Het heeft geen zin, Lizampak. Jij spreekt hun taal niet en ze zouden je trouwens niet geloven. Veel kans dat je in een glazen kas opgezet wordt als een zeldzaam fossiel.

Ik heb een beter idee. De nieuwe heersers zijn heel gevoelig voor verhalen. Ik heb mezelf hun taal aangeleerd. Laten we ons voordoen als de gezanten van Algol die een tweede keer een einde zullen stellen aan een oorlogszuchtige soort en dat verhaal via hun kanalen verspreiden. Meer kunnen we niet doen. Mijn accu’s zijn bijna leeg en jij bent de enige van ons die nog leeft. Ons verblijf onder het ijs blijft beter onontdekt. Hopelijk zijn de nieuwe poppenmeesters van de planeet verstandiger dan wij, maar ik vrees ervoor.