Zij is onder meer handelsingenieur aan de Solvay Management School, master international Political Economy aan de Universiteit van Warwick, assistent economie aan de VUB en werkte voor het Directoraat-Generaal van de Europese Commissie, eerst voor handel en dan voor energie en later voor maritieme aangelegenheden en visserij.
Kennis en ervaring genoeg, maar volgens haar premier had zij ook wat te veel. In de documenten die ze aan de Kamer bezorgde bleek de begroting plots 1,7 miljard euro slechter uit te vallen dan wat Alexander De Croo in zijn State of the Union had verklaard én wat België aan de Europese Commissie had laten weten.
Ze had de verlaagde btw op energie wél meegerekend, maar de compenserende verhoging van de accijnzen nog niet, want die accijnsverhoging was nog niet doorgevoerd omdat de energieprijzen hoog waren.
Eva De Bleeker heeft dus te veel wat de anderen te weinig hebben: duidelijkheid. Zij rekende aan wat reeds bestond en niet wat nog moest komen. Als kandidate voor het voorzitterschap van de Open VLD deed zij hetzelfde.
Zij komt niet overgelopen van één of andere partij zoals al wie van Guy Verhofstadt ooit een postje kreeg. Zij hoort ook niet in de VLD die zo ‘Open’ werd dat de echte liberalen er gingen uit weglopen.
Evenmin is zij daardoor een verlengstuk van de ter ziele gegane Volksunie1. Zij is wat de liberalen ooit echt waren:m liberaal. Eva werd dus verkozen door de andere échte liberalen, door hen die hun partij zagen achteruit gaan door diegenen die hun eigen loopbaan voor de overtuiging stelden.
Dat is de boodschap die de liberale kiezers hebben gegeven: duidelijkheid. Daarover gaat ook het ongenoegen in alle partijen. Het confederalisme van Bart De Wever is heel wat onduidelijker dan het separatisme van de harde achterban.
Het socialisme van Melissa Depraetere is duidelijker dan de twijfels van Conner Rousseau. Sammy Mahdi zette niet enkel de ”tsjevenmarcellekes” in de étalage maar maakte er ook opnieuw de partijstijl van.
Het succes van het Vlaams Belang komt doordat de uitspraken van die partij even duidelijk zijn als de cafépraat van hun militanten. Het verklaart ook het plotse succes van Georges-Louis Bouchez, partijvoorzitter van MR (Mouvement Réformateur), de Franstalige liberalen. Als je de kiezer belooft dat je geen nieuwe belastingen wil kan je moeilijk akkoord gaan met miljarden aan belastingsverhogingen.
Dit is hét probleem van de huidige Belgische politiek. Wie is wie en waarvoor staat die dan? Wie enkel voor zichzelf en voor het eigen belang staat doet daar een schep bovenop. Dat maakt het voor de kiezer moeilijk.
Als die dan geen antwoord vindt, stemt de kiezer voor diegenen die er wél duidelijk in zijn, voor de separatisten en voor de communisten.
Laat dat de boodschap zijn die door de verkiezing van Eva De Bleeker werd gegeven: duidelijkheid. Het is ook de enige manier om een regering te kunnen vormen. Duidelijkheid neemt immers het wantrouwen weg dat nu een voortgang belemmert.
Note:
1 De Volksunie (VU) was van 1954 tot 2001 een Vlaams-nationalistische politieke partij, die successen en nederlagen kende, maar uiteindelijk ten onder ging aan een mengsel van interne contradicties, verkeerde inschattingen en het veranderde politieke klimaat. Een deel van de parlementsleden stapte over naar de SP.a (nu Vooruit), een ander naar de VLD en een derde deel ging verder als de nieuwe partij Nieuw-Vlaamse Alliantie, in feite de verderzetting van de liberale rechtervleugel van de VU (nvdr).
