Tijdens zijn presidentschap heeft Donald ‘The Tariff Man’1 Trump invoerrechten geheven op wasmachines, aluminium, staal, zonnepanelen en andere goederen, voor in totaal 380 miljard dollar aan goederen uit China, de op twee na grootste VS-handelspartner. Dat betekende een belastingverhoging van 80 miljard dollar.
Om niet voorbijgestreefd te worden in deze domme competitie, voegde Joe ‘Copycat’2 Biden zijn eigen importheffingen daaraan toe. Ze betroffen batterijen, staal, aluminium, halfgeleiders, zonnecellen, elektrische voertuigen, kritieke mineralen en nog veel meer.
Bij de start van hun verkiezingscampagnes (vier jaar geleden), boden beide kandidaten tegen elkaar op: wie zou China economisch het hardst kunnen raken.
Chipsindustrie
Laten we hopen dat Kamala ‘Geadviseerd door Black Rock’3 Harris dit soort idiote uitspraken achterwege laat. Ze betekenen niets anders dan een belediging voor Beijing. En je wilt Beijing niet beledigen.
China is de op één na grootste schuldeiser van Amerika. En als de machthebbers in Washington vijandschap, angst of haat tonen, dan dumpt Beijing in reactie daarop zijn Amerikaanse schatkistcertificaten.
Andere landen volgen dit voorbeeld. En intussen heeft VS-minister van Financiën Janet Yellen haar handen al vol aan het vinden van kopers voor VS-staatsobligaties.
Chinese technologie in Huawei-gsm van MediaTek. Foto: Raymond Spekking/CC BY-SA 4:0
Ze heeft er geen enkele behoefte aan dat China, Saoedi-Arabië en wie-weet-wie-nog-meer voor miljarden dollars van hun VS-staatsobligaties van de hand doen.
En dat zijn alleen nog maar financiën en belastingen. Net zo erg, misschien nog wel erger, zijn alle handelsbeperkingen die de laatste twee regeringen hebben opgelegd. Biden zei: geen chips naar China. Nou, dat is snel gebeurd.
China heeft daarop een eigen chipindustrie uit de grond gestampt. Die vertoonde net een enorme doorbraak: de Mate 60-smartphone van Huawei heeft een chipset van zeven nanometer.
De fabrikant SMIC “bereikte zeven nanometer in twee jaar van de gangbare veertien nanometer, zonder toegang tot buitenlandse technologie,” meldde het Foreign Policy Research Institute op 28 juni, een denktank uit Philadelphia.
Hoofdkwartier ASML in Veldhoven (NL). Dit bedrijf levert lithografie-systemen voor halfgeleiders. Foto: A Ansems/Public Domain
Dit VS-sanctiebeleid van de VS treft ook de EU. Zo verstrekt Nederland onder VS-druk geen vergunning aan chipmachinefabrikant ASML uit Veldhoven (omzet > € 25 miljard) voor export naar China.
China is goed op weg naar zelfvoorziening op het gebied van halfgeleiders, wat “de wereldwijde toeleveringsketen van chips zal veranderen en geopolitieke zorgen zal geven over de veiligheid …”. Er gaat niets boven sancties en tarieven om Amerika weer tot een derderangsland te maken.
Er gaat niets boven sancties en tarieven om Amerika weer tot een derderangsland te maken.
En het pakt op veel manieren averechts uit. Neem nu de halfgeleider-sancties van Biden tegen China. In juli 2023 sloeg Beijing terug: het kondigde exportcontroles aan op gallium en germanium, twee zeldzame aardmineralen die onmisbaar zijn voor Amerikaanse satellieten, halfgeleiders en zonnecellen.
Aangezien China over 60 procent van de wereldvoorraad zeldzame aardmineralen beschikt en de overige 40 procent zich op dubieuze locaties bevindt, baarde deze stap van Beijing grote zorgen bij VS-techbedrijven, die vreesden dat er nog meer op komst was.
De bazen van hardwarebedrijven Nvidia en Intel smeekten de Biden-blunderaars om de sancties tegen China voor halfgeleiders te versoepelen. Maar volgens Shaun Rein, oprichter van China Market Research Group, was het al te laat. Door deze idiote sancties hebben VS-bedrijven al miljarden verloren.
“Chinese halfgeleiderbedrijven zijn opgestaan. China zal de VS-politiek niet meer vertrouwen, dus zal het binnenlandse producten kopen. Biden schoot de VS in eigen voet”.
Biden schoot met deze sancties de VS in eigen voet
Meer recent kondigde Beijing “exportbeperkingen aan voor het metaal antimoon en aanverwante elementen, vanwege bezorgdheid over de nationale veiligheid”, volgens een tweet van het Sirius Report op 15 augustus.
“Antimoon wordt gebruikt in militaire toepassingen als munitie, infraroodraketten, kernwapens en fotovoltaïsche apparatuur etcetera.” Washington sanctioneert Beijing en krijgt als tegenzet sancties opgelegd.
“Briljante zet” dus van een natie als de VS, die volkomen afhankelijk is van buitenlandse leveringen van onderdelen, mineralen en zo’n beetje alles wat je maar kunt bedenken.
Gezien de onderlinge afhankelijkheid van de Chinese en VS-economieën lijkt deze langdurige poging van het Witte Huis om ze los te koppelen meer op een chirurg die een kettingzaag gebruikt in plaats van een operatiemes: het is rampzalig.
Chirurg met kettingzaag
Neem sojabonen. De VS is ‘s werelds grootste sojaproducent en China de grootste sojaconsument. De VS heeft de Chinese markt echter verloren door deze dwaze VS-handelsoorlog, waardoor China sojabonen uit Latijns-Amerika is gaan inkopen.
In het hogere segment van handelsproducten is er het VS-verbod op Chinese software voor zelfrijdende auto’s. De ontwikkeling van deze voertuigen is afhankelijk van wereldwijde samenwerking, meldde Sputnik op 6 augustus “omdat de sector een relatief groot ecosysteem en hoge kosten voor onderzoek en ontwikkeling heeft.”
De ring Beltway rond Washington DC. Map: Wikipedia Commons
Maar het team-Biden wil een maatregel voorstellen die “Chinese software verbiedt in voertuigen in de VS met automatiseringsniveau 3 en hoger en die het testen op Amerikaanse wegen van autonome voertuigen geproduceerd door Chinese bedrijven effectief verbiedt”. En dat is nog niet alles.
Voertuigen met “in China ontwikkelde draadloze communicatie” zouden van de VS-snelwegen worden gehaald en hun producenten zouden moeten bewijzen dat “geen van hun deelnemende voertuigen of geavanceerde autonome voertuigsoftware is ontwikkeld in een ‘zorgwekkende buitenlandse entiteit’, zoals China”.
Dit voorgestelde verbod past helemaal in het handelsbeleid van Biden. Minder dan drie maanden geleden besloten de mega-denkers in het Witte Huis namelijk tot meer heffingen op Chinese elektrische voertuigen.
Beltway-genieën
Dus volharden deze Beltway-genieën4 vanuit hun insiderslogica met gevaarlijke tarieven (die de VS-burgers een fortuin kosten) in het opleggen van sancties en in andere verboden die nergens toe leiden.
Herinner je je nog “The ruble will be rubble”5? Nou, mooi niet. De Russische munt doet het geweldig en dat geldt ook voor de Russische economie, nu op de vierde plaats van rijkste economieën ter wereld. Sancties en het stelen van buitenlandse financiële activa werken niet.
De waarde van de roebel zakte na de Russische inval in Oekraïne slechts heel kort in puin viel (rubble), maar klauterde razendsnel weer op tot boven het oude niveau:
As a result of our unprecedented sanctions, the ruble was almost immediately reduced to rubble.
The Russian economy is on track to be cut in half.
It was ranked the 11th biggest economy in the world before this invasion — and soon, it will not even rank among the top 20.
— President Biden (@POTUS) March 26, 2022
Het effect is wel dat sancties buitenlandse geldbeheerders ertoe bewegen om VS-banken – en de dollar – te ontvluchten, wat uiteindelijk de VS-burgers schaadt.
Maar hé, sinds wanneer nemen de opperhoofden in Washington ooit de pijn voor de gewone VS-burgers mee in hun berekeningen? Vergeet nooit het financiële beleid van Barack ‘Zet de huiseigenaren op straat’ Obama.
Economische banden verbreken
Helaas, het einde van de imbeciliteit van deze louter interne politieke logica tegenover China is nog niet in zicht. Voormalig Trumps nationale veiligheidsadviseur Robert O’Brien verkondigde in juni dat Trump bij zijn herverkiezing alle economische banden met China zou moeten verbreken.
Voor de goede orde voegde O’Brien er in een artikel in Foreign Affairs van 18 juni aan toe dat Trump zou moeten beginnen met het bovengronds openlijk testen van kernwapens en zou hij moeten overwegen om ALLE mariniers naar Azië te sturen.
“Terwijl China de Amerikaanse economische en militaire kracht probeert te ondermijnen, zou Washington hetzelfde moeten doen … het zou in feite moeten proberen om zijn economie los te koppelen van die van China,” schreef O’Brien.
Volgens de Taiwanese Engelstalige krant Taipei Times van 19 juni beweert O’Brien “regelmatig contact” te hebben met Trump en “gaf O’Brien een kopie van het artikel in Foreign Affairs aan Trumps campagneadviseur Susan Wiles”.
Naar verluidt liet ze dit artikel aan Trump zien, maar dit werd ontkend door zijn campagneleiding. Dit was een verstandige zet: het opvoeren van militaire en economische vijandelijkheden met nog een ander land, in dit geval China, is geen succesvol onderdeel van een verkiezingscampagne.
O’Brien drong er met name op aan “dat de door Trump geopperde invoerheffingen van 60 procent op China slechts de eerste stap zouden moeten zijn, gevolgd door strengere exportcontroles ‘op alle technologie die nuttig kan zijn voor China…’”. Omdat dat de laatste tijd zo goed is gegaan?!
Beijing en Moskou
Deze exportcontroles, ook wel sancties genoemd, hebben de Chinese technologie-industrie van eigen bodem opgekrikt, Beijing en Moskou in een economische, politieke en militaire omhelzing gedreven en VS-industrieën, waaronder wapenproducenten, erg onzeker gemaakt door hun afhankelijkheid van wereldwijde toeleveringsketens.
16 mei 2024: Poetin bezoekt Xi op 16 mei 2024. Foto: President of the Russian Federation/CC BY-SA 4:0
Niet dat ik klaag: want als Lockheed Martin geen onderdelen of software uit China kan halen, alleen door toedoen van de Einsteins in Washington, dan betekent dat minder bommen en wapens in de wereld en minder lijken in regio’s als Oost-Europa, het Midden-Oosten, het Verre Oosten en Afrika.
Economische zelfmoord
Maar dit achterlijke beleid heeft niet alleen invloed op de wapenproductie. Ze brengen schade toe aan allerlei industrieën, waarvan gewone mensen afhankelijk zijn. Want, of je het nu leuk vindt of niet, de economieën in de wereld zijn met elkaar verweven.
Het is een toppunt van dwaasheid om deze wereldwijde bruggen te verbranden zonder ook maar een greintje van een plan te hebben om industrieën van eigen bodem weer op gang te brengen. En er is geen plan, omdat zulke industrieën er niet komen, om de eenvoudige reden dat dit onze oligarchen niet interesseert.
Amerikaanse topindustriëlen houden van de lage lonen in Bangladesh, Myanmar, Vietnam, Mexico en, jawel, China. Ze zijn niet van plan om geld uit te geven voor nieuwe industrieën in de VS, waar de arbeiders een vakbond zouden kunnen vormen of al een vakbond gevormd hebben en zo de rijkdom bedreigen waarop hun aristocratische privilege rust.
Totdat politieke hoge piefen beginnen te praten over hoe we hier in de VS kunnen herindustrialiseren, zijn al deze beledigingen aan het adres van Beijing veel erger dan gebakken lucht: dit is economische zelfmoord.
Het artikel Economic War with China is a Losing Proposition werd vertaald door Rein van Gisteren. Eve Ottenberg is auteur en journalist. Je kan haar volgen op haar website.
Notes:
1 Een sneer naar zijn vele importheffingen tegen Chinese producten (nvdr).
2 Om te benadrukken dat Biden in tegenstelling tot zijn retoriek dezelfde economische beleidskeuzes maakt als zijn voorganger Trump (nvdr).
3 Omdat zij zich voor haar economische beleidskeuzes volledig laat leiden door vermogensbeheerders en investeringsbedrijven, waarvan BlackRock de voornaamste is. Deze bedrijven beroepen zich graag op hun status als privébedrijven, maar in werkelijkheid bestaat het overgrote merendeel van hun activiteit in opdrachten voor de overheid en het leger, waarvoor deze bedrijven veel hoger dan de werkelijke marktprijzen worden betaald (nvdr).
4 De Beltway (letterlijk ‘de gordelweg’) is de autostrade rond de hoofdstad Washington DC. Met Beltway insiders wordt de politieke bubble van het Witte Huis en het Congres, de media en de lobby’s bedoeld. In België noemt men dat de ‘Wetstraat 16’, in Nederland ‘het Binnenhof’ (nvdr).
5 Engelse woordspeling ‘de roebel wordt puin, afval, brol’, uitgesproken door Biden in 2022, toen hij aankondigde dat de roebel zou instorten. De waare van de roebel zakte na de Russische inval in Oekraïne slechts heel kort in puin (rubble) maar klauterde razendsnel weer op tot boven het oude niveau (nvdr).
