10 oktober 2023. Bart De Wever houdt een toespraak aan ‘het Steen’ op een bijeenkomst ter herdenking van de slachtoffers van de aanvallen van 7 oktober. Het loont vandaag de moeite om die speech nog eens te herbekijken.

Terreur

“Beste vrienden,

Wij staan hier vandaag in verdriet en afschuw. Niet om de slachtoffers van een oorlog. Niet om de slachtoffers van een conflict tussen twee landen. Verdriet en afschuw om de slachtoffers van terreur: onmenselijke, niets ontziende terreur.”

Natuurlijk. De Wever kiest er voor, zoals op dat moment velen met hem deden, om de geschiedenis te laten beginnen op 7 oktober. De kolonisering en etnische zuivering die aan de gang is sinds 1948 wordt buiten beschouwing gelaten of men veronderstelt dat de Palestijnen zich daar maar bij neer te leggen hebben. Enkel het verwijzen naar die historische achtergrond voor 7 oktober was op dat moment al genoeg om door gezagsdragers weggezet te worden als iemand die terreur vergoelijkt.

Israëlische vlag gehesen in #Antwerpen: Burgemeester @Bart_DeWever (@de_NVA): “Vandaag is er maar één kant om te kiezen: dat is de kant van #Israël, de kant van democratie, de kant van het licht! Dit is een moment om de rangen te sluiten en de ogen te openen. Tegen de krachten… pic.twitter.com/PXRdBqNmjb

— Michael Freilich (@MichaelFreilich) October 10, 2023

Interessant is echter ook dat De Wever heel expliciet het verschil maakt tussen wat hij een conflict tussen twee landen noemt en terreur. Zeker in verband met de hypothese van Thomas Decreus die stelt dat wat vandaag in Gaza gebeurt, gezien kan worden als de uitkomst van een logica die werd in gang gezet door de oorlog tegen de terreur.

“De terrorist en zijn enkele handlangers”, zo schrijft Decreus, “verschijnen in die visie als ontspoorde en geïsoleerde individuen, die slechts uitdrukking zijn van een ultiem kwaad. Dit kwaad kan enkel worden vernietigd en geneutraliseerd. Het politieke paradigma wordt in de war on terror vervangen door een binair moreel paradigma.”

Bekijken we het vervolg van De Wever zijn speech, is het moeilijk om niet te zien hoe het frame van een oorlog tegen terreur inderdaad het politiek paradigma vervangt door een binair moreel paradigma.

“Men mag denken over de complexe problemen van het Midden Oosten wat men wil, maar vandaag is er maar één kant om te kiezen, dat is de kant van Israël. Dat is de kant van de democratie. Dat is de kant van het licht. Tegen de krachten van Tyrannie. Tegen de krachten van de duisternis. We weten dat die krachten sterk zijn en we weten dat die armen een lange arm hebben: de lange arm van Teheran, de lange arm van Hezbollah, de lange arm van Hamas die tot in de straten van Europa reikt.”

Decreus merkt op hoe de categorie ‘terrorist’ bij gebrek aan duidelijk begrensde omschrijving systematisch kan worden uitgebreid. “Was de terrorist aanvankelijk een individu of een groep individuen, dan wordt de categorie van de terrorist nu toegepast op een bevolking als geheel. Hieruit volgt logischerwijs dat een hele bevolking kan tot doelwit worden uitgeroepen.”

Jacht

Waar een oorlog vergeleken kan worden met een duel tussen twee partijen, kan wat er in Gaza gebeurt beter beschreven worden als een jacht. Het doel van de jager is niet de overwinning, maar het afslachten van de prooi. Net zoals de autochtone volkeren tijdens de koloniale oorlogen, worden de Palestijnen niet gezien als politieke tegenstanders, maar als een te verdrijven of te neutraliseren gevaar.

Het is een logica die rechtstreeks tot genocide leidt. Schrikwekkend is daarbij niet alleen dat Palestijnen in Gaza worden afgeslacht, maar ook hoe Israëlische politici dit verdedigen. Zo verklaarde de Israëlische minister van Financiën, Bezalel Smotrich, dat 2 miljoen Palestijnen in Gaza laten sterven van de honger ‘moreel en gerechtvaardigd’ zou zijn.

De kant van het licht was nog nooit zo duister

Hoe in naam van de veiligheid fundamentele rechten buitenspel worden gezet, komt ook duidelijk naar voren in het recent uitgekomen rapport van mensenrechtenorganisatie B’tselem over het Israëlische gevangenissysteem als netwerk van folterkampen.

In een lijvig rapport dat weinig aan de verbeelding overlaat, wordt nauwkeurig in kaart gebracht hoe Palestijnen zonder proces worden gevangen genomen en onderworpen aan alle mogelijke vormen van foltering: het ontzeggen van zonlicht, lucht om te ademen, voedsel, water en contact met de buitenwereld, fysieke foltering, verkrachting.

“Eén van de hoogste doelen die ik mezelf heb gesteld sinds ik minister ben”, zo verklaart de Israëlisch minister van Nationale Veiligheid Itamar Bengvir, “is het verslechteren van de omstandigheden van de terroristen in de gevangenissen, en het terugbrengen van hun rechten tot het door de wet vereiste minimum.”

Om het probleem van de overbevolking van de gevangenissen aan te pakken, stelt hij voor om de doodstraf uit te voeren. Met andere woorden: om de folterkampen om te vormen tot vernietigingskampen. De kant van het licht was nog nooit zo duister.

In een lang stuk in The Guardian schrijft voormalig IDF-soldaat en historicus gespecialiseerd in genocide hoe zijn laatste bezoek aan Israël hem diep verontrust, omdat hij precies dezelfde logica die voorafging aan de Holocaust er ook aan het werk ziet.

Mensenrechten

Samen met de door het Westen gesteunde genocide in Gaza wint ook een genocidale ideologie aan terrein. Gewoonlijk werd ons verteld dat dergelijke vormen van geweld ingaan tegen alles waar we voor staan. Hoewel er vanuit het Westen steeds op uiterst gewelddadige wijze gehandeld is, werd dat toch in grote mate ontkend of verborgen gehouden.

In Gaza is dat anders. Er wordt niets ontkend of verborgen gehouden. Men is trots op wat men doet en het gebeurt met medewerking van de VS en de EU. Ook hier is dus een ideologie nodig om dit te legitimeren, een ideologie die een onderscheid maakt tussen mensen die rechten hebben en mensen die een bedreiging vormen.

Het begint met de Palestijnen, maar uiteindelijk zullen we allemaal verliezen

Wie de ander ontmenselijkt, ontmenselijkt uiteindelijk altijd zichzelf. De Frans-Martinikaanse dichter Aimé Césaire schreef reeds hoe “de kolonisator die om zijn geweten te sussen zichzelf eraan went in de ander het beest te zien en zichzelf traint om hem als zodanig te behandelen, objectief de neiging heeft zélf in een beest te veranderen”.

Het begint met de Palestijnen. Volgens de Israëlische minister van Defensie “menselijke dieren”. Dan volgen de vluchtelingen die volgens Donald Trump “het bloed van zijn land vergiftigen” en die men ook in Europa liever terug de zee in duwt om daar een verdrinkingsdood te sterven.

Vervolgens is het de beurt aan de klimaatactivisten, de syndicalisten, de marxisten, de groenen, de wokers en iedereen die deel uitmaakt van de zogenaamde intellectuele elite die volgens iemand als Bart De Wever “een zelfvernietigingsoorlog tegen de westerse samenleving voert.” Donald Trump beloofde reeds de “radicaal-linkse schurken die als ongedierte binnen de grenzen van zijn land leven”, te zullen “uitroeien.”

En uiteindelijk zullen we allemaal verliezen. Als we zwijgen tijdens deze genocide tegen de Palestijnen, omdat we geen Palestijn zijn. Ook daarom moeten we opkomen voor de rechten van de Palestijnen, omdat het mensenrechten zijn. Omdat de manier waarop de Palestijnen vandaag behandeld worden, iets zegt over de manier waarop men mensen kan gaan behandelen als we toestaan dat men afstapt van het idee dat mensenrechten voor iedereen gelijk gelden.