Bovenstaande titel (zie foto boven dit artikel, nvdr.), over alweer een Israëlische operatie om de Palestijnen in de piepkleine, belegerde en totaal verwoeste enclave Gaza etnisch te zuiveren, verscheen op 7 augustus in Middle East Eye.

Toen ik meer dan een kwart eeuw geleden de Israëlische geschiedenis begon te bestuderen, kwamen mensen die beweerden experts te zijn met tal van excuses om uit te leggen waarom de Israëli’s niet verantwoordelijk moeten worden gehouden voor de etnische zuivering van ongeveer 750.000 Palestijnen uit hun huizen in 1948, wat de Palestijnen hun Nakba (de Catastrofe) noemen.

1. Mij werd verteld dat de meeste Israëli’s er niet bij betrokken waren en niets wisten van de oorlogsmisdaden die tegen de Palestijnen werden begaan tijdens de oprichting van Israël.

2. Mij werd verteld dat de Israëli’s die wel deelnamen aan deze oorlogsmisdaden, zoals Operatie Bezem om Palestijnen uit hun thuisland te verdrijven, dat alleen deden omdat ze getraumatiseerd waren door hun ervaringen in Europa. In de onmiddellijke nasleep van de Holocaust gingen deze Israëli’s ervan uit dat, wilde het Joodse volk overleven, ze geen andere keuze hadden dan de Palestijnen massaal te verdrijven.

3. Van anderen kreeg ik dan weer te horen dat er helemaal geen etnische zuivering had plaatsgevonden. De Palestijnen waren gewoon gevlucht bij het eerste teken van conflict, omdat ze geen echte historische band hadden met dit land.

4. Of ik kreeg te horen dat de ontheemding van de Palestijnen een ongelukkig gevolg was van een gewelddadige oorlog waarin de Israëlische leiders het beste met de Palestijnen voorhadden. De Palestijnen waren niet vertrokken vanwege Israëlisch geweld, maar omdat ze daartoe opdracht hadden gekregen van Arabische leiders in de regio. Sterker nog, zo ging toch het verhaal, Israël had veel van de 750.000 vluchtelingen gesmeekt om daarna terug naar huis te komen, maar die terugkeer werd door diezelfde Arabische leiders hardnekkig tegengewerkt.

Al deze beweringen waren onzin en ze werden overtuigend tegengesproken door alle bewijsstukken.

Dat zou vandaag nog duidelijker moeten zijn, nu Israël meer dan 75 jaar later doorgaat met de etnische zuivering en afslachting van het Palestijnse volk.

1. Elke Israëli weet precies wat er aan de hand is in Gaza. Per slot van rekening blijven hun kindsoldaten video’s online plaatsen met de meest recente misdaden die ze hebben begaan, van het opblazen van moskeeën en ziekenhuizen tot het willekeurig rondknallen in huizen.

Opiniepeilingen tonen dat, op een kleine minderheid na, alle Israëli’s de wreedheid goedkeuren waarmee vele tienduizenden Palestijnen, waaronder kinderen, worden gedood. Een derde van hen vindt zelfs dat Israël nog verder moet gaan in zijn barbaarsheid.

Vandaag (8 augustus) worden op Israëlische tv-programma’s debatten gehouden over hoeveel pijn soldaten precies mogen doen door hun Palestijnse gevangenen te verkrachten. Geloof je me niet? Kijk dan naar Israëls Channel 12.

2. Als de existentiële angsten van Israëlische Joden nog steeds moord, verkrachting en etnische zuivering van Palestijnen vereisen, driekwart eeuw na de Holocaust, dan moeten we dat trauma als het probleem behandelen – en weigeren er nog langer aan toe te geven.

3. De mensen van Gaza ontvluchten hun huizen – of tenminste het kleine aantal dat nog een huis heeft dat niet tot puin is gebombardeerd. Zij doen dat niet, omdat ze niet gehecht zouden zijn aan Palestina. Ze vluchten van het ene deel van de kooi die Israël voor hen heeft gecreëerd naar een ander deel om slechts één reden: omdat ze allemaal – mannen, vrouwen en kinderen – doodsbang zijn om te worden afgeslacht door een Israëlisch leger dat op zijn best onverschillig staat tegenover hun lijden en hun lot.

4. Er kan vandaag geen enkel serieus argument worden aangevoerd dat Israël ook maar één van zijn misdaden in Gaza – van het bombarderen van burgers tot hen uithongeren – met spijt uitvoert, of dat zijn leiders het beste voor hebben met de Palestijnse bevolking.

Israël staat terecht voor genocide bij het hoogste gerechtshof ter wereld, juist omdat de rechters daar vermoeden dat het de slechtst mogelijke bedoelingen heeft met het Palestijnse volk.

Er is decennialang tegen ons gelogen over de oprichting van Israël. Het was altijd al een koloniaal project. En net als andere koloniale projecten – van de VS en Australië tot Zuid-Afrika en Algerije – heeft het de inheemse bevolking altijd gezien als inferieur, als niet-menselijk, als beesten, en was het uit op hun eliminering.

Wat vandaag zo duidelijk waar is, was toen ook waar, bij de geboorte van Israël. Israël werd in zonde geboren en leeft nog steeds in zonde.

Wij in het Westen waren medeplichtig aan de misdaden van Israël in 1948 en we zijn dat nog steeds. Er is niets veranderd, behalve dat de excuses niet langer werken.

Het artikel Nothing’s changed since 1948 – except now Israel’s excuses don’t work van Jonathan Cook werd vertaald door Jan Reyniers.