Hij werd ingezet als tegengewicht tegen Bernie Sanders in de voorverkiezingen van 2020 en was in stelling gebracht als kandidaat voor 2024 in ware Sovjetstijl. De miljardairsklasse zal nu iemand anders klaarstomen voor de job. De kiezers van de Democratische Partij staan erbij als decorstukken in heel deze farce.  Donald Trump, hoe fascistisch hij ook moge zijn, beschikt in tegenstelling tot apparatsjiks als Kamala Harris, over een echte en toegewijde basis.

Hitler belichaamde ziektebeeld van kreupele maatschappij

In Hitler and the Germans stapt politiek filosoof Eric Voegelin af van het idee dat Hitler met zijn oratorisch talent en gedreven door politiek opportunisme, evenwel pover op vlak van opleiding en tegen het ordinaire af, de Duitse bevolking had gebiologeerd en verleid. De Duitsers, zo schreef hij, steunden Hitler en de ‘groteske, marginale figuren’ in zijn entourage, omdat hij het ziektebeeld van de kreupele maatschappij belichaamde, een maatschappij geteisterd door economische ineenstorting en uitzichtloosheid.

Voegelin definieert domheid als een ‘verlies van realiteit’. Het verlies van realiteit betekent dat een ‘dom’ persoon zijn acties in de wereld waarin hij leeft, niet kan oriënteren. De demagoog, die steeds een idioot is, is geen rare freak of een sociale mutatie. De demagoog geeft uitdrukking aan de Zeitgeist van de maatschappij.

Biden en de Democratische Partij zijn verantwoordelijk voor deze Zeitgeist. Zij orchestreerden de de-industrialisering van de Verenigde Staten, wat zorgde voor het verlies van dertig miljoen banen door massale ontslagen. Zoals ik schrijf [in America, The Farewell Tour] creëerde deze aanslag op de werkende klasse een crisis die de heersende elite dwong om een nieuw paradigma uit te dokteren.

Vals populisme

Breed uitgesmeerd door de medeplichtige media verschoof dit paradigma de focus van het gemeenschappelijke goed naar ras, misdaad en strak gezag van de wet. Biden bevond zich in het epicentrum van deze paradigma-verschuiving. De mensen die diepgaande economische en politieke veranderingen ondergingen, werd verteld dat hun leed niet voortkomt uit welig tierend militarisme of de hebzucht van het bedrijfsleven, maar uit een bedreiging van de nationale integriteit. De oude consensus, die het fundament was van de welvaartsstaat en programma’s zoals de New Deal, werd onder vuur genomen omdat die de criminele zwarte jeugd, de welfare queens en andere zogezegde sociale parasieten vrij spel zou geven.

Dit zette de deur open voor een vals populisme, ingezet door Ronald Reagan en Margaret Thatcher, de zogenaamde voorvechters van familiewaarden, traditionele moraliteit, individuele autonomie, wet en gezag, het christelijk geloof en het teruggrijpen naar een mythisch verleden, toch voor de witte Noord-Amerikaan. De Democratische Partij, vooral onder Bill Clinton en Biden, kon amper nog onderscheiden worden van de Republikeinse Partij, de partij van het establishment, waarmee ze nu een verbond is aangegaan.

Democraten geven ons opnieuw Trump

De Democratische Partij weigert haar verantwoordelijkheid te aanvaarden voor de overname van de democratische instituten door de roverbendes van de oligarchen. Gevolg daarvan zijn de buitensporige sociale ongelijkheid, de wreedheid van het hebzuchtige bedrijfsleven en het ongecontroleerde militarisme.

De Democraten zullen een andere amorele politieker klaarstomen – dat zal waarschijnlijk Harris worden – om te fungeren als masker voor de buitenmaatse geldhonger van de grote bedrijven, voor de dwaasheid van de niet-aflatende oorlogskoorts, voor het mogelijk maken van genocide en de aanval op onze meest fundamentele burgervrijheden.

De Democraten, als instrument van Wall Street, gaven ons Trump en 74 miljoen mensen die voor hem stemden in 2020. En het ziet ernaar uit dat ze ons opnieuw Trump gaan geven. God sta ons bij.