Zoals reeds vermeld in onze eerste reactie op het nieuws dat Julian Assange was vrijgelaten uit de gevangenis van Belmarsh in Londen: het bleef het toch nog nerveus wachten op zijn vertrek uit het VS-territorium Marianas in de Stille Oceaan richting de Australische hoofdstad Canberra, alvorens zijn medestanders over de hele wereld volledige zekerheid hadden over zijn veilige thuiskomst (zie Julian Assange vrij dankzij jarenlange mobilisatie, niet dankzij mainstream media).
De New York Times noemt de plea deal een ijzingwekkend precedent voor de mogelijkheid van journalisten om nog te rapporteren over militaire en diplomatieke informatie, die door de overheid als ‘geheim’ worden geclassificeerd ( ‘geheim’ voor de eigen bevolking, niet voor buitenlandse inlichtingendiensten).
De Washington Post veroordeelt eveneens deze gang van zaken, maar blijft de leugen herhalen dat zijn onthullingen ‘roekeloos’ waren en ‘het leven in gevaar brachten van ambtenaren en informanten’ (zie daarover verder)..
Dossierkennis niet vereist …
De Standaard en De Morgen, de twee Belgische Nederlandstalige topkranten juichen zijn vrijlating toe, maar doen dat met commentaren die suggereren dat ze met zijn vrijlating in feite een zure appel doorbijten. Uit hun berichtgeving blijkt immers dat zij ofwel het dossier onvoldoende beheersen of doelbewust verdraaien, wat in beide gevallen journalistiek onverantwoord is.
In zijn tijdlijn herhaalt De Morgen dat Zweden Assange van verkrachting beschuldigde en daarom zou zijn uitgeweken naar Groot-Brittannië. Wel, de aanklacht was ‘seksueel wangedrag’, voornamelijk het hebben van een relatie met twee vrouwen tegelijk, dat in Zweden inderdaad strafbaar is, maar niet ‘verkrachting’.
Bovendien, Assange heeft meerdere weken gewacht na de aanklacht in Zweden met zijn geplande reis naar Groot-Brittannië en bood zich meerdere malen aan voor verhoor, wat de Zweedse openbare aanklager weigerde. Pas nadat hij dan toch vertrok vaardigde die een internationaal aanhoudingsbevel uit.
Omdat hij uitlevering aan de VS vreesde via Zweden (waar voor uitleveringen een beschuldigde geen recht op openbaar proces heeft, in tegenstelling tot in Groot-Brittannië) vluchtte hij naar de ambassade van Ecuador, waar hij politiek asiel kreeg. “Drie jaar lang bewaakte de politie het gebouw, klaar om hem te arresteren”, volgens De Morgen. Die politie-omsingeling duurde van 2012 tot 2019, zeven jaar …
In een ander artikel stelt De Morgen: “Toch blijkt die redenering in de praktijk te simpel, te meer omdat WikiLeaks niet selecteert wat relevant is, maar honderdduizenden documenten tegelijkertijd op het internet gooit. In de gelekte stukken blijken bijvoorbeeld ook tientallen namen en woonplaatsen te staan van Afghaanse informanten voor de NAVO. Zij worden daardoor direct in gevaar gebracht: de Taliban kunnen gemakkelijk wraak nemen.”
Assange advocaat Jennifer Robinson kon haar verbazing niet altijd verbergen over de onwetende vragen die werden gesteld. Foto: screenshot YouTube AP
Die informanten waren reeds lang in gevaar omdat de VS weigerden hen mee te nemen naar de VS. De Taliban kenden al hun namen reeds voor deze onthullingen. Bovendien, tijdens het proces in Londen en nu recent op de korte rechtszitting op de Marianas bevestigden de VS-advocaten dat de onthullingen geen enkele persoon in gevaar hadden gebracht (meer hieronder in de verklaring van Assange advocaat Jennifer Robinson).
Voortdurende herhaling maakt van een leugen geen waarheid. Niet volgens De Morgen: “De e-mails (van Hillary Clinton), zo stellen Amerikaanse inlichtingendiensten, verkreeg Assange via Russische contacten, al ontkende hij dat zelf stellig”. De FBI kon in een uitgebreid onderzoek geen enkel bewijs leveren voor die stelling (zie eveneens meer hieronder).
De eer voor de meest weerzinwekkende commentaar in De Morgen gaat naar Kenneth Lasoen, een zelfverklaard inlichtingenexpert en professor inlichtingen- en veiligheidsdiensten aan de Universiteit Antwerpen.
Ook hij blijft de flagrante leugen herhalen dat Assange de documenten die hij van Manning heeft gekregen zomaar online heeft gegooid zonder er zelf eerst door te gaan, zonder namen te schrappen. “Zoveel undercoverwerk in gevaar brengen, dat kost jarenlange investeringen”.
Dat het hier over ‘undercoverwerk’ ging voor het uitvoeren van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid (en voor het geheimhouden van die misdaden) is voor deze expert niet relevant.
“You stand before me to be sentenced in this criminal action,” Judge Manglona says. “I would note the following: Timing matters. If this case was brought before me some time near 2012, without the benefit of what I know now, that you served a period of imprisonment … in… pic.twitter.com/nXu41HRxzA
— Stella Assange #FreeAssangeNOW (@Stella_Assange) June 26, 2024
Lasoen kan zijn walging voor zoveel afwijking van de deftige (door hemzelf bepaalde?) medialijn niet weerhouden: “Ik denk niet dat dit soort mensen zich koest houdt. Assange heeft een zekere status binnen die community van mensen die zich privacystrijders wanen. Daar wordt hij bijna verafgood. Misschien is er afgesproken dat hij zich nu gedeisd houdt, maar ik denk dat hij bijvoorbeeld wel lezingen zal geven, keynotes geven tegen gigantische bedragen om aan deugdpronkerij te doen.”
Lasoen vermoedt zonder enig bewijs dat Assange hetzelfde gaat doen als oorlogsmisdadiger Tony Blair … Dat WikiLeaks en Assange er altijd een punt van hebben gemaakt dat hun informatie gratis beschikbaar moet zijn en dat de commerciële verdienmodellen van de grote media een deel van het kwaad zijn, weet hij dus niet?
Niet afwijken van ‘De Standaard’ der dingen …
De Standaard kopt op 26 juni op de frontpagina met “Het omstreden boegbeeld Julian Assange is weer vrij”, met verwijzing naar een uitgebreid artikel op pagina’s 12-13. Hij blijkt zich als ‘boegbeeld van de persvrijheid’ ‘onvolmaakt’ getoond te hebben …
De eerste leugen staat al in de tweede paragraaf van het artikel: “Vertrouwelijke documenten ontvreemden en publiceren kon moeilijk zonder juridische gevolgen blijven, zeker omdat – volgens de Amerikaanse overheid – informanten in levensgevaar zijn gebracht doordat Assange hun namen niet schrapte.”
VS-advocaat voor Barry Polac: “Julian Assange werd vervolgd voor onderzoeksjournalistiek”. Foto: screenshot AP
Geen woord over het feit dat het Guardian-journalist Luke Harding was die inging tegen de duidelijke instructies van Assange en in zijn boek de wachtwoorden publiceerde van de dossiers met documenten die nog moesten worden nagekeken op namen. Dit leidde tot de massale openbaarmaking van massa’s documenten, reden waarom Assange de medewerking met de Guardian opzegde.
Verder: “In 2006 richt hij WikiLeaks op, een organisatie die informatie publiceert van klokkenluiders. Daarbij belooft hij hun anonimiteit. Assange controleert de gepubliceerde gegevens niet, wat soms tot problemen leidt.” Klopt opnieuw niet.
Integendeel, de nadruk die Assange blijft leggen bij de Guardian en andere kranten om documenten pas vrij te geven als ze volledig zijn doorgelicht, irriteert de redactie van de kranten die vooral jaagt op scoops en primeurs en zijn tijdrovend napluizen van elk document overbodig en vervelend vinden.
Stella Assange vraagt de pers Julian en zijn gezin de komende maanden privacy te gunnen om te herstellen. Foto: screenshot YouTube AP
Meer nog, Assange heeft meermaals de VS-inlichtingendiensten verwittigd welke documenten hij bezat en of ze daarin bepaalde gegevens of namen wensten te beschermen.
Verder herhaalt De Standaard de gratuite beschuldigingen van de Guardian en de New York Times dat hij “ontwijkend, manipulatief en lichtgeraakt” zou zijn, “paranoïde, dictatoriaal en ijdel”. Hij lijkt zowaar een karakter te hebben dat verdacht veel lijkt op het profiel van heel wat hoofdredacteurs …
“Die publicatie bracht de levens van sommige mensen in gevaar”, volgens de Guardian. Nogmaals een flagrante leugen van de Guardian die hier voor de zoveelste maal copy paste wordt overgenomen.
Zowel tijdens het proces in Londen als nu recent tijdens de korte rechtszitting op de Marianas bevestigden de VS-advocaten dat de onthullingen van WikiLeaks geen enkele persoon in gevaar hadden gebracht, niet ‘sommige’, geen enkele.
Ook de beschuldiging dat WikiLeaks de e-mails van het campagneteam van Hillary Clinton zou hebben gekregen van de Russische inlichtingendiensten klopt van geen kant. Die beschuldiging wordt al meer dan twee jaar netjes verdoken op de achterpagina’s van de grote VS-kranten weerlegd.
"Julian has to recover – that’s the priority.
Julian will always defend human rights. He will always defend victims. He’s always done that. And that’s just part of who he is.
He’s deeply principled. And he remains deeply principled. And unafraid." – @Stella_Assange pic.twitter.com/bwOGCgGARb
— WikiLeaks (@wikileaks) June 26, 2024
Het was immers een interne bron die de e-mails aan Assange bezorgde, waaruit bleek dat het team van Clinton electoraal bedrog pleegde tijdens de Democratische verkiezingen, om de kandidatuur van Bernie Sanders te saboteren. Het echte schandaal werd toen vermeden met de creatie van wat Russiagate werd genoemd.
Het artikel eindigt met de vraag: “Is Assange een journalist?” Geleidelijk zijn Assange en zijn medestanders hem vooral zo gaan beschrijven, al is dat geen precieze en zeker geen volledige omschrijving van zijn rol.”
Ik ga hier niet uitweiden over het feit dat de titel ‘journalist’ geen nauwkeurige definitie kent. Feit is dat hij vanaf dag één werd erkend als journalist door de hele wereld buiten de bubbel van de westerse mainstream media – wiens potentieel publiek bestaat uit 18 procent van de wereldbevolking.
Hij is erkend lid van de Australische journalistenbond Media, Entertainment and Arts Alliance (MEAA) sinds 2007. Deze vakbond is lid van de International Federation of Journalists, waar ook de Belgische en Vlaamse journalistenbonden lid van zijn.
Het artikel eindigt wel correct met de stelling van de IFJ dat dit “een belangrijke overwinning is voor de persvrijheid”. Met andere woorden, Julian Assange is erkend journalist, niet alleen voor zijn ‘medestanders’.
Persconferentie WikiLeaks in Canberra
Er is geen enkel bewijs dat Julian Assange en WikiLeaks ook maar één persoon in gevaar hebben gebracht door hun onthullingen (zie vanaf 01:11:00 in de YouTube hieronder, de persconferentie start vanaf de 58ste minuut).
Zoals hierboven al vermeld, voor die stelling moet men niet WikiLeaks of Assange’s advocaten zelf geloven, maar de advocaten van de VS tijdens het proces in Groot-Brittannië. Daar bevestigden zij zelf dat inderdaad niemands leven ooit werd bedreigd door zijn onthullingen.
De VS-advocaten deden die bekentenis impliciet door te antwoorden dat zij geen enkele naam konden noemen van één persoon die zou kunnen beschadigd geweest zijn door de onthullingen.
Die bekentenis werd woensdagmorgen 26 juni (dinsdagavond Europese tijd) bevestigd door de advocaat van de VS voor de rechtbank op de Marianas. Daar veroordeelde VS-rechtbank tot 62 maanden, de exacte tijd die hij reeds doorbracht in Belmarsh Prison in Londen, voor één van de oorspronkelijk zeventien aanklachten.
Tijdens de persconferentie bleven enkele journalisten de stelling verdedigen dat zijn onthullingen niet in het algemeen belang waren. Julian Assange heeft met zijn onthullingen echter de bewijzen gegeven van oorlogsmisdaden begaan door het leger van de VS tijdens de invasie en bezetting van Irak en Afghanistan.
Dat is ruim voldoende om te stellen dat zijn onthullingen wel degelijk in het algemeen belang waren en beantwoordden aan het recht van de bevolking om te weten wat hun regering in hun naam doet, aldus nog advocate Jennifer Robinson.
“Dit gaat over de toekomst van de persvrijheid”
Stella Assange besloot de persconferentie met de volgende waarschuwing: “Het is in het belang van de volledige pers dat deze gang van zaken in de toekomst onmogelijk wordt gemaakt. De persvrijheid bevindt zich in een gevaarlijke plaats. Het is niet vanzelfsprekend dat dit zal leiden tot betere bescherming van de persvrijheid. Er moet een bewuste en gemeenschappelijke inspanning komen voor een pushback. Die pushback had (als ze eerder was gekomen) moeten leiden tot het verwerpen van de beschuldigingen tegen Assange. Jammer genoeg is dat nooit gebeurd. Dit had jaren geleden moeten gebeuren. De pers is nu in een kwetsbare positie zoals Assange die heeft gekend. Dit heeft een impact op u allen om het publiek te informeren en om te publiceren zonder vrees.”
Dat kan wel degelijk worden voorkomen, maar alleen als de media zich unaniem en ondubbelzinnig achter Julian Assange scharen. Aan de eerste commentaren zoals hierboven beschreven, is dat niet het geval. De strijd van Julian Assange en van iedere collega-journalist die naam waardig is met andere woorden nog lang niet voorbij.
Actie en protest werken wél
Laten we tenslotte vooral dit niet vergeten. Zonder de aanhoudende wereldwijde mobilisatie was Assange al lang uitgeleverd geweest aan de VS. Het Britse gerecht heeft een lange traditie op vlak van politiek geïnspireerde vonnissen, die na jarenlange strijd worden ongedaan gemaakt.
🔴Julian Assange
Hero. A light at the end of the tunnel for those of us who believe in freedom of expression.
👉#IraqWarIn100Tweets @iraqbodycount #FreedJulianAssange https://t.co/2bIHUMZASg pic.twitter.com/dJK0z29hZ9
— Britain People (@Britain_People) June 26, 2024
Het Britse gerecht speculeerde er op dat die uiteindelijke beslissing toch geen impact meer zou hebben, vermits de VS hem nooit meer zouden vrijlaten, zelfs niet als het Europees Hof voor de Mensenrechten zij uitlevering onwettig zou verklaren.
Het is uitsluitend te danken aan die mobilisatie dat het niet zover kon komen en dat het team rond Assange de tijd heeft gekregen om dit te verwezenlijken en uiteindelijk deze deal kon afdwingen.
Het is eveneens uitsluitend te danken aan diezelfde mobilisatie dat de regering van Australië de voorbije twee jaar is beginnen te pleiten voor zijn vrijlating, nadat ze eerst jarenlang elke diplomatieke bijstand hadden geweigerd tijdens zijn rechtszaak in Groot-Brittannië, ook al verplichten internationale verdragen die Australië heeft geratificeerd het land daartoe.
Overigens moet Assange 500.000 dollar betalen aan de Australische overheid voor de huur van een privéjet naar de Marianas en Australië. Groot-Brittannië had hem immers in een laatste daad van nijd verboden een commerciële vlucht te nemen.
Hoe hard mainstream commentatoren ook pogen te negeren of tegen te spreken, actie en protest werken wel degelijk.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
