Vandaag is de 261e dag van de genocide in Gaza, uitgevoerd door de koloniale Apartheidsentiteit ‘Israël’.
Meer dan 40.000 doden. Schattingen van Save the Children vandaag geven aan dat er 20.000 kinderen vermist zijn.
100.000 gewonden en miljoenen daklozen die moeten vechten tegen de ontberingen van het weer.
Woorden schieten tekort om het menselijke leed dat ons volk wordt aangedaan te beschrijven.
Medeplichtigheid aan genocide
Het lot van ons volk is niet nieuw. Al 76 jaar duurt de Nakba voort.
Miljoenen Palestijnen zijn verdreven uit hun thuisland en ons wordt verteld dat dit een vorm van gerechtigheid is.
Dit is kolonialisme, en het is geworteld in de witte supremacistische, expansionistische idealen van de Europese samenleving die het zionisme aanwakkeren.
Foto: KU Leuven student encampement
Deze racistische ideologie is de kunstmatige basis van de koloniale Apartheidsstaat, verpletterend gelegd boven de meer dan 500 vernietigde dorpen in 1948.
Zoals een ziekte die zich verspreidt van de wortels van een boom naar zijn schors, takken, bladeren en vruchten, zijn de op deze basis gebouwde instituten geïnfecteerd door het zionisme en streven ze slechts naar het verder onderdrukken en koloniseren van Palestijns land. Dit omvat, maar is niet beperkt tot, zijn universiteiten en onderzoekscentra.
Technion, HUJ, Bar Ilan, Ben Gurion, al deze universiteiten bieden ideologische en materiële steun om het Apartheidssysteem in stand te houden, de geleidelijke etnische zuivering van Palestijnen door te voeren en de voortdurende genocide in Gaza voort te zetten.
Ze leveren cruciale juridische argumenten om het criminele gedrag van de staat te verdoezelen.
Ze leveren onschatbaar technisch onderzoek voor de bezettingskrachten, creëren en produceren nieuwe wapens om op Palestijnen te testen en vervolgens te exporteren naar andere onderdrukkende regimes wereldwijd.
Ze legitimeren de Israëlische koloniale Apartheidsstaat.
42 dagen Shaimaa’s College
Om deze redenen roepen Palestijnse academici en kunstenaars al lang op tot een academische en culturele boycot van Israël, een stap die noodzakelijk wordt geacht om te laten zien dat voortdurende medeplichtigheid aan de ontkenning van internationaal erkende mensenrechten van Palestijnen niet getolereerd zal worden. Niet nu, nooit.
Foto: KU Leuven student encampement
Om deze reden hebben we 42 dagen geleden ons kamp Shaimaa’s College opgezet bij de faculteit Rechten en Criminologie van KU Leuven.
42 dagen zijn voorbij gegaan en we blijven standvastig in onze rechtvaardige eis voor een academische boycot van medeplichtige bedrijven en koloniale Israëlische universiteiten.
42 dagen zijn voorbij gegaan en we blijven vasthouden aan onze eis voor een duidelijk en uitvoerbaar plan om Palestijnen hier in Leuven en in Palestina te ondersteunen.
42 dagen zijn voorbij gegaan en we blijven aandringen op consistente en voortdurende transparantie van KU Leuven over haar samenwerkingen met medeplichtige bedrijven en universiteiten.
42 dagen, en we werden aan ons lot overgelaten om de medeplichtigheid van KU Leuven aan deze genocide aan het licht te brengen.
Ze hebben alle feiten
We voelden ons gedwongen om de feiten duidelijk te maken, omdat afwachten op duidelijkheid vanuit de KU Leuven ons nergens zou brengen. Dus gingen we op zoek.
Jonas van Shaimaa’s College en anderen stelden programma’s op en zochten website na website door totdat we een uitgebreide lijst hadden gemaakt van alle samenwerkingen met Israëlische universiteiten en instellingen.
We vonden ongeveer 40 samenwerkingen met instellingen gefinancierd door onze overheidsfondsen en de EU.
We presenteerden onze bevindingen aan KU Leuven, en weet je wat ze ons vertelden? “Goed gedaan, jullie hebben alle samenwerkingen gevonden.”
Alsof het een soort van zieke grap was, feliciteerden ze ons met het doen van hun werk, voor het zorgen voor transparantie die zij niet verschaften, door twee keer zoveel samenwerkingen te onthullen als eerder op hun website vermeld stond, maar waarvan ze uiteraard op de hoogte waren.
We geloofden dat we, door de taal van dit bolwerk van onderzoek te spreken, hen konden overtuigen
We schreven vervolgens een rapport voor elke partnerinstelling, gebaseerd op het onmisbare werk van professor Maya Wind dat de ware medeplichtigheid van de academische wereld in Israël’s bezetting en apartheid aantoonde, met aanvullende bronnen erbij.
We geloofden dat we, door de taal van dit bolwerk van onderzoek te spreken, hen konden overtuigen dat samenwerken met deze instellingen verkeerd en immoreel was. Maar wat we vandaag hoorden bij de raad van internationale zaken was schokkend. Vice Rector Peter Lievens zei dat het rapport niets bevatte wat ze niet al wisten.
In deze verklaring ligt de afschuwelijke werkelijkheid: ze hebben alle feiten, maar ze kiezen ervoor om te blijven samenwerken met instellingen die medeplichtig zijn aan genocide omdat dat makkelijker voor hen is.
Waarom zo boos?
Het systeem waarin we leven maakt het makkelijker om medeplichtig te zijn aan genocide dan om het te stoppen.
Het maakt het makkelijk om de 500 mensen die gebombardeerd werden terwijl ze in een ziekenhuis schuilden te vergeten.
Het systeem maakt het makkelijk om de meisjes te vergeten die op een gebouw stonden te schreeuwen, terwijl ze niets anders konden doen dan hun vader zien verbranden na een bombardement.
Het maakt het makkelijk om de vader te vergeten die de resten van zijn kinderen in twee plastic zakken vasthield.
Makkelijk om de gebonden man platgewalst door een tank te vergeten.
Makkelijk om het hulproepje van de zesjarige Hind te vergeten, terwijl de IOF genadeloos 335 kogels en een tankgranaat afvuurde op de auto waarin zij en haar gemartelde familieleden zaten.
En dan vragen ze je waarom je zo boos bent?
We zijn boos. We zijn verdrietig. We zijn alles daartussenin, omdat we gedwongen zijn getuige te zijn van de verachtelijke inactiviteit en medeplichtigheid van de willens en wetens blinden en doven.
Niemand is vrij tot we allemaal vrij zijn
Maar wij, die hier staan, de duizenden, de miljoenen die over de hele wereld marcheren, zullen dit niet laten gebeuren. Onverschilligheid is geen optie meer, het was nooit een optie. We zijn de hoop niet verloren.
Deze beweging heeft mensen van alle leeftijden, studenten, professoren, stafleden en leden van onze brede samenleving, in alle landen, in alle talen, samengebracht. Mensen met een enorme rijkdom aan empathie en respect voor elkaar. Ik heb geen woorden om het te beschrijven.
Er is een goede reden voor deze grenzeloze solidariteit: wanneer één volk niet vrij is, is niemand van ons vrij.
De intersectionaliteit van onze strijd kan niet worden onderschat: hoewel Palestina nu zo centraal lijkt, verzetten we ons tegen het systeem omdat we weten dat we de basis leggen voor een beweging die over de hele wereld mobiliseert voor verandering. Of het nu in Soedan is, of Congo, Kasjmir of Zuid-Libanon, Syrië of Oekraïne. Niemand is vrij, totdat we allemaal vrij zijn.
Moreel handelen betekent dat we allemaal winnen
Onze beweging rust op al onze schouders. Collectief streven we naar bevrijding. Samen hoop ik dat we KU Leuven de juiste weg kunnen wijzen. Want, en dit is iets belangrijks dat ik tegen onze universiteit wil zeggen: ethisch en moreel handelen betekent dat we allemaal winnen, niet alleen onze beweging.
Foto: KU Leuven student encampement
Dus morgen, wanneer de belangrijkste mensen van onze universiteit samenkomen, hoop ik dat met de feiten zo duidelijk voor hen, ze ruimte maken voor een open en duidelijke discussie, en de keuze maken die de KU Leuven echt de vaandeldrager van ethisch onderzoek maakt die ze beweert te zijn.
Tot dan zullen, wij, de studenten, de mensen van Leuven, Shaimaa college blijven gebruiken als een herinnering aan jullie tekortkomingen. En we zullen blijven mobiliseren totdat Palestina vrij is.
Foto: KU Leuven student encampement
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
