De universiteit is van de studenten en medewerkers
“Wij zullen nooit de banden met een heel land verbreken”, schreven de rectoren van 15 Nederlandse universiteiten op 7 juni in het ochtendblad Trouw.
Die brief in reactie op de landelijke studentenprotesten die de Nederlandse universiteiten opriepen om bedrijven en instellingen die medeplichtig zijn aan Israëls aanhoudende genocide op de Palestijnen te boycotten en te desinvesteren, was ondertekend door Peter-Paul Verbeek, rector aan de Universiteit van Amsterdam namens het College van Bestuur (CvB) van de universiteit.
Foto: Instagram amsterdam.encampment
Met die afwijzende uitoefening van autoritaire macht heeft het bestuur het democratische weefsel van de universiteiten in het hele land verscheurd. Ondanks hun hardnekkige pogingen om onze universiteiten op te eisen, spreekt het CvB niet namens de universiteit.
De universiteit is van de studenten en medewerkers die de afgelopen weken met duizenden hebben geëist dat er een einde komt aan de Nederlandse medeplichtigheid aan de genocide en hebben opgeroepen tot een vrij Palestina, van de rivier tot aan de zee.
Geen ‘academische vrijheid’ als er geweld aan te pas komt
De weigering van het CvB om de banden met “een heel land” te verbreken onthult niet alleen hun opzettelijk verkeerde interpretatie van de BDS-beweging, maar toont ook duidelijk dat de Nederlandse universiteiten niet de autonome structuren zijn die ze beweren te zijn.
Zolang de universiteiten voor hun investerings- en samenwerkingsbeleid wachten op sturing van de “centrale overheid” of het ministerie van Onderwijs, zoals in het geval van Rusland, moeten de Nederlandse universiteiten beschouwd worden als wapens van de staat, die achter diens politieke praktijken en ideologieën staan.
Er is eenvoudigweg geen ‘academische vrijheid’ wanneer universiteiten op één lijn staan met de politiek van de staat. Er is geen ‘academische vrijheid’ wanneer studenten die protesteren tegen de medeplichtigheid van een universiteit aan oorlogsmisdaden en genocide in elkaar worden geslagen en onrechtmatig opgesloten.
Palestine Solidarity in the Netherlands, Issue 1. Foto: Instagram amsterdam.encampment
En bovenal is er geen academische vrijheid in een repressieve staat als Israël, die kritische Israëlische en Palestijnse wetenschappers intimideert, arresteert en het zwijgen oplegt omdat ze kritiek hebben op het afschuwelijke geweld tegen de Palestijnen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.
De onderhandelingen van het CvB zijn niets meer dan schijn en bedrog
Het vernietigende artikel van het CvB onthult ook dat alle voorgaande onderhandelingen en zogenaamde “open dialogen” met de studentenorganisaties en het personeel niets anders waren dan een rookgordijn. Want wat is een onderhandeling als de machthebbers de uitkomst al op voorhand hebben gedicteerd, voordat de dialoog überhaupt is begonnen?
Die zogenaamde ‘onderhandelingen’ van 8 mei waren duidelijk onoprecht. Samen met de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, had het CvB al besloten om de oproerpolitie te mobiliseren en bulldozers klaar te zetten nog voor de afloop van de onderhandelingen.
Bij de afsluiting van de een uur durende vergadering stapte Peter-Paul Verbeek weg van de studentenvertegenwoordigers nadat ze om een nieuwe vergadering hadden gevraagd en zei dat “morgen vergaderen voor ons geen zin heeft”. Binnen een paar uur doorbrak de oproerpolitie het kampement met bulldozers, honden en wapenstokken.
Geen tijd meer voor onoprechte onderhandelingen
Keer op keer weigert het bestuur om echt te onderhandelen en reduceert het onze strijd tot een kwestie van meningen en emoties. Na negen maanden genocide en 76 jaar apartheid en koloniale bezetting is er geen tijd meer voor onoprechte onderhandelingen.
Er is geen tijd meer voor vertragingstactieken. Er is geen tijd meer voor zogenaamde ethische commissies die de situatie moeten beoordelen. Wat valt er nog te beoordelen na de afslachting van meer dan 37.000 Palestijnen en 85.000 gewonden in Gaza?
Foto: Instagram amsterdam.encampment
Wat valt er nog te beoordelen na de dood van 37.084 kameraden, vrienden, geliefden, kinderen, vaders, broers, zussen, moeders, grootvaders en grootmoeders, en de vernietiging van hun wereld en hun dromen?
Wat valt er nog te beoordelen als de medeplichtigheid van onze universiteiten aan de Israëlische genocide zo onmiskenbaar is? Het is tijd om de banden met Israëlische instellingen te verbreken. Nu, nu, nu, nu!
Israëlische universiteiten zijn medeplichtig aan de verspreiding van geweld
Zoals vermeld op haar website heeft de Universiteit van Amsterdam (UvA) momenteel acht samenwerkingsverbanden lopen met onderzoeksprojecten van Horizon Europe1 waarbij Israëlische instellingen betrokken zijn, evenals drie uitwisselingsprogramma’s met Israëlische universiteiten.
Het is voor de studenten en voor het CvB zelf nog niet duidelijk waarin de universiteit investeert. Hoewel de UvA volhoudt dat ze “niet van plan is deel te nemen aan uitwisselingen op het gebied van militair gerelateerd onderwijs”, zijn sommige van die projecten (zoals bijvoorbeeld Inherit INHibitors, Explosives and pRecursor InvesTigation en het nieuwe centrum voor Digitale Innovatie en AI van de universiteit, LAB42) rechtstreeks gericht op militaire doeleinden.
Hoezeer de westerse instellingen ook beweren dat de Israëlische universiteiten bakens van pluralisme en democratie zijn en samenwerking waard zijn, toch gaat dit perspectief fundamenteel voorbij aan het feit dat de Israëlische universiteiten structureel medeplichtig zijn aan de verspreiding van geweld en de uitbreiding van illegale nederzettingen in de bezette gebieden.
Israëlische universiteiten zoals de Technion Universiteit zijn verweven in het DNA van Israëls grootste wapenproducent Elbit Systems. Andere universiteiten, zoals de Hebreeuwse Universiteit, zijn voorposten van het zionistische project, die belangrijke speerpunten worden in het militair-industrieel-academische complex van Israël.
De koloniale fundamenten van de UvA
Tot op de dag van vandaag zet de UvA zichzelf in de markt als een dekoloniale instelling. In werkelijkheid is ze diep geworteld in de koloniale geschiedenis en heeft ze de koloniale praktijk niet achter zich gelaten. We mogen de koloniale geschiedenis van onze universiteit en de muren en gebouwen waarin ze is gehuisvest niet vergeten.
We mogen niet vergeten dat de fundamenten zelf van de universiteit, vastgelegd in de inaugurele rede van Caspar Barlaeus in 1632 over “De wijze koopman”, de “geest” belichaamt van de zogenaamde “Nederlandse Gouden Eeuw”.
Die toespraak vierde het idee dat de productie van kennis altijd in dienst moet staan van het vergaren van rijkdom. De geschiedenis bewijst dat dergelijke koloniale rijkdom alleen kan worden vergaard door middel van geweld, door extractie en expansie en door de ontmenselijking en onderwerping van inheemse volkeren.
In plaats van dat koloniale verleden te verwerpen, blijft de UvA haar koloniale geschiedenis bewaren en uitstralen, onder andere wanneer ze in de jaren 1990 de VOC-zaal in het Bushuis in Amsterdam reconstrueert als hoofdkwartier van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.
Tot op de dag van vandaag hangen in die kamer schitterende olieverfschilderijen van rijkelijk uitgedoste witte mannen op koloniale expedities en maken de ‘Dekoloniale Dialogen’2 de praktijk van dekolonisatie tot een zogenaamd eindeloze dialoog.
Kolonialisme is geen fenomeen uit het verleden
Mogen we de UvA eraan herinneren dat kolonialisme geen fenomeen uit het verleden is? De stank van het koloniale denken waarvan die instelling is doordrongen, komt nu concreet tot uiting in de weigering van het CvB om de banden te verbreken met de Israëlische instellingen die het settler-kolonialisme faciliteren.
Terwijl Israëlische kolonisten fantaseren over de bestorming van de stranden van Gaza en de bouw van hun vakantiewoningen op de botten van dode kinderen, weigert het CvB Israël en het zionisme te erkennen als het koloniale project dat het zo trots beweert te zijn.
Tegen het CvB zeggen we dat dekolonisatie een materiële praktijk is. Dekolonisatie betekent dat we de banden verbreken met koloniale staten zoals Israël. Dekolonisatie betekent dat we een einde maken aan alle relaties met en investeringen in instellingen en ondernemingen die etnische zuivering mogelijk maken.
Dekolonisatie betekent dat we de eeuwenoude verhalen verwerpen die mensen van kleur voortdurend ontmenselijken en hen zonder gevoel, herinnering en politieke macht aan hun lot overlaten.
We eisen dat de universiteit:
- INFORMEER! Respecteer ten volle de vrijheid van informatie: onthul alle banden van de universiteit met Israëlische instellingen en bedrijven, inclusief onderwijsinstellingen, evenals bedrijven die profiteren van de genocide, apartheid en uitbuiting van het Palestijnse volk en hun land.
- BOYCOT! Stop alle academische samenwerkingen met Israëlische instellingen.
- DESINVESTEER! Maak een einde aan alle contracten met en investeringen in Israëlische bedrijven en internationale bedrijven/fondsen.
We eisen ook amnestie voor alle gearresteerde demonstranten. Laat onze kameraden nu vrij!
Zo niet nu, dan volgende week, volgende maand, volgend jaar. We zullen niet stoppen tot onze eisen zijn ingewilligd.
Deze verklaring werd vertaald door Marina Mommerency. Volg Amsterdam Student Encampment op Instagram
Notes:
1 Horizon Europe is een zevenjarig wetenschappelijk onderzoeksinitiatief van de EU.
2 ‘Dekoloniale Dialogen@Humanities’ is een publieksprogramma, georganiseerd door de Faculteit der Geesteswetenschappen van de UvA. Het programma bestond in 2023 onder meer uit lezingen, performances, podcasts en kleine tentoonstellingen.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
