“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

 *  *  *

Op 20 maart, publiceerde Save the Children een rapport dat detailleert hoe genocidale aanval van Israël op Gaza niet alleen honderdduizenden Palestijnse kinderen doodt, verwondt, en met geweld ontheemt, maar ook enorme psychologische schade aanricht voor de kinderen in de omsingelde strook.

Het rapport van de liefdadigheidsvereniging  – met de titel “Gevangen en gewond: de verergerende mentale schade toegebracht aan Palestijnse kinderen in Gaza” – onderzoekt hoe “vijf (nu, zes) maanden van geweld, ontheemding, honger, en ziekte, bovenop bijna 17 jaar blokkade, onophoudelijk psychisch lijden voor kinderen in Gaza veroorzaken.”

“Kinderen in Gaza ondergaan een periode van grootschalige shock en rouw”

Jason Lee, landsdirecteur voor bezet Palestijns gebied bij Save the Children, zei in een verklaring dat “het onaanvaardbaar is dat eender welk kind de gruwel, die de kinderen in Gaza ondergaan, moet doorstaan. Kinderen in Gaza gaan door een periode van grootschalige shock en rouw, terwijl ze bommen en kogels ontwijken, vluchten door straten vol puin en lijken, slapen in de open lucht, en dienen te overleven zonder elementaire voeding en proper water.”

“Kinderen in Gaza leefden al met onvoorstelbaar leed, na 16 jaar blokkade en opeenvolgende opflakkeringen van geweld,” voegde Lee eraan toe. “Deze oorlog verwondt kinderen lichamelijk en geestelijk, en tast hun weerbaarheid verder aan.”

Een moeder van vier kinderen tussen 7 en 14 jaar vertelde aan Save the Children dat ze “niet eens kon zeggen dat hun mentale gezondheid verslechterd is – het is vernietigd. Totale psychologische verwoesting.”

Een andere Gazaanse moeder zei: “Onze kinderen hebben al verschillende oorlogen doorstaan. Ze waren al minder weerbaar en nu is het heel moeilijk om het te redden. De kinderen zijn bang, boos, en blijven huilen. Zelfs veel volwassenen doen hetzelfde. Dit is te veel om te verwerken, voor volwassenen, laat staan voor kinderen.”

Waseem, een vader: “kinderen hier hebben alles gezien. Ze hebben de bommen, de doden, de lijken gezien – we kunnen niet meer doen alsof. Nu begrijpen ze en hebben alles gezien. Nu, kan mijn zoon zelfs zeggen welke soorten explosieven neervallen – hij hoort het verschil.”

Volgens het Children’s Fund van de Verenigde Naties, is Gaza “’s werelds meest gevaarlijke plaats om een kind te zijn.” Meer dan 13.000 Palestijnse minderjarigen zijn gedood, en duizenden meer gewond door Israëlische aanvallen. Honderdduizenden kinderen zijn een deel van de ongeveer 2 miljoen van Gaza’s 2,3 miljoen mensen die met geweld ontheemd zijn door de bombardementen en invasie.

Palestijnse jeugd die de bommen en kogels overleven worden geconfronteerd met woekerende ziekten en honger dat nu niet alleen baby’s en kinderen doodt, maar ook tieners en ouderen, terwijl zowel Israëlische soldaten als burgers levensreddende hulp blijven weren uit Gaza. VN-experten zeggen dat de gedwongen hongersnood in Gaza een genocidale daad van Israël is, die het moest voorkomen, volgens het bevel van het Internationaal Gerechtshof van 26 januari, een voorlopig vonnis als antwoord op de Zuid-Afrikaanse beschuldigingen dat Israël genocide pleegt.

Veel overlevende Palestijnse kinderen hebben één of beide ouders verloren. Sommigen zijn hele families kwijt. Een nieuw letterwoord is bedacht om een deel van deze wezen te beschrijven: WCNSF (“wounded child, no surviving family”, gewond kind zonder overlevende familie).

Ongeveer 1.000 van deze gewonde kinderen hadden een amputatie nodig voor één of meer ledematen. Door een tekort aan medicatie, veroorzaakt door het beleg van Israël, werden veel kleine armen en benen afgezaagd zonder verdoving. Gekrijs en gebeden weerklinken door geïmproviseerde operatiekamers, omdat Israël’s onophoudelijke aanval op Gaza, hospitalen, ziekenhuizen, en gezondheidsinfrastructuur vernietigde.

Soms hebben de verhalen van overlevenden ook een tragisch einde, zoals in het geval van Dunia Abu Mohsen, een 12-jarige die door een Israëlische luchtaanval eerst één van haar benen verloor, haar ouders, broer, en zus, en daarna haar eigen leven toen een tank van de Israel Defense Forces (IDF) vuurde op het hospitaal waar ze herstelde. Of de 2-jarige Kareem Abu Zaid, die drie verschillende Israëlische luchtaanvallen overleefde die nauwe verwanten doodde, onder wie zijn moeder en zus, vóór hij werd gedood in een vierde IDF aanval.

De Euro-Mediterranean Human Rights Monitor in Genève heeft veeltallige voorbeelden gedocumenteerd van Israëlische troepen die terstond burgers executeerden, inclusief vrouwen en kinderen. De groep beschuldigt Israëlische indringers ook van het kidnappen van Palestijnse kinderen, om ze met geweld uit Gaza te verplaatsen.

Ondertussen eisen experten van de VN een onderzoek naar berichten over Palestijnse vrouwen en meisjes in Gaza die door Israëlische troepen willekeurig werden gearresteerd, seksueel misbruikt, en geëxecuteerd.

Het rapport van Save the Children heeft het ook over het trauma van ouders en verzorgers. “Het emotionele leed, veroorzaakt door het ontwijken van bommen en kogels, het verlies van dierbaren, vluchten door straten vol puin en lijken, en elke morgen wakker worden zonder te weten of ze die dag kunnen eten,  verhindert steeds meer dat ouders en zorgverleners zich kunnen redden,” zei de groep. “Hulp, diensten, en middelen die zij nodig hebben om voor hun kinderen te zorgen zijn steeds verder buiten bereik.”

Zwangere moeders hebben het bijzonder zwaar te verduren, vaak verplicht om te bevallen in tenten, straten, en zelfs openbare toiletten, omwille van de vernietiging van huizen en gezondheidsvoorzieningen. Sommige moeders en ziekenhuispersoneel, die op de vlucht zijn voor Israëlische bommen en binnenvallende troepen, moesten hun pasgeboren baby’s achterlaten, die alleen stierven.

Sinds het begin van de genocide stierven elk uur twee moeders, schatte UN Women in januari.

De mentale gezondheidsinfrastructuur in Gaza is ook verwoest door Israëlische aanslagen, terwijl ongeveer de helft van 1,1 miljoen kinderen in de enclave psychologische hulp nodig heeft.

“Er is nog hoop dat, met voldoende steun, dit kan worden omgekeerd.”

Save the Children dringt aan op een staakt-het-vuren , een “effectieve uitvoering van de voorlopige maatregelen van het Internationaal Gerechtshof”, en ook dat Israël het vrije vervoer van hulp naar Gaza toestaat, om te vermijden dat er slachtoffers vallen door hongersnood en ziekte.

“Er is nog hoop dat, met voldoende steun, dit kan worden omgekeerd,” benadrukte Lee. “Gedurende  de kindertijd, zijn er kritische momenten waar de kans bestaat om de impact van conflict aan te pakken. Maar dit is niet mogelijk zonder een direct, definitief staakt-het-vuren en veilige, onbelemmerde toegang tot hulp, zodat verleners cruciale steun kunnen bieden.”

Dit artikel verscheen op Common Dreams. Vertaling: Katrien Vandegaer.