Kamala Harris, een vrouw om te eerbiedigen en vertrouwen te geven

De vice-president is een dame met veel verstand (studeerde politiek, economie en rechten).

Haar vader was van Jamaïca (het land van de Reggae) en haar moeder stamt uit Indië.

Heerlijk portret bij dit bericht: Kamala Harris wordt ingezworen als vice-president van de USA op 20 januari 2021.

Vandaag krijgt dit portret een profetische glans…

Kamala Harris is een dame die in staat is voluit te lachen. Dat maakt haar zeer menselijk. Dat is voor ons een blijk van grote mentale veerkracht en sereniteit, van buitengewone medemenselijkheid.

In tegenstelling met andere kandidaten zien wij hier “natuurlijk gedrag”. Op die manier zullen vooraanstaanden niet altijd verschijnen. Bekommerd als ze zijn door het imago, of ingekapseld door de ernst van de verantwoordelijkheden van hun functie.

Merk op: ook Barack Obama en Michelle waren zeer hartelijke en goedlachse mensen als ‘First Family’.

Lees hier een beknopte biografie van de vice-president aangeleverd door VRT: Vrouw van vele primeurs: wie is Kamala Harris?

Recordbedrag aan giften

N.B. Na de bekendmaking dat de vice-president in de running gaat voor het presidentschap, na het loslaten van die ambitie door president Joe Biden, werd in 24 h een recordbedrag van 81 miljoen aan donaties voor de campagne gestort. Dit lijkt mij een goed teken. Ook juist omdat de giften komen van veel kleine gevers: veel mensen zien in Harris een waardige, waardevolle kandidaat, een beter alternatief. Dit is ook juist mooi omdat een van de structurele problemen met het Amerikaanse politieke systeem is dat er sinds George Bush junior door nieuwe wettelijke regelingen, veel invloed was gekomen voor zeg maar, het grootkapitaal, om de politiek te beïnvloeden. Dit gebaar van duizenden mensen om Kamala Harris met eigen geld te steunen, is dan ook te lezen als een terugkeer naar de democratie. Naar staatslieden die door de mensen gedragen worden, niet door het grote geld. Terzijde: 81 miljoen is een groot bedrag, het is dertig miljoen meer dan er binnen kwamen voor de campagne van de brutale tegenstander in de race  naar het presidentschap. Die golf van steun kwam er ironisch genoeg na zijn veroordeling voor het strafhof. Wat de grootteorde betreft: de grote, mooie, invloedrijke ecologische western “Dances with Wolves” van en met Kevin Kostner werd in 1988 nog gerealiseerd met een bedrag van één miljoen dollar.

Update 230724, 11u30

Mensenkennis

Het is mij de laatste dagen, sinds de aanslag op de andere kandidaat president, opgevallen dat zeer veel mensen het zeer moeilijk vinden een persoon te beoordelen. In dit geval gaat het om het beoordelen van de waarde van kandidaten om het grootse land te regeren. Dat gebrek aan doorzicht en inzicht is jammer en kan gevaarlijk worden. Mijnheer Hitler heeft destijds ook miljoenen mensen kunnen misleiden. Deze casus maakt duidelijk hoe belangrijk een bepaald talent dat je als jonge mens kunt kiezen te ontwikkelen, wel is: Mensenkennis. Dat is een vak in de orde van wijsheid, dat kan je niet rechtstreeks ergens leren. Dat komt met de jaren. Dat kan door aandachtig met mensen en met jezelf om te gaan. Door contact met veel verschillende soorten mensen niet te schuwen, ook al is het in eerste instantie niet leuk of nuttig voor jouw projecten. Door in een tweede tijd op die ervaringen te “reflecteren”. Wat trof mij in het gezicht, in de woorden? Wat kan die persoon bezield hebben om op de ene of de andere manier te handelen, te reageren? Wat deed mij deugd in het afgelopen contact? Of wat kwetste mij juist, wat kwam storend over, en waarom? Inzicht in het karakter van mensen heb ik zelf mogen verwerven door veel nadenk-tijd uit te trekken, onder andere in wandelingen, alleen in de natuur, in de stilte, bij de groene broeders de bomen en de dieren. Men zegt wel eens dat dieren en kinderen “spiegels van onze ziel zijn”. In de observatie en de interactie met kinderen kan je iets leren over de mens. En inderdaad ook in het samenspel met je huisdieren of in het observeren van wilde dieren. Een Nederlands-Belgische schrijver, een romancier, poneerde ooit de stelling: “Het is juist in de blik van het wilde dier dat volledig buiten de menselijke sfeer leeft, in de manier waarop zijn ogen, zoals bijvoorbeeld van een uil in de Atchafalaya, jouw blik weerspiegelt, dat je het meeste leert over jezelf”. Ik weet niet of dat zo absoluut waar is, maar ik voel aan dat er iets van aan is.

Rik Torfs, een man die veel in vele landen heeft gereisd, goed is in reflectie, de literatuur kent (uit romans doe je mensenkennis op!), stelt: “Het meeste leer je over jezelf in de non-verbale reacties van mensen op jouw verschijning”. Mensenkennis en zelfkennis gaan inderdaad samen. Wie inspanningen doet eigen motieven en aard, reacties en stijl te doorgronden, is goed gewapend, goed uitgerust om ook anderen op vlak van hun persoonlijkheid te begrijpen en te doorzien. Zoals wij in vorige blogs mochten aanstippen: Zelfkennis is het begin van alle Wijsheid (een gezegde van de eerste van de Griekse wijsgeren, Socrates). Natuurlijk zijn er in de spreuken waarmee onze voorouders kennis over mensen hebben trachten te gieten, tegenstrijdigheden. Het is een complexe kwestie; zoals politiek op zich een ingewikkelde zaak is, een van de laatste die nogal wat jonge mensen beginnen te begrijpen en in de vingers te krijgen, na begrip op te doen over andere domeinen, zoals de geschiedenis, de Natuur, de wiskunde, de Economie. Mensenkennis heeft veel met de menswetenschap van de Psychologie te maken. Die is uiteraard geen “positieve wetenschap”, geen wetenschap die met “ja of neen” kan antwoorden op vragen. Zoals het geval is wanneer het gaat over objecten, ver buiten de mens, zoals de sterren, de materiaalkunde of in de fysica. Psychologie is vandaag echter een onmisbaar hulpmiddel om wereld, mens en het zelf te vatten.

Het helpt ook, zoals onlangs nog werd benadrukt in de media, als je eerlijk weet te zijn. Een eerlijk beeld van jezelf tracht te vormen. Niet aan zelfbedrog gaat doen. Wie, bijvoorbeeld uit schaamte of vrees geen mooi of waardevol beeld te krijgen, niet kritisch naar zichzelf kijkt, is ook niet goed voorbereid om anderen te beoordelen, in te schatten. Wie werkt aan het opbouwen van Mensenkennis, is bezig een schat te verzamelen. Ze stelt je in staat enigszins te voorspellen hoe contacten, verstandhoudingen, relaties zullen lopen; of iemand betrouwbaar is. Of contacten vreugde en stimulansen zullen bieden, of juist onaangename ervaringen, kleineringen, beledigingen, kwetsuren zullen meebrengen. Het zal duidelijk zijn dat je veel leert uit het falen van contacten. Zoals de uitdrukking zegt, die mensen in biografische interviews vaak meegeven: ik heb meer geleerd uit mijn mislukkingen dan uit mijn successen. Een mens leert als kind letterlijk “met vallen en opstaan”. Het vallen hoort erbij. Daarom beoordeel ik het als oppervlakkige, onjuiste adviezen, als op sociale media memes en quotes opduiken die je aanraden “Houd enkel contacten aan met mensen die je deugd doen. Laat al de anderen vallen”. Zoals de oude ster-acteur Anthony Hopkins lijkt te bepleiten. Juist uit wat minder goed lopende of wat minder aangename relaties, zoals arbeid als vrijwilliger met mensen die het moeilijk hebben of mensen met een beperking, valt veel te leren. In dezelfde orde zie ik hoe ouders van een kind met een beperking vaak niet rapporteren dat hun steunende relatie negatief zou zijn: kinderen met een beperking zijn vaak extra open en vriendelijk, en dankbaar; en dat geeft de verzorger veel terug. Ook parentificatie, de rolverdeling waarbij kinderen een stuk zorg voor de ouders opnemen, is bron van veel inzicht in de menselijke persoon. Tenslotte kan ik een advies meegeven dat ik zelf toepas: lees boeken en stukken in het biografische genre. Een samenhangend verhaal over grote en kleine figuren uit de geschiedenis, uit de showbizz, uit de literatuur, daar doe je mensenkennis uit op. In De Standaard Letteren, de katern over literatuur en schrijvers die elk weekend verschijnt, krijg je niet voor niets telkens een interview over drie pagina’s met een schrijver m/v/x. Om presidenten, generaals, politici, kunstenaars, sukkelaars, sportlui… te begrijpen, is het zinvol hun levensgeschiedenissen te lezen, of biografische documentaires gemotiveerd en met aandacht te volgen. Wat  Amerika betreft, persoonlijk heb ik met veel genoegen de leerzame autobiografie van Barack Obama gelezen, “Dromen van mijn vader”. In een zestal biografieën over Churchill heb ik veel geleerd over die grote figuur, over de mens in het algemeen en over presidenten zoals Franklin D. Roosevelt.

Instinct

Deze opsomming en suggestie van mogelijke bronnen van mensenkennis mag u, beste lezer, niet de indruk geven dat het een kennisdomein betreft als een ander. Het inschatten van persoonlijkheden blijft een grote uitzondering op de regel die nogal wat mensen aanhangen en die luidt: “meten is weten”. Het adequaat aanvoelen van de menselijke persoon blijft behoren tot wat traditioneel genoemd wordt “de imponderablilia“. Letterlijk: wat niet gewogen kan worden, wat niet te meten is. De vaardigheid een persoon in te schatten, het blijft een soort persoonlijk instinct. Zoals Churchill de eerste staatsman was, die al voor de dertiger jaren in de vorige eeuw, de dreiging zag die in de figuur van Adolf Hitler besloten lag. Zij waren elkaars spiegelbeeld. Weinigen namen Hitler in Engeland ernstig, maar Churchill had het wel gezien, hij deed meer dan tien jaar voor de oorlog uitbrak, heldere voorspellingen over het verloop ervan, met de annexatie van Tsjechië en Polen als elementen. Dit kon hij, omdat hij onder andere zelf ook een sterke emotionele kant had, patriot was, een redenaar, en beschikte over een instinctief begrip van het militaire. (Zie prof. William Manchester, Winston Spencer Churchill. The Last Lion, dl.1 Visions of Glory, p. 925-6).

Coconut

Oude zegswijzen bieden dus interessante aanknopingspunten, de wijsheid van onze voorouders zit er pogend in vervat. Zo zegt een oude Vlaamse uitdrukking: de appel valt niet ver van de boom. Met andere woorden: een mens is altijd kind van zijn ouders. Vergelijk dan eens Kamala Harris, van wie de beide ouders fatsoenlijke mensen, docenten aan universiteiten zijn geweest, en Donald Trump. Die een vader heeft gehad die geregeld fraude pleegde, een keiharde, vooral op eigen succes gefocuste deurwaarder: iemand die geld uit mensen wrong met bluf, leugens en intimidatie. Niet voor niets staat Harris bekend om een uitdrukking die zij van haar moeder vaak heeft gehoord, en die zij op bepaalde momenten met enige zin voor theatraliteit heeft herhaald, een zin die een meme is geworden die duizenden keren is gevarieerd op Tik-Tok en Instagram: “Wat denk jij wel? Denk je misschien dat je een kokosnoot bent die pas uit de boom is gevallen?!”. Deze wijsheid benadrukt dat ieder het resultaat is van omstandigheden en een voorgeschiedenis.

*Deze blogbijdrage vormt een drieluik met twee stukken over… – laat mij een poging tot definitie doen in drie termen – bedrieger en narcistische nar Donald Trump.

De eerste analyse lees je hier: Waarom is Trump een slechte kandidaat president?

Illustratieverantwoording

1. Flickr, GPA Photo Archive – Photo credit: DoD photo by U.S. Air Force Senior Airman Kevin Tanenbaum

2. Flickr, Mobilus in Mobili. –  Future VP Kamala Harris in 2017 – “Linking Together: March to Save Our Care” Rally at the U.S. Capitol on June 28, 2017. Democratic Party Leaders and others spoke to defend the Affordable Care Act and to defeat Republican Party efforts to repeal so called “Obama Care” and replace it with “Trump Care” alternatives.

3. Cartoon via Facebook.

Blog van 22 VII 24, 690 keer gelezen op 25 VI om 16u45 uur.