De zogenaamde vriendelijke buurman, de joviale collega, en zelfs die vriendin die altijd begripvol leek, blijken misschien toch anders te denken. Hun stemmen en voorkeuren laten weinig aan de verbeelding over: hoe Vlaamser, hoe beter.

De overwinning van deze partijen weerspiegelt een samenleving die steeds verder polariseert. Dit is niet zomaar een politieke verschuiving; het is een teken van een groeiende verdeling. De verkiezingsresultaten tonen een duidelijke voorkeur voor nationalistische en rechtse ideologieën, die vaak haaks staan op inclusie en diversiteit. Ik vraag mij dan oprecht af: wat voor toekomst staat ons te wachten onder dit beleid?

Met de N-VA aan het roer en Vlaams Belang in hun kielzog, vraag ik me af hoe het beleid er nu zal uitzien. Strengere immigratiewetten? Een samenleving waar multiculturaliteit minder wordt gewaardeerd? Het lijkt erop dat de focus zal liggen op Vlaamse autonomie en identiteit, want voor mensen zoals ik, een moslima met migratieroots is er geen plek.

Dit alles speelt zich af tegen een achtergrond waarin de bijdrage van arbeidsmigranten aan België nauwelijks erkend wordt. Generaties van Marokkaanse, Turkse, Italiaanse en andere arbeidsmigranten hebben dit land mee opgebouwd. Ze hebben in fabrieken gewerkt, gebouwen opgetrokken, en zoveel andere taken uitgevoerd die cruciaal waren voor de wederopbouw van België.

Deze verkiezingsuitslag voelt als een afwijzing, niet alleen van mij als individu, maar van de rijke diversiteit die België zo mooi maakt

Het is ironisch dat Bart De Wever wel spreekt over arbeidsmigratie als oplossing voor de vergrijzing. Migranten zijn blijkbaar goed genoeg om de oude Vlaamse Belg te verzorgen – denk aan de Afrikaanse zorgkundigen die in de ziekenhuizen en rusthuizen werken. En de gevaarlijke onderhoudswerken in de Antwerpse haven? Die mogen uitgevoerd worden door Poolse of Roemeense arbeidskrachten. Maar zodra we spreken over gelijkheid en integratie, lijkt de toon te veranderen.

Deze verkiezingsuitslag voelt als een afwijzing, niet alleen van mij als individu, maar van de rijke diversiteit die België zo mooi maakt. De polarisatie die nu heerst, versterkt de verdeeldheid en voedt een klimaat waarin mensen met een migratieachtergrond zich steeds minder welkom voelen.

Ik heb een dubbele nationaliteit, lucky me. Maar ik blijf nog wel even, want stemmen voor een inclusief Vlaanderen blijft nodig.