Via VRT Max is de (nieuwe) reeks Godvergeten te zien. De eerste aflevering “In de naam van de vader” is opnieuw zeer indrukwekkend, beklijvend, verdiepend, meelijwekkend en wraakroepend. Wijze lessen voor kerk, mens en samenleving dringen zich op. De historische erfenis van een invloedrijke katholieke kerk die eeuwen lang een negatief beeld van het lichaam en van menselijke warmte, liefde en erotiek heeft uitgedragen (en opgelegd) breekt ons allen nog teveel op.
De Kerk, de hogere clerus, kon blijkbaar lang niet geloven dat het seksueel misbruik echt plaatsvond, en in een latere fase heeft de kerkleiding, hebben de prelaten, ondanks hun zorgende opdracht, de schandelijke daden zo lang mogelijk geminimaliseerd en uit de bekendheid gehouden.
De opeenvolgende woordvoerders van kardinaal Danneels T. O., G. D. K. en H. G. komen hier niet goed uit.
Zij hebben naar mijn gevoel te weinig de Waarheid gediend, en de zorg voor kwetsbare mensen en kinderen verwaarloosd. Wellicht uit overmatige loyauteit naar hun werkgever de Bisschop, naar het instituut Kerk. In de limiet ook naar Jezus.
De idee dat gewijde priesters een soort Übermenschen zijn geweest, het Klerikalisme, wordt meer en meer aangewezen als een grote factor die het seksuele roofdiergedrag faciliteerde.
In die context lijkt het mij gezond dat ieder vanuit zijn positie waar mogelijk meewerkt aan een demystificatie van deze vergoddelijkte jongeman.
Als ik deze documentaires bekijk en hoor, & laat doordringen, bedenk ik spontaan, en misschien te streng: een radicaal afbouwen van dit instituut, met daarna een heropbouw vanaf de ground zero, is wellicht de beste remedie.
Ik ben gekrenkt door wat de kwetsbaren is aangedaan, maar ook wat het principe van Religie is aangedaan.
God komt hier zwartgemaakt uit.
——————————————————
Een belangrijke conclusie is voor mij ook de volgende. Ook juist na intensieve deelname aan kerkelijke activiteiten, na doorgedreven studie van Kerk geschiedenis, Bijbel en Theologie en van de seksuologie.
De katholieke Kerk heeft, allicht meer dan enig ander religieus instituut, de Liefde verkeerd begrepen. Zij heeft de plaats van de Seksualiteit daarin verkeerd begrepen.
Daardoor heeft zij eeuwenlang de liefde gepredikt, maar niet geboden.
Het lijkt ook fout te spreken van “pedofiele priesters”. De mens heeft seksualiteit broodnodig. Hij vergrijpt zich aan gemakkelijke “partners” wanneer hij niet voldoende aan zijn trekken komt.
Deze situatie verklaart ook hoe in andere middens, zoals de sportwereld, het theater, de filmwereld en in de gezinnen,
nog vrij veel misbruik voorkomt.
Misbruik, waarbij macht een lelijke rol speelt.
Kille drang naar bevrediging. Egoïstisch. Egocentrisch.
Zonder respect of tederheid. Zonder dialoog en vriendelijkheid. Zonder deugdzaamheid. Zonder gezond verantwoordelijkheidsgevoel.
Voor priesters, broeders en aanverwanten weegt deze zonde des te zwaarder, omdat zij hun rol van vertrouwenspersonen hebben geperverteerd.
Bewust nabije moeder met baby in kangoeroe-zak
—————————————————————————
Debat op Facebook
–
V. R, een dame
“Helemaal juist Stefaan! Diep geschokt was ik ook, vol afschuw, en zo vol medelijden en verdriet voor hen die het meemaakten.
En de kerkelijke overheid, die bedekte het toen !!! En nu nog steeds… 
natuurlijk zijn er nog degelijke priesters en/nonnen of geestelijken die hun roeping eer aandoen.
natuurlijk zijn er nog degelijke priesters en/nonnen of geestelijken die hun roeping eer aandoen.Dit is de grootste schandvlek van de Kerk, vind ik persoonlijk, na de heksenverbrandingen, in naam van « God »…
Kan dit ooit nog goed komen? Ik betwijfel het …
—
D.P, een heer
“Deze documentaire heeft het dossier “van Gheluwe” (30 jaar geleden) als belangrijkste punt. En het barst van haat tegen de kerk, alsof de kerk de oorzaak is van pedofilie. 30 jaar geleden heeft een zeker Marc Dutroux 2 kleine meisjes ontvoerd, verkracht, uitgehongerd, vermoord, begraven. 2 tienermeisjes ontvoerd, verkracht, vermoord, begraven, misbruikt. De politiek heeft toen bij hoog en laag gezworen te handelen. Waar zijn de centra voor begeleiding en opvolging van pedofielen en seksueel problematische mensen? Waar zijn de centra voor opvang van de slachtoffers, voor traumaverwerking, voor begeleiding van hun omgeving (want die lijdt mee)? Waar zijn ze? Het pleit de kerk niet vrij, maar de schuld ligt bij ons allemaal en de kerk daarvoor alleen als zondebok afschieten is totaal fout en het toont nog maar eens dat men liever anderen beschuldigt dan zichzelf in vraag te stellen”
—
——–> SHS
U heeft een punt, u speelt verstandig in op een suggestie in mijn analyse. (Maar in de aflevering die ik zag komen tientallen (zware) gevallen voor, misbruik bedreven door lagere clerici, naast de casus Vangheluwe).
Hopelijk evolueert de situatie verder in goede richting.
Na de veroordeling en collectieve verontwaardiging bij folteraar en moordenaar Dutroux, na Me too, na het gedwongen erkennen van fout bij de Kerk ( met ca. 1 op honderd daders), na aanklachten tegen grote kunstenaars en filmmagnaten… worden wij als gemeenschap en tijd hopelijk in de toekomst ook kritischer voor gewelddadige erotiek naar kinderen in de familiale sfeer.
Maar u zal het wel inzien, dat de misdaden door clerici dubbel zwaar wegen wegens de vertrouwenspositie van die “functionarissen van de Heer” waar grof misbruik werd van gemaakt.
Geen goed christen, geen gewetensvol mens kon wensen dat niet ook juist op deze (zonde)bok de jacht werd geopend, me dunkt.
In bepaalde Afrikaanse naties komt het mogelijk vrij algemeen voor. Zonder strenge publieke veroordelingen. Dat is mij gebleken uit gesprekken met Congolees-Belgische en Togolees-Belgische (groot)moeders en kinderen. Wellicht wel in minder egocentrische, kille, gewelddadige vormen.
Ten tijde van de zaak Vangheluwe in 2010 volgde ik in het Vlaams Parlement commissievergaderingen over misbruik. In die tijd kwam een Engelse expert van “survivors” getuigen tijdens een lezing in het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte aan de KU Leuven. Volgens hem was er toen breedschalig onderzoek waaruit bleek dat misbruik in de gezinnen veel breder voorkomt dan tot dan toe was aangenomen. Daar heb ik in vorige blogs melding van gemaakt.
Naar aanleiding van een recente blog had ik een interview met de heer J. De Vree, een senior in de kinderopvang die het tijdschrift Pedagogium leidt voor kindercrèche medewerkers. Volgens hem is er een onderzoek geweest in Zweden waaruit bleek dat een op tien meisjes in gezinnen verkrachting meemaakte. Het betreft blijkbaar een van de laatste taboes waar veel te weinig transparantie rond heerst en waar te weinig onderzoek naar gebeurt. In goede West-Europese traditie lijkt open spreken, een open debatcultuur hier echter ten zeerste op zijn plaats. Hier is onderzoek nodig en aanbevelingen van ethici en seksuologen.
—
Meer info en duiding in de blog kernwaarden-creche-kinderen-economie-efficientie-koopkracht-werkzaamheidsgraad-ten-koste-van-warme-wisselstroom-ouder-kind/
—
Foto
– bewust nabije moeder met baby in kangoeroe zak (c) S. Hublou
– een moment van tederheid en huidcontact in familiale kring: een paradijselijke ervaring. Tenminste als er voldoende eerbied, respect, deugdzaamheid is. (Flickr)
– bewust nabije moeder met baby in kangoeroe zak (c) S. Hublou
– een moment van tederheid en huidcontact in familiale kring: een paradijselijke ervaring. Tenminste als er voldoende eerbied, respect, deugdzaamheid is. (Flickr)
