Bij de verkiezingen in juni kwam rechts als winnaar uit de bus. Wallonië kreeg een vloedgolf over zich heen, Vlaanderen kende een status-quo en in Brussel is het resultaat complexer. Eén constante wel: meerderheden waarin de progressieve partijen een stevige impact hebben worden erg moeilijk. We moeten ons afvragen of ze er wel belang bij hebben om in de toekomstige meerderheden te zitten.

27 miljard euro vinden om te voldoen aan de strenge Europese begrotingsregels, en dit door nieuwe inkomsten te zoeken en vooral minder uitgaven te doen. Dankzij dit nieuwe beleid zouden er “terugverdieneffecten” moeten komen die geld opleveren voor de staatskas.

Een ‘supernota’ (‘super’ voor wie?) rechtser dan ooit en frontaal gericht op iedereen die werkt, op de koopkracht, op zieken, op het sociaal overleg en op beschermde werknemers, op de vakbonden, de openbare diensten, op de sociale zekerheid, op gepensioneerden, op werklozen en op migranten ….

Er wordt een belastingshervorming voorgesteld die de grootste vermogens zal beschermen. Maar ook de werknemers zouden cadeaus krijgen, zoals extra nettoloon, .. maar dat zal door verhoogde kosten voor allerlei (openbare) diensten snel te weinig blijken.

Een ‘supernota’ (‘super’ voor wie?) rechtser dan ooit en frontaal gericht op iedereen die werkt, op de koopkracht, op zieken, op het sociaal overleg en op beschermde werknemers, op de vakbonden, …

N-VA heeft altijd gezegd dat ze een institutionele hervorming wilde: een stap naar de splitsing van het land. Na de sociaaleconomische maatregelen in deze nota hoeft dat zelfs niet meer, want die zullen eigenlijk tot hetzelfde resultaat leiden: uitholling van de sociale zekerheid die vandaag het grootste Belgische cement vormt.

Tegelijk zal deze lijst van maatregelen ook alle wensen van de werkgevers vervullen. Alles waar ze in hun wildste fantasieën ooit van droomden, biedt Bart De Wever hen op een blaadje aan: dat wordt genieten!

Bron: BBTK

Werken op elk moment van de dag en de week

Flexibiliteit – tot in het kwadraat – op de arbeidsmarkt. De nota neemt de Europese norm voor arbeidstijd (48 uur per week over een periode van 4 maanden) als referentie, de arbeidstijd annualiseren (overuren per jaar berekenen, nvdr) en de minimale dagelijkse arbeidstijd afschaffen (zo kan je mensen voor een uur of twee oproepen). Met het dereguleren van de arbeidstijd zetten we dus een flinke stap achteruit.

Werknemers krijgen de ‘vrijheid’ om zelf hun arbeidsduur te kiezen, zonder dat daarvoor een cao nodig is. Hoe ‘vrij’ zullen werknemers zijn als ze tegenover een werkgever en zijn eisen staan?

Volgens de supernota mag de werkgever het werk ook ‘s nachts, op zon- en feestdagen organiseren. In de handelssector zouden de openingsuren nog verder versoepeld worden en zou de verplichte sluitingsdag geen must meer zijn.

De Supernota zal alle wensen van de werkgevers vervullen. Alles waar ze in hun wildste fantasieën ooit van droomden, biedt Bart De Wever hen op een blaadje aan: dat wordt genieten!

Overuren mogen tot 360 uur per jaar (dus ong. 8 per week!), zonder overloon of inhaalrust, maar bruto voor netto uitbetaald. Dit zou vooral een meevaller zijn voor de werkgevers, want deze prestaties zouden vrijgesteld zijn van RSZ-bijdragen en niet belast worden. In de toekomst zou een voltijdse werknemer dus goedkoper zijn in overuren dan een deeltijdse werknemer die deze bijkomende uren zou presteren.

Daarnaast wil men ook de flexi-jobs uitbreiden naar nieuwe sectoren en met nieuwe voorwaarden qua lonen en plafonds. Werkuren waarop de werkgevers geen sociale-zekerheidsbijdragen betalen, die andere contracten ondermijnen en die zorgen voor oneerlijke concurrentie met de andere werknemers. Hetzelfde geldt voor studenten, waarvan de quota aan uren zou worden opgetrokken en het fiscaal plafond afgeschaft.

Dit alles zou de werkzaamheidsgraad moeten opkrikken, althans dat is wat de politici ons zeggen. Maar al deze maatregelen zijn gericht tegen wie nu al werkt. Niet op wie werk zoekt, die blijft in de kou staan… Dit houdt dus geen steek. Ze schieten hun doel – nieuwe banen scheppen – voorbij, maar dienen hun liberale visie dat er almaar méér geproduceerd wordt met almaar goedkopere arbeid.

Bron: BBTK

Zieken pijn doen

De jacht op de zieken is opnieuw geopend: herinvoering van de carensdag (geen loon voor de eerste ziektedag), recht op gewaarborgd loon pas na 12 weken effectieve prestaties (in plaats van 14 dagen nu), responsabilisering van alle actoren en sancties overal.

Het pakket omvat echt alles:

• een preventie- en re-integratieplan voor langdurig zieken in alle bedrijven,
• een terug-naar-werktraject vanaf de eerste ziektedag,
• de afschaffing van het recht op drie keer één dag ziekte zonder attest, nochtans een zeer recente politieke beslissing.
• regelmatige herbeoordeling van het recht op uitkeringen voor langdurig zieken en sancties als er geen medewerking wordt verleend
• het ziekte-attest wordt een geschiktheidsattest waarbij voortaan op basis van je toestand beoordeeld wordt waartoe je in staat bent.

De jacht op de zieken is opnieuw geopend: herinvoering van de carensdag (geen loon voor de eerste ziektedag), recht op gewaarborgd loon pas na 12 weken effectieve prestaties, in plaats van 14 dagen nu

(Bijna-)gepensioneerden pijn doen

Het idee hierachter? Wie doorwerkt na de pensioenleeftijd belonen en tegelijk de regels verstrengen en sancties voorzien voor wie aan het einde van de loopbaan wat wil uitbollen of met vervroegd pensioen wil gaan.

Op termijn zouden er geen SWT- of eindeloopbaanstelsels meer zijn, zouden de loopbaanvoorwaarden voor het minimumpensioen worden opgetrokken tot 35 effectieve jaren en zouden bepaalde gelijkgestelde periodes niet meer meetellen (zoals SWT of periodes van langdurige werkloosheid).

Net als bij de flexibiliteitsmaatregelen zijn het opnieuw vooral vrouwen die getroffen zouden worden door deze maatregelen, aangezien van deze groep geweten is dat ze vaker onvolledige loopbanen hebben: onzekere deeltijdse contracten, loopbaanonderbrekingen, enz …

Het sociaal overleg en de vakbonden pijn doen

De basisprincipes van het sociaal overleg en hun vertegenwoordigers liggen onder vuur. De nota-De Wever laat de mogelijkheid open om heel wat individuele akkoorden te sluiten in de bedrijven, onder meer over de arbeidsduur én bedrijfsakkoorden die afwijken van de CAO’s of arbeidswetgeving. Daarmee keren ze de piramide van het sociaal overleg om. Ook de bescherming van afgevaardigden wordt op losse schroeven gezet.

Net als bij de flexibiliteitsmaatregelen zijn het opnieuw vooral vrouwen die getroffen zouden worden door deze pensioen-maatregelen

Bron BBTK

 

Werklozen pijn doen

Het is één van de liberale stokpaardjes en dus ontbreekt dit allerminst in de nota-De Wever-Bouchez. Bedoeling is werklozen, die toch maar “profiteren” van het systeem, hard aan te pakken door de uitkeringen te beperken tot twee jaar. Eens ze uitgesloten zijn, zouden ze bij de OCMW’s moeten aankloppen.

Het is een gewiekste manier om een groot deel van de sociale zekerheid te regionaliseren en de volledige financiële last naar de gemeenten en OCMW’s over te hevelen.

Belastingshervorming: cadeau voor de werknemers?

De nettolonen zouden vanaf januari 2025 worden verhoogd en de belastingvrije som (de eerste inkomensschijf waarop geen belasting wordt geheven) zou ook worden verhoogd voor alle werknemers die minstens € 1.750/maand verdienen. Wij zijn uiteraard voorstander van het principe om de lage en gemiddelde lonen te verhogen en om opnieuw progressieve belastingen in te voeren.

Maar het probleem met deze maatregelen is dat hogere inkomens er verhoudingsgewijs méér van profiteren -het meest de brutolonen rond € 5.000- dan lagere en middeninkomens Moeten er wéér extra voordelen gaan naar wie al veel verdient?

Om dit alles te financieren, € 10,2 miljard in totaal, komen er Btw-verhogingen op basisproducten, wordt aan de loonindexering gemorreld en worden de uitgaven voor openbare diensten beperkt… Win je er dan echt iets bij? Ja, als je meer dan € 10.000 per maand verdient!

Kortom, het principe is goed maar er moeten loonplafonds worden ingevoerd voor de ‘genieters’, er moeten belastingschijven worden toegevoegd en er moeten belastingen op kapitaal en/of meerwaarde worden ingevoerd om het geld te gaan halen waar het zit en dat al te vaak aan belasting ontsnapt.

De rechtse politici staan aan de poorten van de macht en willen de diepste verlangens van de werkgevers in vervulling laten gaan. Van hen wordt niets gevraagd. Aan hen wordt vooral gegeven. Unizo en Voka zijn uiteraard tevreden.

Het probleem met deze belastingshervorming is dat hogere inkomens er verhoudingsgewijs méér van profiteren -het meest de brutolonen rond € 5.000- dan lagere en middeninkomens Moeten er wéér extra voordelen gaan naar wie al veel verdient?

Bron: BBTK

Is een andere wereld mogelijk en betaalbaar? Ja!

Wij willen een wereld met sociale vooruitgang voor iedereen en waar iedereen toegang heeft tot een kwaliteitsvolle job. Dat is een job waarvan je comfortabel kan leven, waarin flexibiliteit omkaderd is en waaruit je voldoening kan halen dankzij een goed evenwicht tussen werk en privé. Een wereld waar niet elke vrouw haar voltijdse job moet opgeven omdat kinderopvang te duur is voor haar loon of gewoonweg ontoegankelijk.

Wij willen een wereld waarin zieken niet gesanctioneerd worden, waarin mensen het rustiger aan kunnen doen aan het einde van hun loopbaan in plaats van zodanig afgemat te raken dat ze er ziek van worden. Wij willen een wereld waarin mensen van hun pensioen echt kunnen leven.

Wij willen een sterke, federale en solidaire sociale zekerheid die tegemoet komt aan de behoeften aan het begin en het einde van het leven. Wij willen kwaliteitsvolle, toegankelijke openbare diensten, gelijke rechten, de mogelijkheid voor iedereen om te studeren en een goeie job te vinden.

Wie zal dat betalen?

De voorgestelde fiscale hervorming zou de staatskas € 10 miljard kosten. Dit kan gemakkelijk worden verminderd door de lonen waarop deze hervorming van toepassing is, te begrenzen. Voor de resterende financiering willen we geen gemorrel aan de index of btw-verhogingen, maar een belasting op kapitaal en/of meerwaarde en een doorgedreven strijd tegen fiscale fraude.

€ 10 miljard aan RSZ-verlagingen wordt vandaag onvoorwaardelijk aan de bedrijven toegekend. Maar al te vaak vloeit dit geld rechtstreeks naar de zakken van de aandeelhouders zonder dat ooit één job werd gecreëerd.

Als oudere werknemers met SWT zouden mogen blijven gaan, zou dat niet méér kosten dan wanneer ze hun loopbaan beëindigen onder de verdenking “ingebeelde” zieken te zijn.

Als er echt zou worden geïnvesteerd in openbare opleidingsprogramma’s en niet in zeer duur privé-outplacement, zouden er méér opleidingen kunnen worden aangeboden voor minder geld… Kortom, mensen zouden beter opnieuw ingeschakeld worden en dit zou de sociale zekerheid en de fiscaliteit meer inkomsten opleveren.

€ 10 miljard aan RSZ-verlagingen wordt vandaag onvoorwaardelijk aan de bedrijven toegekend. Maar al te vaak vloeit dit geld rechtstreeks naar de zakken van de aandeelhouders zonder dat ooit één job werd gecreëerd.

Waarom geen beperking van de zwakke statuten (studenten, flexi-jobs, …), die betaald worden via nettolonen en zo onze sociale zekerheid en onze openbare diensten (onderwijs, ziekenhuizen, …) niet ten goede komen?

En als Europa eens zou doen wat de rest van de wereld doet: investeren in plaats van zichzelf in de voet te schieten door zichzelf – als enige – bezuinigingen op te leggen? Alsof de VS, China, India of Japan zich zorgen maken over hun staatsschuld… Maar intussen kiest Europa voor begrotingsorthodoxie … om zo de rechten van werkende mensen af te breken.

We hebben veel te verliezen. We zitten allen in hetzelfde schuitje. Laat ons meer dan ooit solidair zijn.

Kameraadschappelijk,

Myriam Delmée, Voorzitter BBTK

Johan Van Eeghem, Ondervoorzitter BBTK