Hoe verklaart u de algemene verschuiving naar rechts en uiterst rechts? In Wallonië, dat traditioneel socialistisch is, hebben MR en Les Engagés sterke vooruitgang geboekt en zullen ze samen een regering kunnen vormen, wat nog maar zelden gebeurde.

“Ja, de sociaal democratische Socialistische Partij heeft jarenlang meegewerkt aan neoliberale bezuinigingen. Daarom heeft ze niet veel geloofwaardigheid meer over als verdediger van koopkracht, pensioenen en sociale woningen. Ondanks de kritiek van de PTB die haar links voorbij stak, wil de Socialistische Partij een door de miljardairs en multinationals geaccepteerde regeringspartij blijven. Zo kan ze geen echt verzet bieden tegen het neoliberalisme.”

“Een beeld van een nieuwe profiteursbourgeoisie heeft zich in de loop der jaren vastgezet”

“Een paar mooie toespraken op 1 mei en tijdens de twee maanden van de verkiezingscampagne hebben de teleurstelling niet kunnen wegnemen. Die ontgoocheling wordt nog versterkt door de corruptieschandalen die de PS regelmatig besmeuren. Een beeld van een nieuwe profiteursbourgeoisie heeft zich in de loop der jaren vastgezet.”

“Ecolo, een andere linkse partij, stort in. Ministers die hun dossiers verkeerd beheren en zich in de val lieten lokken door hun tegenstanders. Maar vooral een programma van ‘kleine maatregelen’ die de echte oorzaken van klimaatverandering, de multinationals en hun verspilling, niet serieus aanpakken. De actieve achterban is dus teleurgesteld.”

“Als links de steun van de bevolking wil herwinnen, zal het zich moeten bezinnen.”

In Vlaanderen houdt radicaalnationalistisch rechts (N-VA) stand en stijgt het fascistische Vlaams Belang naar 22 procent (ook al slaagt het er nipt niet in nummer 1 te worden zoals gevreesd). Waarom is dit gebeurd?

“In Vlaanderen hebben de media – zowel privé als publiek – het ‘cordon sanitaire‘ dat de haatzaaierij en manipulatie van de extreemrechtse partijen tegenhield, al lang achter zich gelaten. Allerlei programma’s, die een beetje politiek vermengen met veel ‘entertainment’, presenteren de fascistische partij als een van de velen. Fascisme gebanaliseerd.”

“Meer fundamenteel, de media hebben het nooit over de oorzaken van gedwongen migratie: de oorlogen die door het Westen worden uitgelokt, de diefstal van natuurlijke hulpbronnen, de controle via corruptie of chantage van lokale economieën in het Zuiden die daardoor hun bevolking niet kunnen voeden … Ze blokkeren zelfs elk debat erover.”

“Verarmde mensen worden aangemoedigd om de immigranten te viseren in plaats van de bankiers die hun rijkdom monopoliseren”

“Zonder deze uitleg wordt het voor extreemrechts én klassiek rechts, gemakkelijk om vluchtelingen – politiek of economisch, het maakt niet uit – voor te stellen als profiteurs die onderdrukt moeten worden, omdat ze “het brood van de Belgen of de Fransen stelen” en om verdeeldheid en zaaiend racisme te verspreiden.”

“Zo worden verarmde mensen die zich zorgen maken over hun toekomst aangemoedigd om de immigranten te viseren in plaats van de bankiers die hun rijkdom monopoliseren. Rijkdom die door hen, de werkende mensen, wordt geproduceerd.”

“Ook in Wallonië deed Jeholet, een leider van MR, een hyper-racistische uitval tegen Nabil Boukili, PTB- parlementslid die naam maakte met de verdediging van Palestina tegen de genocide. “Als het je niet bevalt, hoef je niet in België te blijven!” Algemene verontwaardiging, maar geen verontschuldiging van Jeholet! Voor mijn part was het een berekende uitglijder, een racistische flirt met het electoraat: Macronisme in België. Het is een voorproefje van wat de allianties tussen rechts en extreemrechts ons zullen brengen.”

Maar ja, kiezers hechten toch vooral belang aan economische en sociale kwesties, niet aan internationale. Heeft dat echt meegespeeld?

Ik ben ervan overtuigd van wel. Zodra radicaal links, PVDA-PTB in België of de LFI (La France Insoumise) in Frankrijk, een beetje te hoog klimt in de peilingen, gooien mainstream politici en journalisten hen graag voor de bus: “Dus u bent pro-Poetin? Of: “So you’re pro Hamas“. Daarbij wordt elk onderzoek naar de werkelijke feiten van 7 oktober (nvdr.: ‘23 aanval van Hamas) zorgvuldig vermeden, evenals elke herinnering aan 75 jaar ultra gewelddadige onderdrukking door Israël.

Het dient alleen om te demoniseren, niet om een fundamenteel debat te openen over ONZE verantwoordelijkheid: die van België of Frankrijk, bij het opzetten en in stand houden van een apartheidskolonialisme dat genocidaal is geworden. Of over de Westerse rol in de sabotage van onderhandelingen die de levens van honderdduizenden Oekraïense soldaten, die voor niets zijn opgeofferd, zouden hebben gered.

Tien jaar geleden zeiden dezelfde mensen: “Ben je pro-Khaddafi?”. Twintig jaar eerder: “Ben je voor Saddam Hoessein?” Telkens werd ‘vergeten’ de echte imperialistische doelen van deze oorlogen uit te leggen, werd ‘vergeten’ erop te wijzen dat leugens in de media zoals ‘massavernietigingswapens’ werden ontkracht, en niemand durft dat nog te vermelden.

“Ongemakkelijke vragen worden steeds aan dezelfde kant gesteld”

Telkens insinueert men dat de PVDA-PTB of LFI ‘pro-dictatuur’ zijn, zonder hen de tijd te geven uit te leggen dat ‘anti-oorlog’ en ‘pro-dictatuur’ helemaal niet hetzelfde zijn. Zonder de tijd te nemen – wat elementair zou moeten zijn voor een journalist – om de feiten te controleren. Aan de pro-oorlog-partijen vragen ze nooit: “Dus je bent pro-genocide? Of: “Het aantal slachtoffers aan beide kanten kan je weinig schelen?” Of: “Wat gaat u doen om Assange, de onterecht vervolgde klokkenluider, te steunen?” Ongemakkelijke vragen worden steeds aan dezelfde kant gesteld.

Ik denk dat dit een ernstig tactisch probleem vormt voor radicaal links. Het is duidelijk dat ze deze discussie niet meer durven aan te gaan in de media uit angst het etiket ‘pro-dit’ of ‘pro-dat’ opgeplakt te krijgen Zo beginnen ze elke verkiezingscampagne met dezelfde handicap: zoals een atleet die met een rugzak van tien kilo aan zijn race begint. Bij voorbaat verloren.

De ontwikkeling van een breed maatschappelijk debat over deze thema’s is zeer belangrijk, te beginnen met vorming over de vooringenomenheid van de grote media en over de invloed van deze oorlogen op onze sociale budgetten hier in Europa. Zo niet zullen ze eeuwig in de val worden gelokt en gedemoniseerd.

Verkiezingen of niet, om Gaza te verdedigen zal ieder van ons zich moeten inzetten. Het waren de ergste pro-zionistische partijen die wonnen in Frankrijk en België. De tegeninformatie zal moeten worden opgevoerd. Via de basis, want de tv-kanalen zijn hiervoor geblokkeerd.

Dit artikel is een vertaling door Toon Danhieux. Het originele artikel is gepubliceerd in Investig’action: https://investigaction.net/3-questions-a-michel-collon-sur-les-elections- en-belgique-les-medias-ont-un-impact-deformant-sur-les-resultats/