De gesprekken van gisteren en vandaag in Zwitserland over het conflict in Oekraïne worden soms nog wel een vredesconferentie genoemd, maar hebben meer weg van een samenzwering of een poging tot frontvorming. Zonder Rusland erbij gaat het immers duidelijk om propaganda en steunwerving van Zelenski. Die wordt nog steeds als een held voorgesteld, terwijl hij een allerbelabberst personage is dat aan de rand van de afgrond staat. Hij heeft Oekraïne – of beter: wat er rest van Oekraïne –  omgevormd tot een dictatuur zonder oppositie en zonder persvrijheid en gebaseerd op terreur. Toch wordt hij door het Westen afgeschilderd als een verdediger van de democratie die gunstig zou afsteken tegen Rusland. Een propagandaleugen. Zelenski vertegenwoordigt ook niet Oekraïne, maar Kiev, en daarvan de ultranationalistische en fascistische fracties. Zijn ambtstermijn is afgelopen, maar hij blijft zich aan de macht vastklampen. Deze clown komt nu naar Zwitserland om het eisenpakket van zijn gore achterban te verkopen, waarbij de eisen en standpunten van Rusland genegeerd worden. Dat kan alleen maar een anti-vredesconferentie opleveren. Poetin heeft vooraf al even duidelijk gemaakt wat het Russische standpunt is, en Zelenski’s onzinnige plannen van de tafel geveegd…

Op een echte vredesconferentie moet worden gezocht hoe de conflictpunten tussen de strijdende partijen kunnen worden ontmijnd. Het basisconflict gaat hier natuurlijk over de veiligheid van Rusland, een begrijpelijke en legitieme eis. Rusland wil geen NAVO-lidmaatschap van Oekraïne, “neutraliteit” dus, en beperking van de bewapening van dat land, anders vormt het een bedreiging. Die is heel reëel, in de huidige oorlog is zelfs Moskou al onder vuur genomen. En hoe geavanceerder de raketten die Oekraïne krijgt, hoe groter het gevaar voor Rusland. Zonder een erkenning van de legitieme veiligheidseisen van Moskou is er geen vredesakkoord mogelijk. Zelenski rept er met geen woord over, hij heeft het alleen over de beveiliging van Oekraïne tegen Rusland.

Dat is naast de kwestie. Het knoopt wel aan bij of vertolkt het Westerse propagandaverhaal dat Rusland “expansionistisch” is:  het zou Polen bedreigen, Litauen kunnen binnenvallen enz. Dat zijn verzinsels, die de realiteit moeten maskeren: dat de NAVO Rusland omsingelt en onder schot houdt en tegen eerder gedane toezeggingen in zich wil uitbreiden tot tegen de Russische grenzen. De realiteit is (was?) dat Rusland met de andere Europese landen wilde samenwerken en zelfs lid wilde worden van de NAVO. Er was een goede samenwerking tussen Rusland en Duitsland – nu verketterd – inzake gasleveringen, een prima samenwerking tussen Rusland en Frankrijk op het gebied van de bouw en levering van kernreactoren in allerlei landen enz. Dat is – onder Amerikaanse druk – allemaal vervangen door dreigementen en pesterijen, sancties allerhande, tot en met de diefstal van de rente van Russische banktegoeden in het Westen die nu bedreven wordt.

De geopolitieke achtergrond van dit alles is duidelijk: de VS dulden geen samenwerkingsas van West-Europa met Rusland. Hun vriendschap met Europa bestaat er zelfs in onderwatergasleidingen op te blazen om de mogelijkheid van goedkope Russische gasleveringen aan Duitsland uit te schakelen en West-Europa te verplichten duur en milieuonvriendelijker Amerikaans schaliegas te kopen. Zulke vrienden moet je hebben! Tegelijkertijd willen de VS, in hun aanvaringskoers tegen China, de handen vrij hebben voor een oorlog met China, en daartoe moet Rusland verzwakt worden. Een sluw plan, dat niet blijkt te werken, zelfs averechts werkt, want China en de andere BRICS-landen krijgen alleen maar meer sympathie voor Rusland en vormen een anti-Amerikaanse coalitie.

In het Westerse leugenverhaal over Rusland wordt er steeds weer op gehamerd dat Rusland “agressie” gepleegd heeft tegen Oekraïne. Klopt niet: Kiev heeft agressie gepleegd tegen de (terecht) revolterende gebiedsdelen met een overwegend Russische bevolking, en heeft een burgeroorlog ontketend. Rusland heeft – op verzoek van de zich afscheurende en onder vuur liggende republieken – militair ingegrepen in de al bestaande oorlog. De agressie was gestart door Kiev, het geweld van Rusland was een reactie daarop. Maar het heersende verhaal spreekt niet over de agressor Kiev, maar alleen over de “illegitieme Russische agressie” die tegen het volkerenrecht zou zijn. De rechten van de Russisch sprekende bevolking van Oekraïne worden daarbij genegeerd, het volkerenrecht wordt misbruikt om de staatsgrillen van Kiev te dekken.

Poetin heeft nu laten weten dat Rusland meteen bereid is tot een wapenstilstand en troepenterugtrekking als voldaan wordt aan deze punten:

• Kiev ziet af van een NAVO-lidmaatschap

• Kiev trekt zijn troepen terug uit de voormalige Oekraïense gebieden die zich afgescheurd hebben en nu geïntegreerd worden in de Russische Federatie

• Einde van alle Westerse sancties tegen Rusland.

Dat zijn redelijke en haalbare eisen, maar zij druisen in tegen de (niet erg) geheime bedoelingen van de VS en de NAVO, die volop bezig zijn militarisme en oorlogshysterie aan te wakkeren. (En daarbij de zielige komediant Zelenski als pion gebruiken.)

Tot lof van Rusland (en schande van het Westen) moet hierbij aangetekend worden dat Rusland vergaande tegemoetkomingen gedaan had in de akkoorden van Minsk. Daarin werd niet alleen de militaire veiligheid van Rusland opgenomen (neutraliteit en beperking van bewapening van Oekraïne) maar ging Rusland ook akkoord met de “territoriale integriteit” van Oekraïne: de zich afscheurende Russischtalige gebieden zouden bij Oekraïne blijven behoren, maar een zekere autonomie krijgen (wat de discriminatie van de Russische taal zou uitschakelen en represailles van Kiev zou voorkomen).

De Kievakkoorden werden op schandelijke wijze door het Westen misbruikt, zoals bleek uit de uitlatingen van Merkel en Hollande: ze moesten alleen maar dienen om Rusland bezig te houden en Kiev in staat te stellen zijn leger te versterken. En de ultranationalisten in Kiev weigerden gesprekken te voeren over de invulling van de autonomie van de Russischtalige gebieden.

Na het bedrog van de Kievakkoorden is de Russische positie nu verstrakt, en daar zal Rusland niet op terug willen komen: de Russischtalige gebieden van het vroegere Oekraïne worden of zijn Russisch gebied, punt uit. Het Westen heeft de zaken grondig verknald, en de sancties tegen Rusland verergeren de spanningen nog.

Tegen deze achtergrond is de conferentie in Zwitserland nogal belachelijk. Met nieuwsgierige meewarigheid kijken naar de verklaringen die daaruit voortkomen!