In een VRT-artikel (overgenomen van Belga) lezen we dat Alexey Navalny momenteel spoorloos is. In dat artikel wordt beweerd dat hij -letterlijk- op de trein der traagheid zou gezet zijn op weg naar de hem toegewezen strafkolonie. Meesters in hypocrisie en eeuwige voorvechters voor de mensenrechten, de Verenigde Staten, laten weten zeer bezorgd te zijn.
Of dit artikel waar is of niet, weet ik niet. Een trein die er weken over doet om Rusland te doorkruisen, lijkt mij al meteen zeer ongeloofwaardig. Rijden de treinen daar nog op stoomkracht? Dit bericht wordt ook (zijdelings) aangehaald en in vraag gesteld in het radioprogramma “The Back Story” van onafhankelijk onderzoeksjournalist Rachel Blevins, in een uitgebreid gesprek met John Kiriakou omtrent Julian Assange.
(video / Audio; van ongeveer 1u47 tot 1u50)
Over Navalny wordt behoorlijk wat onzin geschreven, daarom dat enig scepticisme aangewezen is. Volgens onze pers staat het vast dat deze man erin geslaagd is om een vergiftigingspoging met één van de meest dodelijke giffen ter wereld te overleven. Hij is een bewezen en veroordeeld fraudeur, hij is extreem-rechts en geniet de steun van slechts 2% van de russen. Desondanks wordt hij door onze media toch verkocht als ruslands voornaamste “oppositieleider”.
Het zou me niet verwonderen als de schrijver van het huidig artikel over Navalny enige dingen op een hoop heeft gegooid. Gevangenen rondrijden in busjes doorheen het land, om een normale rechtsgang te verhinderen… Dat bestaat! Misschien bestaat het in Rusland. Het bestaat daarentegen zeer zeker in ‘The Land of the Free‘, ‘The indispensible nation‘, de VSA. Daar heeft dat fenomeen zelfs een naam: “Diesel Therapy” en Wikipedia wijdt er zelfs een pagina aan. Op die Wikipedia, westers propaganda-instrument bij uitstek, vinden we op de betreffende pagina geen verwijzingen naar gelijkaardige tactieken in Rusland. Mocht een dergelijk systematisch misbruik in Rusland bestaan, dan kan je er van op aan dat Wikipedia ongetwijfeld alles daarover van naaldje tot draadje zou publiceren. Niet dus.
Met een eenvoudige internetopzoeking krijg je een hele waslijst artikels aangaande dieseltherapie in de Verenigde Staten. Dieseltherapie wordt er gebruikt voor verschillende doeleinden. Voornamelijk om een normale rechtsgang te belemmeren of om weerspannige veroordeelden een lesje te leren. Wie dagen- of zelfs wekenlang rondgereden wordt in een gevangenisbusje valt al die tijd niet meer onder de reguliere gevangenisreglementering. Dit opent ‘wagenwijd’ de deur naar willekeur en represailles. Gevangenen die verklaren koosjer te eten zien zich wekenlang hun koosjer dieet door de neus geboord. Een joods gevangene wordt wekenlang rondgereden vastgeketend aan een neo-nazi. Hygiëne-regels houden op te bestaan. Bezoek en contacten met advocaten worden onmogelijk. Dieseltherapie wordt in een artikel omschreven als een vorm van middeleeuwse marteling. Geen wonder dat dit kan bestaan in het land dat de wereld Abu-Ghraib en Guantánamo Bay heeft geschonken.
Dezer dagen vind je meerdere verwijzingen naar Diesel Therapy in de Amerikaanse pers. Omdat enkele veroordeelden in de kidnapping van de gouverneur van Michigan, Gretchen Whitmer, momenteel rondgereden worden om hun normale rechtsgang te verhinderen.
In een notedop zit de kidnappingspoging van Gretchen Whitmer zo in mekaar: het FBI, op zoek naar ingebeelde terroristen die het maar niet vindt, zette een complot op. Het contacteerde enkele marginalen, jutte hen op en leverde hen logistiek en wapens om gouverneur Whitmer te kidnappen. Op het laatste moment verijdelde datzelfde FBI de aanslag die het mee had helpen uitbroeden. Daarop kon het FBI zichzelf op de borst kloppen omdat het weer een terroristische aanslag had voorkomen.
Thans worden een aantal van de -in de val gelokte- veroordeelden rondgebust om te voorkomen dat ze binnen de wettelijk voorziene termijn beroep tegen hun veroordeling zouden kunnen aantekenen. Ziedaar een prachtstaaltje van de “rules based order“. De meesters in hypocrisie en eeuwige voorvechters voor de mensenrechten, de Verenigde Staten, laten in dezen uiteraard niet van zich horen.
Naar aanleiding hiervan kwam dieseltherapie recent uitgebreid aan bod in twee uitzendingen van het radioprogramma “Political Misfits” met John Kiriakou en Michelle Witte, op Radio Sputnik.
Op 3 november: video / audio; vanaf 1u30 tot 1u45.
“Voormalig plaatsvervangend procureur-generaal en vooraanstaand grondwetspecialist Bruce Fein bespreekt of redelijkerwijs van voormalig president Donald Trump verwacht kan worden dat hij een competente verdediging voert in zoveel rechtszaken op zoveel locaties tegelijk, of Trump zelfs maar probeert zichzelf te verdedigen en of dat iets uitmaakt in hoger beroep, en of Trump echt tijd in de gevangenis zal doorbrengen. Hij bespreekt ook het gebruik van “dieseltherapie”, een manier om verdachten opzettelijk te vertragen of lastig te vallen terwijl ze hun zaak proberen uit te vechten in de rechtszaal. Het lijkt erop dat deze dwangmatige truc wordt gebruikt tegen verdachten in het geval van het complot tegen Michigan gouverneur Gretchen Whitmer.”
Op 6 november: video / audio; vanaf 0u39 tot 0u59.
“Paul Wright, oprichter van het Human Rights Defense Center en de redacteur en uitgever van de tijdschriften Prison Legal News en Criminal Legal News, bespreekt hoe gevangenismedewerkers transport misbruiken om gevangenen te verhinderen met hun advocaten en hun familie te communiceren en hoe deze praktijken in stand worden gehouden.”
“Political Misfits” met Michelle Witte en John Kiriakou is elke weekdag live te beluisteren op Radio Sputnik van 18u00 tot 20u00 belgische tijd. Heruitzending elke nacht tussen 02u00 en 04u00 belgische tijd. Radio Sputnik (english) (= voormalige Radio Moskou) = 100% Made in USA.
Uitzending gemist? Ook de russen kennen dat probleem. Daarom: videos hier te herbekijken en audio hier te herbeluisteren (meestal met een werkdag vertraging; want luie gringo’s hebben een dag nodig om bestanden van Washington DC over amerikaans verouderd en traag DSL-netwerk te uploaden naar servers in USSR).
