Toch werd de burgemeester herverkozen en kan hij zijn beleid met dezelfde coalitie verderzetten. Bovendien is het fenomeen gekend. De media hebben er ruim aandacht aan gegeven. Blijkt dat acht op de tien burgemeesters banden hebben met de immobiliën sector en er enveloppen tussen de plannen van de bouwpromotoren worden geschoven.

Wil het volk bedrogen worden? Of zijn er andere elementen die de nochtans erg duidelijke rapporten van Audit Vlaanderen ongeloofwaardig maken? De rapporten van Audit Vlaanderen moesten kost wat kost geheim blijven. In de gemeenteraad mocht er niet over gesproken worden.

De toenmalige minister van Binnenlands bestuur, Bart Somers, vond dat het parlement niet de geschikte plaats was om er over te interpelleren. Bovendien nam hij eigenmachtig een bewijsstuk uit het dossier. De gouverneur mocht er een gesprek over houden dat enkel over de aanbevelingen mocht gaan. Ook de klachten bij de gerechtelijke overheden kregen een merkwaardige afhandeling.

De procureur seponeerde het auditrapport wegens een tekort aan bewijs. Tekort? Het rapport bulkt ervan. Alles steunt op het e-mailverkeer tussen de burgemeester en de twee lokale promotoren. Daarin is onder meer te lezen dat de burgemeester “vertrouwelijk” de adviezen van de advocaten van de gemeente gewoon doorspeelde aan de promotoren.

Letterlijk overgenomen uit het rapport: “Audit Vlaanderen stelde vast dat de wijze waarop de heren T’Sijen, V P en M met elkaar communiceren en omgaan, niet zuiver professioneel gerelateerd is.

De vele informele contacten, etentjes bij betrokkenen thuis, tussenkomsten in privé-aangelegenheden, … onderbouwen deze vaststelling. Door het uitbouwen van een dergelijke relatie en de actieve betrokkenheid in gemeentelijke dossiers van deze partijen, plaatste de heer T’Sijen zich mogelijk in een staat van belangenvermenging.”

Een klacht wegens strafbare poging tot corruptie, alweer gesteund op een formeel bewijs, een telefoongesprek, stuitte op de bewering van de procureur dat de daders onbekend waren gebleven. Die werden echter door de onderzoeksrechter persoonlijk gehoord. De vraag van de burger-klager aan het hof van beroep om bijkomend onderzoek werd afgewimpeld met één motivering: niet dienstig voor de waarheidsvinding.

De waarheid moet in voorliggende dossiers niet eens gevonden worden. Die staat erg duidelijk in de rapporten van Audit Vlaanderen. Als de gemeenteraad, de minister, de gouverneur, en de procureur er niet van willen weten is het begrijpelijk dat ook het volk er niet wil mee geconfronteerd worden.

Ook het tegendeel gebeurt. In West-Vlaanderen werden door Audit Vlaanderen soortgelijke onderzoeken gedaan waarbij op dezelfde wijze dezelfde “disfuncties” werden vastgesteld. Daar gaven de bestuurlijke en gerechtelijke overheden er wél gevolg aan. Meerder burgemeesters worden vervolgd. Er is er één zelfs reeds voor veroordeeld.

Vraag is nu wat de huidige minister van Binnenlands bestuur gaat doen. Hilde Crevits komt immers uit een ander gewest. Gaat zij zoals de overheden in het Antwerpse doen, de ogen sluiten voor een fenomeen dat wonen in Vlaanderen sterk beïnvloed en onbetaalbaar maakt?

Heeft een burgemeester tegen wie vier gerechtelijke onderzoeken lopen, allen in de sfeer van corruptie, wel de nodige waardigheid en geloofwaardigheid om benoemd te worden?