Cartoonist Lecttr die werkt voor De Standaard schrijft in een cartoon van enkele jaren terug bij de herdenking van D-Day: “Vele soldaten stierven, maar na 75 jaar blijkt dat wij “niks” geleerd hebben van de geschiedenis.” Ik schreef als spontane reactie op Facebook “Neen. Dat is toch prachtig, het bilan, ondertussen, beste? Intussen 80 jaar niet gedweept met rechts. Vrede, vrede, vrede, vrede… Wat had u dan verwacht? Op basis van onze geschiedenis? Ik kan u als historicus misschien iets belangrijks leren: de voorbije periode van continue vrede in West-Europa…is de langste sinds Julius Caesar. En zelfs sinds het ontstaan van de mens, ‘Homo sapiens’! De offers van de strijdkrachten hebben dus nu al een fantastische opbrengst gebracht.”

Hoe mensen zozeer aan de illusie van een niet-belligerente mens en toekomst kunnen kleven, het is mij een raadsel

________________________

Wie denkt zoals de kunstenaar in deze cartoon.. is aan een bijscholing toe. Niet alleen in militaire aangelegenheden. Maar vooral in historisch tijdsbesef:

Beloningen kunnen nu eenmaal niet eeuwig duren.

De immense vereiste collectieve kracht om louter naar Vrede (en opbouw) te streven raakt na tachtig jaar gewoon uitgeput.

Zou het niet?

_______________________________

Lees bijvoorbeeld deze studie

Toemaatje.

Wat te denken over wreedheid?

Vrede en Oorlog, het blijft een eeuwig vraagstuk…

Laat ons een doordenkertje formuleren op die denk-weg.

Is goedheid alles om te cultiveren voor de mens, alles dat hij/zij nodig heeft?

Of is een klein beetje wreedheid erdoor – bij iedereen – toch het beste?

Is het niet zo dat de (volwassen) mens altijd iets van Wreedheid in zich draagt?

Is het niet zo dat je filosofisch mag stellen dat, om niet kopje onder te gaan in het bestaan en in de maatschappij,

een kleine dosis daarvan voor iedereen onmisbaar is?

Zo lees ik ook juist de diepere betekenis van het standbeeld “De Koeieschieter” dat de eeuwige Leuvenaar spottend uitbeeldt…

(Brusselsestraat, Leuven, eigen foto).

Felle wreedheid zoals die in de regimes van tirannen van hoog tot laag optreedt, lijkt een soort ziekte. Vaak gaat het om mensen die een diep trauma meedragen.

Een bekend voorbeeld is Genghis Khan (1162 – 1227), de eerste leider van de Mongoolse horden. Hij leed in de kinderjaren onder de status van bastaardzoon en werd zwaar gepest in de gemeenschap. Als generaal was hij extreem ambitieus en extreem wreed. Zo strafte hij op een bepaald moment tijdens de Mongoolse campagnes een bepaalde stad die zich niet wou overgeven door haar in brand te steken op ingenieuze manier: hij liet duizenden zwaluwen vangen en stak hun staarten in brand; de beestjes die naar huis terugkeerden zetten de huizen in lichterlaaie.

Onder extreme regimes en harde leiders krijgen zulke personen kansen wreed te keer te gaan. Voorbeelden zijn het Servische regime tijdens de oorlog die een einde maakte aan Joegoslavië en het nazi-regime.

_______________________________________________________________________________________

Illustratie 1: Cartoon van vijf jaar terug, door de maker gedeeld op Facebook om het debat te bevorderen.